อุทกภัย...ใจวิโยค

ขุนศรี

น้ำเหนือหลากมากมีวารีไหล
พัดพาภัยทำเสียหายหลายหนักหนา
เทือกนาสวนมวลน้ำท่วมอ่วมไร่นา
นำทุกข์มาแจกจ่ายเสียหายกัน

อนิจจา ! น่าสงสารชาวบ้านหนอ
ต้องลอยคอหนีภัยใจโศกศัลย์
นั่งหงอยเหงาเศร้าใจในชีวัน
วาดหวังฝันทลายสิ้นแดดิ้นใจ

ต้องหนีตายย้ายถิ่นที่กินนอน
จำแรมรอนห่างบ้านฐานอาศัย
บ้านเคยอยู่อู่เคยนอนจรจากไกล
น้ำคือ...ภัย...พิบัติพัดพาจน

น้ำเหนือหลากจากไกลไปเมืองหลวง
ไหลเลยล่วงท่วมบ้านร้านสับสน
ชาวเมืองฟ้ามารับกรรมทำวังวน
ชาวชุมชนได้สิ้นหวังนั่งตาลอย

ท้องถนนบนทางเรือเมื่อน้ำหลาก
รถเป็นซากนอนน้ำทำเหงาหงอย
น้ำเหนือเพลินเดินจากไกลไหลจากดอย
ชาวกรุงคอยน้ำเหนือลดกลัวอดตาย

อุทกภัย...ใจวิโยคแสนโศกศัลย์
ฟ้าลงทัณฑ์คนไทยให้เสียหาย
เสียงคร่ำครวญป่วนใจตนวะวนวาย
น้ำขยายคนหนีภัยไล่ตามทวง

ขอน้ำใจไทยช่วยกันแบ่งปันเถิด
ใจประเสริฐช่วยพ้นภัยอันใหญ่หลวง
มิตรไมตรีมีแก่ใจไทยทั้งปวง
กิจลุล่วงเพราะความดีมีแก่กัน

นายทองม้วน  สิงห์ทองห้าว
โรงเรียนปทุมรัตต์พิทยาคม
อำเภอปทุมรัตต์ จังหวัดร้อยเอ็ด