24 พฤศจิกายน 2548 12:18 น.
ขาว-กรมท่า
สักวาป่าไม้ในไพรสัณฑ์
เขียวในวันกาลก่อนชวนถวิล
ต้นไม้หญ้าปกคลุมผืนแผ่นดิน
สัตว์อยู่กินพิงชิดชื่นอุรา
ทว่าคราคราวนี้มีมากไม่
ธรรมชาติเริ่มเลือนเลื่อนจากตา
ช่วยเชิดชูดำรงคงปลูกป่า
ก่อนวันหน้าผืนหล้าลาสิ้นสูญ
ทั้งแม่น้ำลำธารนานก็น้อย
สัตว์คนคล้อยรอคอยสุดอาดูล
จงร่วมช่วยพิทักษ์หัดเกื้อกูล
อย่าก่อมูลมาหามาปะปน
โลกยามนี้แฝงฝังสกปรก
ทั้งน้ำบกอากาศเกือบอับจน
ตอนได้ภัยอย่ามารีบร้อนรน
จงทำทนตอนนี้ก่อนเถิดเอย
18 พฤศจิกายน 2548 22:21 น.
ขาว-กรมท่า
คุณ ใดที่ท่านให้ เต็มใจ
ครู ไล่โง่ออกไป เล่ารู้
สม เป็นดั่งเทพไท มาโปรด
ศรี ท่านให้กอบกู้ รับไว้คลายเขลา
ฐานะศิษย์คนหนึ่ง ที่ใจตรึงตลอดมา
ชะตาลิขิตมา ได้ลิขิตเรียนกับครู
ท่าน ให้ศาสตร์ภาษา ท่าน แปรเราจากไม่รู้
ท่าน สอนและช่วยดู ท่าน เป็นให้เป็นธรรมชน
นามท่านชื่อ"สมศรี"- "ธรรมสารโสภณ"
ก่อปั้นปัญญาชน เคียงคู่ธรรมประจำใจ
ในนามหนึ่งลูกศิษย์ อาจสนิทแม้น้อยน้อยไซร้
ขอบคุณท่านสุดฤทัย ที่ได้ทุ่มไม่ลดละ
ไป่ทราบทำให้ทราบ ขอก้มกราบนาบศีรษะ
กรรมเก่าให้พบปะ ผู้ดุลไทรให้ร่มเงา
กรรมใหม่ที่ผมก่อ อาจให้ท้อเสียใจเศร้า
หรือก่อน้ำตาเคล้า หรืออาจโกรธเพราะจัญไร
ขอโทษขออภัย อย่าให้ไปเป็นเวรไซร้
ครูท่านโปรดเต็มใจ ให้อภัยศิษย์คนนี้
ขอทูลอโหสิ อย่ามิให้บาปราวี
จากศิษย์ชั่วปนดี มีนามแฝง"ขาว-กรมท่า"
ครูนั้นกายไม่สวย แต่แสนรวยด้วยกิริยา
จิตใจเลิศแห่งหล้า ไม่ได้อ้างตั้งปั้นเอง
ขอครูโปรดเปี่ยมสุข อย่าให้ทุกข์ปนละเลง
อธรรมโปรดอย่าเกรง โปรดคู่ธรรมตลอดไป
ด้วย จริงที่คำนึง รัก สุดซึ้งสุดหัวใจ
และ เชิดชูให้ก้องไกล เคารพ ใครไม่เท่าครู
16 พฤศจิกายน 2548 17:41 น.
ขาว-กรมท่า
วันเพ็ญเดือนย่างเข้า สิบสอง
หมายก่อโอกาสทอง แบบบ้า
ชวนคู่รักหมายจอง ร่วมงาน
หวังมากไปเปล่าน้า ที่กล้าชวนนาง
จัดทำเสริมก่อสร้าง กระทง
ให้วิจิตรบรรจง ยั่วฟ้า
บุฟผาชาติมีลง ประดับ
ชวนชมมาอย่าช้า อดแล้วอดเลย
คราวนี้มีดอกไม้ กุหลาบ
หมายฝ่ายหญิงรู้ทราบ รักแท้
จึงประดับลงทาบ ตกแต่ง
เทียนธูปยังไม่แก้ เปลี่ยนทิ้งตามเดิม
เทศกาลเรื่องนี้ มีตำ-นานนา
ผ่านเรื่องผ่านหลายราย กล่าวไว้
ขอเล่าไม่หาหาอาย บังหน้า
ให้ทราบให้รู้ไซร้ จากผู้แต่งเอง
บ้างเชื่อเพื่อกราบไหว้ ทศพล
พุทธบาทที่ให้ตน นอบน้อม
บ้างก็เชื่อเพื่อบน ขอขมา
จากท่านเทวีคงคา ที่เศร้าโกรธเคือง
กลับหวนวนเรื่องน้ ดีกว่า
โอ๊ะ!นั่นเจ้าภุมรา แอบใกล้
หมายเกี้ยวดอกบุฟผา บนกระทง
เหมือนที่ผมอยากให้ ร่างกลิ้งอิงนาง
ที่คบนี้คู่แท้ รึเปล่า
แต่จิตข้าพเจ้า รุ่มเร้า
เหมือนเคยคบคราวเก่า กาลก่อน
ครั้งแรกพบโดยเท้า ย่ำย้ายจึงเจอ
หาก ถามโดยพึ่งอ้าง บานบน
หาก จัดสองกระทง เสี่ยงไซร้
หาก ลอยติดเป็นผล คู่กัน-ชั่วกาล
หาก ต่างหน่ายไม่ใกล้ คือแคล้วทิ้งกัน
หวัง เธอเป็นรักแท้ แม้ตาย
หวัง ทุ่มเทจิตกาย ยึดมั่น
หวัง แปรเปลี่ยนจากสหาย มาคง-ครองคู่
หวัง มากถึงกระนั้น โปรดให้เป็นจริง
ฝัน ว่ารักกับผู้- หญิงหนึ่ง
ฝัน นี่สัมผัสถึง เวิ้งว้าง
ฝัน แล้วสรุปจึง หญิงนั้น-เป็นนาง
ฝัน นี่รู้สึกกว้าง จึ่งต้องลองครอง
ขอเธอให้โปรดได้ เข้าใจ
ผมรักนางกว่าใคร ที่หล้า
แม้เธอจากผมไกล ยังยึด-คำมั่น
แม้นเหนื่อยยังคงท้า ชั่วฟ้าดินสลาย
หน้าส่วนตัว
10733
Lovers
0 คน เลิฟขาว-กรมท่า
Calendar
