22 ธันวาคม 2544 16:48 น.
ข้าวปล้อง
ถามอีกแล้วนะ ว่ารักรึเปล่า
จะหั้ยกล่าวเป็นสุนทรพจน์เลยดีมั้ย
หรือถ้าอยากฟังคำรักแบบถึงจัย
จะได้อัดเทปไว้ หั้ยเธอฟังทุกเวลา
^O^
22 ธันวาคม 2544 16:19 น.
ข้าวปล้อง
อาจเป็นเรื่องที่ลำบาก
สำหรับการต้องลืมใครสักคน
ซึ่งครั้งนึงเธออาจเคยรักมาก
และทุ่มเทให้เค้าจนหมดใจ
แต่ในวันนี้ เธอคงมองเห็นแล้วว่า
ชีวิตที่ขาดเค้าคนนั้นเป็นเช่นไร
เธอยังคงยิ้มได้ หัวเราะได้
และมีความรักครั้งใหม่ได้
นั่นไม่ใช่เพราะเธอลืมเค้าคนนั้นแล้ว
แต่เป็นเพราะเธอกล้าที่จะยอมรับความจริง
และยอมเจ็บปวดแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว
แม้ว่าฉันจะเป็นคนหยิบยื่นมันให้กับเธอ
22 ธันวาคม 2544 15:50 น.
ข้าวปล้อง
ปฏิทินเล่มใหม่ของฉัน
ยังคงอยู่บนโต๊ะตรงที่เดิม
ตรงหน้าที่ฉันมองอย่างคุ้นเคย
ตรงที่เคยมองผ่านอยู่ทุกวัน
หากแต่ปฏิทินในปีนี้
อาจแตกต่างจากเล่มเก่า
เพราะทุกช่องและตารางที่เคยว่างเปล่า
กับมีแต่คำว่า คิดถึงเธอ อยู่ทุกวัน
20 ธันวาคม 2544 20:52 น.
ข้าวปล้อง
แม้บางครั้งท้องฟ้าจะเปลี่ยนสี
ฟ้าก็ยังคงเป็นฟ้าที่สดใส
แม้ฟ้าอาจแลดูกว้างและใหญ่
แต่ก็เหมือนชิดใกล้ ยามแหงนมอง
เปรียบเหมือนเธอและฉันในตอนนี้
แม้จะอยู่ไกลเกินเส้นขอบฟ้า
แต่หัวใจเราสองยังชิดใกล้
คงไม่มากมายด้วยเหตุและผล
แค่หัวใจสวยสดใส เมื่อมีเธอ
อาจมีบ้างที่ใจต้องหม่นหมอง
เป็นเพราะต้องคิดถึงเธออยู่เสมอ
อาจมีบ้างที่ใจเหนื่อยอ่อนล้า
ก็เพราะว่าแหงนมอง ฟ้าเดียวกัน
แต่ไม่ว่าจะเป็นฟ้าในแบบไหน
ในหัวใจก็ยังคงเป็นใจดวงนี้
ดวงที่มีเพียงเธออยู่ในใจ
ความรู้สึกดี ๆ อย่างนี้คงไม่เกิด
ถ้าไม่มีท้องฟ้าที่สดใส
คงต้องบอกบางอย่างจากหัวใจ
ขอขอบคุณ..ท้องฟ้าที่โอบกอดเราสองคน
20 ธ.ค. 44
20 ธันวาคม 2544 14:38 น.
ข้าวปล้อง
ขอเป็นอย่างที่เห็น ซ่อนเร้นไว้คงดีกว่า
เพราะหากเธอหันมองมา กลัวสายตาจะฟ้องความในใจ
ขอมองจากตรงนี้ ณ ตรงที่ฉันพอจะมองได้
แค่ได้รู้ได้เห็นเธอเป็นไง ก็สุขใจ เพียงเท่านี้ที่ต้องการ
ขอแค่ความเป็นเพื่อน ไม่ลืมเลือน หายไปไหน
เพราะรู้ เพราะเข้าใจ ไม่มีสิทธิ์ คิดรักเธอ
5 ธ.ค. 44
หน้าส่วนตัว
879
