19 มิถุนายน 2546 18:07 น.
ข่าก็แรง
ขอบคุณความรักที่มีให้
ขอบคุณหัวใจที่แสนหวาน
แม้จะไม่ได้รักกันยาวนาน.....
.....แต่ทุกๆสิ่งที่ผ่านมันประทับใจ...
ทุกๆครั้งที่นั่งมองเหม่อ
ทุกๆภาพมีแต่เธอเท่านั้นที่เคลื่อนไหว
ทุกสิ่งทุกอย่างตายด้านและหมดกำลังใจ
ตอนที่ฉันบอกปฏิเสธเธอไป......
......จึงร้องไห้อยู่คนเดียว...............
19 มิถุนายน 2546 17:43 น.
ข่าก็แรง
ความผืดหวังในครั้งก่อนยังหลอนจิต
จงครวญคิดวืนืจฉัยให้ดีหนา
ถ้ารักใครดูที่ใจใช่สายตา
คารมพาให้ป่วนปั่นในทันใด
จนพบเธอคนนี้ที่ฉันรัก
แค่พบพักตร์ก็ชวนฉันให้หวั่นไหว
จากท่าทางสายตาแหละจิตใจ
เธอคงใช่คนในฝันที่ฉันรอ
หน้าส่วนตัว
311
