6 มกราคม 2547 12:57 น.
ขุนหาญ
ที่ตรงนี้ เคยมี เธอเคียงข้าง
เคยสรรสร้าง ทางรัก สมัครสมาน
เคยหนุนตัก นอนฝัน ในวันวาน
เคยกล่าวขาน หวานซึ้ง ตราตรึงใจ
แล้ววันนี้ ไม่มี เธอเคียงข้าง
เธอเดินทาง ร้างลา ขอบฟ้าไหน
ที่ตรงนี้ มีคน เขาห่วงใย
ถึงห่างไกล ใจยัง หวังพบเจอ
ฉันยังรอ เธออยู่ อยู่ตรงนี้
จะกี่วัน กีปี ยินดีเสมอ
ขอเพียงมี สักวัน ฉันพบเธอ
จะให้เก้อ กี่วัน ฉันพร้อมทน
......ก็คนมันคิดถึง..........
........คอยเธอกลับม..........า........!
6 มกราคม 2547 12:44 น.
ขุนหาญ
ลมเหมันต์ ผันผ่าน ม่านเมฆหมอก
สัญญาณบอก หยอกเหย้าใจ ใฝ่ฝันหา
ต้องลมหนาว เอาผ้าห่ม ห่มกายา
อุ่นแต่กาย ใจนี้หนา หนาวระทม
ได้แต่เก็บ ความรู้สึก ลึกลึกไว้
มิอาจปริ ปากบอกใคร ให้ขื่นขม
ทุกคืนกอด หมอนนอนหนาว เคล้าสายลม
มีเพียง ผ้าห่ม ผืนน้อย คอยปลอบโยนฯ
4 มกราคม 2547 11:01 น.
ขุนหาญ
วันนี้เธอ มีใคร ให้คิดถึง
ใครคนหนึ่ง คิดถึงเธอ รู้บ้างไหม
คิดถึงเธอ แล้วเธอ คิดถึงใคร
บอกได้ไหม ใครคนนั้น ฉันหรือเปล่า
ทุกทุกวัน ฉันคิดถึง จึงโทรหา
เป็นดั่งว่า อาหารใจ ในยามเช้า
เย็นก็โทร ดึกก็โทร โธ่ตัวเรา
คิดถึงเขา เช้ายันดึก นีกแล้วขำ
จะบอกเธอ ตรงตรง คงไม่ดี
กลัวหัวใจ ดวงนี้ จะชีช้ำ
ค่อยค่อยเผย ความใน ใจเจ้ากรรม
ด้วยการโทร ไปตอกย้ำ คำคุ้นเคย ฯ ^__^
หน้าส่วนตัว
1818
