9 สิงหาคม 2555 13:53 น.
ขอนลอย
เปรียบมือแม่คือช่างปั้นคอยขัดเกลา
อุ่นน้ำนมนานเนาฉันยังจำ
โอละเห่เพลงกล่อมทุกเช้าค่ำ
อันอ่อนอุ่นน้ำคำประจำมา
สองมือที่กรำกร้านทำงานหนัก
ด้วยแรงรักและภาระอันหนักหนา
ว่าลูกเยาว์ต้องเติบใหญ่ได้วิชา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพวันต่อไป
จะเก็บเล็กผสมน้อยค่อยเสริมสร้าง
บนหนทางแห่งชาวนาในป่าใหญ่
จะรวบรวมฟางฝันอันวิไล
แลกเหงื่อไคลคราบหม่นที่คนเมิน
คือปณิธานของมารดรอันอ่อนอุ่น
เจือการุณแห่งรอยคำนำสรรเสริญ
สองมือน้อมประนมก้ม-เชื้อเชิญ
กราบบูชารอยย่ำเดินแห่งมารดา
ถ้วนตาใจอิ่มเอมเกษมศรี
สองมือที่มีแต่ให้ใหญ่กว่าฟ้า
สองมือที่ขัดเกลาแต่เยาว์มา
คือมือแห่งมารดาที่ข้ารัก.
8 สิงหาคม 2555 11:43 น.
ขอนลอย
ดอกข้าวผลิบานบนลานสรวง
เต่าหลังกวงมีมือถือจานสี
แต้มพู่กันบนกระดาษวาดเมธี
สอนอนาโตมีให้พี่น้อง
นั่นหนั่นเนื้อเดลตอยห้อยหัวไหล่
คอร์ปัส แคลโลซุ่มไซร้เนื้อสมอง
แกสตร็อคนีเมียสน่องต้องประคอง
มิเช่นนั้นอาจร้องตะคริวกิน
หอยทากโอ้เอ้เถลไถล
เทอร์บิเนตอยู่ไกลไม่ได้กลิ่น
อาร์ติคิวลาริส เจนัส สะบ้าน้ำตาริน
ซีรีเบลลั่มเล็กไม่ได้ยินส่วนของพอนส์
ลูกบอลนอนทะเลโห่เห่มา
ดูสิดูฝูงปลาลูกหมาหอน
กระโจนงับสีฟ้าภราดร
ลูกสีเขียวหน้าสลอนนอนเรียงราย
ผีเสื้อกระหยับปีกแล้วหลีกทาง
น้องหมาขว้างลูกบอลตอนสายๆ
ตวัดลิ้นยั่วเย้าเจียนเมามาย
หมดคาบอนาโตมี่ตอนบ่าย ตอนบ่ายโมง
ตกตะลึงน้องหมามาเลี้ยงแกะ
ร้องแบะๆเหมือนกันพลันเหวงโหวง
นี่หมาเลียนเสียงแพะแกะขี้โกง
แพะกระโดดโหยงๆข้ามโลงไป
พลันน้องหมาเปลี่ยนสีเป็นสีรุ้ง
อยู่กลางทุ่งดอกข้าวพราวสดใส
ต้อนฝูงแกะนอนหลับกลับทันใด
วันนี้เจ้าเดินไกลแล้วไลลา
ข้าจะเล่านิทานอนาโตมี
กาลครั้งหนึ่งนี้สองปีกว่า
มีมนุษย์จำแลงแปลงลงมา
เป็นผู้เฒ่าเต่าชรามาหนึ่งตัว
เต่าชราผ่าร่างกวางกระต่าย
เจอซาฟีนัสกลายๆเพรางายสลัว
หลอดเลือดดำเข้มข้นสีหม่นมัว
กระต่ายกลัวจึงก้มลงล้มนอน
ส่วนกวางย่างเยื้องชำเลืองมอง
ถูกผ่าท้องผ่าหลังพลางเต่าสอน
เจ็บแสนเจ็บแค้นแสนแค้นแสนอาวรณ์
เต่าชราจึงขอพรให้ไปดี
นิทานเจ็บอารมณ์จบเจ้าจบไหม
แกะหลับใหลนับหมอนตอนตีสี่
หมอนกระโดดข้ามรั้วทีสองที
หมากระโดดเปลี่ยนสี เริงลีลา
7 สิงหาคม 2555 15:38 น.
ขอนลอย
เย็นนี้อย่าลืมดูข่าวภาคค่ำ
เรือตังเกเทลำพบยมทูต
กลางทะเลทรายมีควายกับอูฐ
ลำตัวสูงชะลูดเท่ายีราฟ
ควายถามอูฐจะไปไหน
แบกเกลือไปให้ทะเลสาป
หรือแบกแป้งแคร์ใคร่อยากทราบ
จะไปอาบน้ำนมหรือลมหวน
อูฐตอบว่าไปพบโดเรม่อน
ฉันแบกชะลอมพร้อมเต้าส่วน
จะไปเมืองอาเพศจุดชนวน
เพื่อดูคนหางด้วนเขาตีกัน
ตรงฟุตบาธถนนเดือนมีนา
ดอกแคร์บานช้าจนข้าหวั่น
ฝนตกขี้หมูไหลคนอะไรตามไม่ทัน
ฝูงนกจึงห้ำหั่นประจัญเมือง
ยีราฟเงยหน้าน้ำตาตก
แท้มันคือวณิพกนามเสือเหลือง
ฤดูฝนสดใสมลายเลือง
เพราะมันเลี้ยงไม่เชื่องคนเลื่องลือ
ข้าจะไปฟ้องยมบาล
ว่าข้าเจอคนพิการไม่ขานชื่อ
ทำทีหลอกล่อมาขอซื้อ
รถไถพร้อมกระบือสิบเอ็ดตัว
มีอูฐลึกลับอยู่หนึ่งตน
ทำควายสับสนจึงเย้ายั่ว
เขารู้จักไจแอ้นท์ตีท้ายครัว
เสียงกลองสั่นรัวเพราะควายตี
อาวุธข้าถูกทำลาย
คือเขาของควายไม่มีสี
ตึกเมืองสูงใหญ่ไม่สู้ดี
ชื้อกระบือกลับได้ชะนีมะนิลา
แถมไม้ถูพื้นให้สี่อัน
11 ตนรวมกันคิดพันหน้า
ชะนีตีฉิ่งจ๊ะทิงจา
ขอช้างขอม้าข้าขอเอง
หน้าส่วนตัว
1714
