28 พฤศจิกายน 2544 14:24 น.
ข้าวปล้อง
ขอแค่ในวันนี้...วันนี้เท่านั้น
ให้เป็นวันที่ฉันได้ปลดปล่อยน้ำตา
น้ำตาที่มันเอ่อ..ท่วมล้นภายในใจ
น้ำตาแห่งความเสียใจ...จากการสูญเสียเธอ
พรุ่งนี้แล้วฉันจะกลับมา
กลับมาเป็นฉันคนเดิม
คนที่เคยร่าเริงและแจ่มใส
คนที่เคยหัวเราะมากกว่าใคร ๆ
คนที่ใคร ๆ พากันหลงลืม...แม้แต่เธอ..
24 พฤศจิกายน 2544 10:48 น.
ข้าวปล้อง
รักเธอ..เพราะเธอน่ารัก..แสนกวน
รักเธอ..เพราะเธออารมณ์ดี..แต่อ่อนไหว
รักเธอ..เพราะอบอุ่นหัวใจ..ยามชิดใกล้
รักเธอ..เพราะเธอเป็นเธอ..ไม่ใช่ใคร
รักเธอ..เพราะไม่รู้จะรักใคร..นอกจากเธอ
----------> ^o^ แหะ ๆ
23 พ.ย. 44 / 24.30 น.
22 พฤศจิกายน 2544 14:24 น.
ข้าวปล้อง
ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ..ที่คำว่า เรา เริ่มเปลี่ยนไป
จากก่อนนั้นคำ ๆ นี้ เคยเป็นของฉันและเธอ
แต่ในวันนี้คำนี้..กลายเป็นของเธอและเค้าอีกคนนึง
เค้าคนนั้น..ที่เข้ามาแทนความรู้สึกของฉันในใจเธอ
ฉันไม่รู้ว่า..ฉันควรไปอยู่ตรง จุดไหนในใจเธอ
และก็ไม่รู้ ด้วยว่าในใจของเธอ เก็บฉันไว้ตรงส่วนไหน
เพราะตอนนี้ในใจของเธอ ไม่มีที่ว่างสำหรับฉันอีกแล้ว
ที่ว่าง..ที่ก่อนนั้นเคยเป็นของฉันหมดทั้งใจ
แม้ตอนนี้เธอยังคงยืนยันว่าระหว่างเรา..ยังเหมือนเดิม
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน..ก็ยังคงมีฉันและเธอ ไม่เปลี่ยนแปลง
แต่ฉันก็รับรู้ว่าและสัมผัสได้..ว่าระหว่างเราไม่มีทางเหมือนเดิมได้อีกแล้ว
ในเมื่อเธอรับอีกคน เข้ามาแทนที่ฉัน หมดแล้วทั้งใจ
หลายครั้งที่ฉันพยามยามแทรกเข้าไประหว่างเธอกับเค้า
แต่ยิ่งฉันพยายามมากเท่าไร..ความพยายามของฉันก็ดูจะสูญเปล่า..และไม่มีค่าอะไรเลย
กับยิ่งทำให้ฉันเจ็บปวดทุกครั้ง..กับความจริงที่ได้รับรู้
ความจริงที่แต่นี้ไป จะไม่มีคำว่า เรา สำหรับฉันอีกต่อไป
แล้วนี้ฉันควรจะทำอย่างไรดี..กับใจของตัวเอง
ในเมื่อฉันไม่เคยแม้แต่จะคิด..ว่าวันนึงฉันจะต้องเสียเธอ
แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง..วันที่ฉันไม่อาจมีเธอได้อีกต่อไป
วันที่ฉันต้องจมอยู่กับคราบน้ำตา..เพียงผู้เดียว
22 พ.ย. 44/10.00 น.
หน้าส่วนตัว
950
