23 เมษายน 2546 08:37 น.
ขุนเขาและทะเลดาว
จาก...กันไป แสนไกลกัน
คน...ทางนั้นรู้สึก คิดถึงฉัน บ้างไหม
เคย...อบอุ่น ต่างพูดคุย ด้วยหัวใจ
รัก...จากคน ห่วงใย ยังเหมือนเดิม
ยัง...ถามไถ่ ถึงข่าวคราว ของคนรัก
รัก...นั้นมันยากนัก จักเลือนหาย
เหมือน...ชีวิต คนหนึ่งคน ต้องมลาย
เคย...มุ่งหมาย ก็ ทะลาย ไม่คล้ายเดิม
แหละ...วันนี้ ยังมีเธอ อยู่ใกล้ชิด
รัก...ยังติด แน่นหนัก ปักใจหมาย
ตลอด...เดือน ตลอดปี มิมีใคร
ไป...อยู่ไกล คนใกล้ใจ ยังไม่ลืม....................
22 เมษายน 2546 10:38 น.
ขุนเขาและทะเลดาว
ท้องฟ้า หม่น...คนหนึ่งคนนั่งเหงา
ฝนลงเม็ดเบา ๆ...คนนั่งเหงาเช็ดน้ำตา
รุ้งกินน้ำปรากฎ...คนรันทด มองฟ้า
เจ็ดสีสันพลันต้องตา...หยาดน้ำตา คืนกลับรัง
21 เมษายน 2546 16:12 น.
ขุนเขาและทะเลดาว
ความทุกข์ท้อ เป็นบ่อเกิดแห่งปัญหา
ให้ปัญญา ก่อเกิดทาง แห่งความหวัง
ต่อชีวิต ต่อก้าวเดิม เติมพลัง
แม้พลาดพลั้ง อย่าสิ้นหวัง นั่งเดียวดาย
หนึ่งแรงใจ เป็นทางแก้ ความแพ้พ่าย
หนึ่งแรงกาย ให้ได้หาย ความโศกศัลย์
หนึ่งแรงสู้ หนึ่งแรงรู้ อยู่คู่กัน
หนึ่งไม่หวั่น หนึ่งยืนหยัด กัดฟันยืน
21 เมษายน 2546 09:07 น.
ขุนเขาและทะเลดาว
ในโลกของความเป็นจริง ยังมีอีกหลายสิ่งให้ค้นหา
จะท้อใจไปใยกับโชคชะตา ชีวิตจะมีค่า ถ้ารู้จักสู้เอง
ถึงแม้จะเหนื่อยบ้างในบางหน แต่ใช่ว่าชีวิตทุกคน จะสิ้นหวัง
ขอเพียงสู้ต่อ วันนี้ อย่างคนมีพลัง อย่าให้ความสิ้นหวังมารั้งกำลังใจ
19 เมษายน 2546 13:58 น.
ขุนเขาและทะเลดาว
ฟากฟ้าแห่งทะเลฝัน
ยังจำดาวดวงนั้น ที่ ดูด้วยกันได้ไหม
คืนนั้น บอกกับฉัน ว่ารัก...หมดใจ
คืนนี้อยู่กับใคร ไม่มาหากัน
ฟากฟ้าแห่งทะเลฝัน
ยังจำความผูกพัน..ของวันนั้นได้ไหม
วันที่สองเราต่างบอกกันว่าห่วงใย
วันนี้เป็นอะไรไป...ไม่เหมือนเคย
ฟากฟ้าแห่งทะเลฝัน
อยากบอกว่า..ยังคิดถึงกันเสมอ
คิดถึงความอบอุ่นที่เคยได้จากเธอ
และ..วันนี้ยังรอเสมอ ถ้าเธอจะกลับมา
หน้าส่วนตัว
811
