17 เมษายน 2549 14:19 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
มาขานรับอาสาเป็นนายก
ไม่ใช่เรื่องตลกอย่าสงสัย
มาครั้งนี้มาด้วยรักด้วยหัวใจ
ขอนำพาชาติไทยให้ร่มเย็น
นโยบายนำพาประชาชาติ
สามสิบบาทก็เมาได้ไม่มีเว้น
หมักเหล้าเองก็ได้ใครก็เป็น
ไม่มีเห็นที่ไหนไร้น้ำเมา
นโยบายรุกหนักคือพักหนี้
ค้างกี่ปีกี่คราแล้วค่าเหล้า
รัฐจะช่วยอีกแรงคอยแบ่งเบา
จะไม่เฉาลงแดงเหี่ยวแห้งตาย
มีกองทุนให้กู้ทุกหมู่เหล่า
กู้ซื้อเหล้าเต็มที่มีมากหลาย
ร้อยละหนึ่งกอดขวดเหล้าเมาสบาย
ปลอดดอกเบี้ยหนึ่งปีจ่ายไม่มีทวง
จะจัดตั้งมหา'ลัยเมรัยศาสตร์
เป็นหนึ่งเดียวในชาติที่เมืองหลวง
ทุกคนเข้าเรียนได้ไทยทั้งปวง
ไม่ต้องมาประท้วงเพื่อเข้าเรียน
นโยบายดีดีมีอีกมาก
ถ้าท่านอยากเมาทนจนเกษียณ
ขอรับใช้ผองชนทนพากเพียร
เหล้าวนเวียนไม่มีหกนายกสุรา ฯ
10 เมษายน 2549 15:26 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
ตั้งความหวังเอาไว้ในวันหนึ่ง
คงไปถึงดั่งมุ่งมาดปรารถนา
ประสบการณ์เพาะบ่มสั่งสมมา
จะนำพาไปถึงซึ่งเส้นชัย
ความสามารถที่มีในวันนี้
รู้ตัวดีว่ายังไปไม่ถึงไหน
เลยต้องฝึกต้องฝนทนต่อไป
เพื่อจะได้แกร่งกล้าวิชาเมา
ยามเย็นย่ำตะวันเร้นเส้นขอบฟ้า
ได้เวลาฝึกฝนปนความเหงา
ให้รู้แจ้งประจักษ์ความหนักเบา
ฤทธิ์น้ำเหล้าพาอ่อนไหวใจโบยบิน
ให้ดีกรีซึมซับกับสายเลือด
ไม่ให้เหือดแห้งไปไม่มีสิ้น
วันข้างหน้าคนทั่วหล้าน้อมชีวิน
ศิลปินแห่งชาติศาสตร์สุรา
7 เมษายน 2549 16:00 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
หลายคนส่งเสียงมาต่อว่าฉัน
จะยังอยู่ทำไมกันถ้าไม่ไหว
อย่ามาหวงตำแหน่งจงออกไป
คนใหม่ใหม่รอจนเหงาเจ้าจงพอ
วนเวียนมาหลายครั้งเกินยั้งอยู่
ใจยังสู้แต่กายไหวไหมหนอ
ยิ่งอยู่ยิ่งสนุกแต่จุกคอ
กายเริ่มท้อแต่ใจอยู่ดูแลกัน
งั้นรอบนี้ตัวข้าขอเว้นวรรค
รินมาหนักอาจต้องแจวแล้วตัวฉัน
รอบนี้ขอข้ามไปก่อนเร็วพลัน
จะได้ทันใจคนรอคอทองแดง
ถึงรอบหน้าค่อยว่ากันอีกครั้ง
จะไม่ยั้งรีบกระดกจนเหือดแห้ง
ขอพักก่อนหนึ่งสมัยให้มีแรง
รอบหน้าแกร่งปานหินรินมาเลย....
16 มีนาคม 2549 15:53 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
มองดูน้ำสีอำพันวันใจเศร้า
วันที่เจ้าจากลาใจข้าหมอง
ปล่อยให้ข้าทนช้ำน้ำตานอง
คร่ำครวญร้องแทบบ้าชีวาวาย
รินลงไปดื่มเข้าไปไหวสะทก
เหล้าที่หกลงพื้นถูกกลืนหาย
เหมือนรักนี้ที่มีให้ตั้งมากมาย
แต่สุดท้ายก็จมลับไม่กลับมา
มองแก้วเหล้าว่างเปล่าใจร้าวรวด
แสนเจ็บปวดลึกล้ำช้ำหนักหนา
เหล้าก็หมดใจก็หมองเหมือนน้องลา
เหลือแค่เพียงน้ำตาที่หลั่งริน
โอ้..หัวอกคนใจช้ำค่ำคืนนี้
เหล้าไม่มีนางไม่แลใจแดดิ้น
มีแต่น้ำอกกลัดหนองรองดื่มกิน
แทบดับสิ้นใจเศร้าเคล้าน้ำตา....ฯ
15 มีนาคม 2549 11:44 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
คำว่ารักที่เอ่ยไปในคืนนั้น
จงลืมมันไปเถิดแม่ยอดหญิง
ที่บอกไปใช่มาจากใจจริง
เพียงแค่อยากแอบอิงจึงเอ่ยความ
คำว่ารักที่เอ่ยไปในคืนเหงา
บอกเบาเบาเพื่อให้ใจวาบหวาม
ให้ใจเจ้าล่องลอยเคลิบคล้อยตาม
ไม่อาจห้ามขัดขืนฝืนจิตใจ
คำว่ารักที่เพ้อพร่ำค่ำคืนฝัน
เพ้อรำพันว่ารักยิ่งกว่าสิ่งไหน
เพียงคนเดียวรักนี้ไม่มีใคร
ที่เอ่ยไปหวังแนบชิดสนิทกาย
คำว่ารักที่เอ่ยไปใช่ทุกสิ่ง
อย่าเก็บมาอ้างอิงความเสียหาย
รักที่เอ่ยจากปากว่ามากมาย
เพียงแค่มารยาชายหวังเชยชม.
Lovers
0 คน เลิฟขอโทษครับ...ผมเมา
Calendar
หน้าส่วนตัว
1535
