4 ตุลาคม 2548 16:38 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
บักสองซาวค่อยค่อยรินกลิ่นมันหนัก
อมสักพักก็ไม่ได้ใจสุดฝืน
ยกขึ้นปุ๊บกระดกปั๊บเร็วครับกลืน
เสร็จแล้วยื่นแก้วมาคอยท่าริน
กระทิงน้อยหรือเอ็มร้อยมาผสม
คนนิยมถูกใจไปทั่วถิ่น
ที่มาใหม่บาวแดงไงใจโบยบิน
ดื่มให้สิ้นหมดแก้วแล้วครวญเพลง.....
" ค่ำคืนนี้....ยังมีดวงดาวเจิดจ้า ...
คราบท้องฟ้ายังดูสดใส.........กลิ่นสุราโชยมาแต่ไกล...."
ขึ้นไปสิขึ้นอีกทีภาษีเหล้า
ยังไงเราก็ปลอดภัยใช่อวดเก่ง
รัฐมนตรีไม่กล้าเหมือนว่าเกรง
มีใครเบ่งข่มหรือไงไม่กล้าลุย
ขึ้นไปสิขึ้นอีกทีภาษีเหล้า
สุราขาวยังขายได้ไปฉลุย
ขึ้นเพื่อลดคนดื่มแค่ราคาคุย
แน่จริงลุยอย่าไว้หน้าว่าเจริญ..ฯ
28 กันยายน 2548 11:44 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
มองเห็นน้องนั่งเหงาข้าเศร้านัก
เห็นคนรักหลั่งน้ำตาข้าเศร้าหมอง
อยากกอดปลอบโอบเจ้าเฝ้าประคอง
เช็ดน้ำตานวลน้องด้วยสองมือ
มาวันนี้ขอโทษน้องอย่าข้องจิต
พี่ทำผิดพลาดพลั้งไปอย่าได้ถือ
ขอโทษทีที่ทำให้ร้องไห้ฮือ
ไม่อาจยื้ออยู่เคียงร่วมเตียงนอน
ยามเย็นย่ำร่ำสุรากับผองเพื่อน
ดาวคล้อยเคลื่อนดึกไปเกินไถ่ถอน
คิดถึงหน้านงเยาว์เจ้างามงอน
จึงรีบมาเพื่อออดอ้อนขอพรเธอ
หอบเอารักมาเต็มใจด้วยใจซึ้ง
ความคิดถึงมีให้ห่วงใยเสมอ
พอพบเจ้าหน้ามนเหมือนคนละเมอ
เห็นน้ำไหลนองเอ่อเต็มสองตา
โอ้คนดีอย่าโกรธขอโทษเจ้า
ฤทธิ์น้ำเมาทำให้พี่รี่มาหา
แต่ไม่อาจจะช่วยเช็ดน้ำตา
เพราะพี่มาเพียงวิญญาณหน้าบ้านเธอ.....
20 กันยายน 2548 15:00 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
แม้หัวใจของพี่มีเจ้าของ
เจ้าก็ยังหมายปองไม่ห่างหาย
แม้รู้ดีใจของพี่ไม่มีคลาย
เจ้าก็ยังหวังหมายได้เกี่ยวพัน
รักทำไมรักกันรอวันร้าง
สุดปลายทางอกหักรักเป็นหมัน
ได้แค่เพียงพบพักตร์รักบางวัน
ก็สุขสันต์สมใจแล้วหรือแก้วตา
รักทำไมรักกันรอวันจาก
สุดท้ายพรากห่างไกลไปหนีหน้า
สวรรค์ที่ร่วมทางบางเวลา
อนิจจาสวรรค์แอบหลบแนบใจ
รักทำไมรักกันไร้วันแต่ง
ไม่อาจแย่งหัวใจไปครองได้
จะรักกันเพื่อเหงาเศร้าอยู่ใย
ถึงไม่ไปหาคนอื่นให้ชื่นทรวง
รักทำไมรักกันรอวันจบ
รักหลบหลบผูกใจแม้ไม่หวง
รักเพียงแค่คลายเหงาเป็นเงาควง
รักรอบ่วงไฟเศร้ามาเผาใจ...ฯ
๑๔.๓๐
๒๐ กันย์ ๔๘
22 สิงหาคม 2548 13:57 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
สองเท้าเปล่าเหยียบย่างบนทางหิน
เจ็บแทบน้ำตารินก็ทนไหว
แต่เมื่อเห็นขวัญตามากับใคร
น้ำตารินตกในใจระทม
สองมืออุ้มบาตรว่ามั่นยังสั่นสะทก
กลัวหลุดตกอกสะอื้นใจขื่นขม
มองเห็นเขาเริงรื่นชื่นภิรมย์
ถือขนมอาหารมาทานบุญ
สองมือเขาประคองน้องใส่บาตร
เหมือนฟ้าฟาดกลางใจไร้แรงหนุน
ใจหลวงพี่แหลกสลายกลายเป็นจุณ
แม้บาตรอุ่นแต่กลับหนาวร้าวฤดี
ปิดฝาบาตรให้พรย้อนกลับวัด
หวังพระธรรมบำบัดใจหลวงพี่
พิจารณาข้าวทุกคำนำชีวี
แต่เหมือนมีคมมีดมากรีดคอ.....
9 สิงหาคม 2548 13:03 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
มองคนนอนข้างกายวุ่นวายจิต
ลองเพ่งพิศก็น่ารักเป็นหนักหนา
ยังซาบซ่านหวานหยดรสกามา
แต่ทว่าเจ็บแปลบแสบดวงแด
คิดถึงหน้าขวัญใจที่ไกลห่าง
ระยะทางห่างไกลทำใจแพ้
เมื่อความเหงารบกวนใจปรวนแปร
ใจแน่วแน่ต้องแพ้พ่ายกายแนบเนาว์
ลีลารักทุกตอนย้อนแทงอก
ตกนรกหมองไหม้ไฟแผดเผา
หวังจะลดความเหว่ว้าให้บางเบา
แต่เห็นหน้าของเจ้าคอยเว้าวอน
เมื่อพลั้งพลาดเผลอใจจึงได้รู้
รักที่อยู่ในใจเกินไถ่ถอน
นี่ครั้งแรกครั้งสุดท้ายใช่แน่นอน
ไม่สั่นคลอนรักแท้แน่คือเธอ
Lovers
0 คน เลิฟขอโทษครับ...ผมเมา
Calendar
หน้าส่วนตัว
17120
