13 กรกฎาคม 2551 17:59 น.
ขอโทษทีที่ร้ายสุดฤทธิ์
ถ้าเราไม่ได้พบกันอีก
เธอจะลืมฉันคนนี้ ไปภายในวันไหน
เธอจะเลือนเรื่องของฉัน ไปเมื่อไร
วันคืน นานตราบใด จึงจัก หมดสิ้นลง
รอยยิ้มของฉัน
หยาดน้ำตาที่เธอเช็ดให้
ใบหน้างอง้ำ ของคนเอาแต่ใจ
เสียงหัวเราะสดใส ที่เธอบอกว่า
คือโลกทั้งใบของใจเธอ
ถ้าเราไม่ได้พบกันอีก
เธอจะลืมจูบลาวันนั้น.. วันไหน
สองมือที่เคยเกาะกุม ยึดหัวใจ
อ้อมกอดอบอุ่น วาบไหว
จะลืมไป เมื่อไรกัน
ถ้าเราไม่ได้พบกันอีก
หากแม้วันนั้นลมหายใจของฉัน จักจบสิ้น
วันนี้ไม่อยากเห็นภาพเธอสุดท้าย น้ำตาริน
อยากจากไป กับรอยยิ้มสุดท้าย ของใจเธอ
ถ้าเราไม่ได้พบกันอีก
สัญญาได้ไหมว่าจะรักใครสักคนให้เท่าฉัน
สัญญาได้ไหมว่าจะเปิดใจรับใครมา
ดูแล ความผูกพัน
สัญญาได้ไหม สัญญาให้ฉัน สบายใจ
แม้วันนี้ลมหายใจเราจักพราก
แม้วันนี้ จังหวะเสียงแห่งความรัก จักจากหาย
แต่อยากจากไป อย่างสิ้นห่วง เหลือเพียงใย
อยากให้มีคนดูแลใส่ใจเธอ
แทนวินาทีที่ฉันไม่มี
ถ้าเราไม่ได้พบกันอีก
ถ้าวันเวลาของเรา.. ต้องจากหาย
ให้รู้ไว้ ว่าความตายเพียงพราก ลมหายใจ
แต่มิอาจพรากความรัก
และวิญญาณแห่งหัวใจ
...ที่มีไว้...
....เพื่อเธอ...
13 กรกฎาคม 2551 17:57 น.
ขอโทษทีที่ร้ายสุดฤทธิ์
แอบรักเธอแต่เธอไม่เคยรู้
แอบเฝ้าดูแอบส่งใจลอยไปหา
แอบส่งยิ้มกำลังใจติดตามมา
แอบพบหน้าเธอในฝันทุกๆคืน
แอบเข้าไปในหัวใจใครจะคิด
แอบสนิทแอบชิดใกล้ไม่เคยฝืน
แอบหลับฝันแอบละเมอเพ้อทุกคืน
แอบรักเมื่อยามฟื้นตื่นทุกครา
แอบฝากฟ้าผ่านดาวดวงน้อยๆ
แอบเป็นลมล่องลอยคอยไปหา
แอบถักทอแสงจันทร์ควงจันทรา
แอบห่วงหาส่งสายตาให้ฝันดี
13 กรกฎาคม 2551 17:51 น.
ขอโทษทีที่ร้ายสุดฤทธิ์
เอาความรักตั้งแล้วหารด้วยความไม่เข้าใจ
แล้วนำความห่วงใยมาบวกกับความคิดถึง
ก่อนจะนำหวานมาหารกับความซาบซึ้ง
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจึงเป็นหน่วยหนึ่งของความห่วงใย
13 กรกฎาคม 2551 17:45 น.
ขอโทษทีที่ร้ายสุดฤทธิ์
ความรักของฉันคงเหมือนสายฝน
ที่หลั่งรินรดใจใครก็ดูจะจางหาย
ฝนตกเพียงชุ่มฉ่ำชั่วพริบตาก็มลาย
สุดท้ายความรักที่มีให้ไป...
ก็เหือดหายไปพร้อมกับหยดน้ำที่แห้งลง
อยากให้หัวใจของคนที่ฉันรัก
มีค่ามากมายนักดั่งเช่นต้นไม้
แม้ฝนจะไม่ชุ่มฉ่ำหลั่งรินรดใจ
มันก็พร้อมจะเจริญเติบโตกว้างใหญ่
ไปพร้อมกับหัวใจที่ยิ่งใหญ่อย่างมั่นคง
13 กรกฎาคม 2551 17:43 น.
ขอโทษทีที่ร้ายสุดฤทธิ์
ประสบการณ์สอนให้รู้ว่า
ถ้าอยากได้อะไรมา ต้องยื้อแย่ง
ฉุดกระชากลางดึงให้ถึงแรง
รวบรวมความกล้าแกร่งไขว่คว้ามา
ประสบการณ์สอนให้รู้ต่อไป
เมื่อคิดยื้อแย่งหัวใจใครสักคนจงรู้ว่า
จะฉุดกระชากลางดึงทั้งน้ำตา
ถ้าเขาไม่ปรารถนา
เอาหัวใจมาก็ไม่มีค่าอะไร
หน้าส่วนตัว
1071
