ฝากพระพายพัดพาละลิ่วล่องท่วงทำนองพลิ้วไหวจากใจฉันเฉกกวีร้อยรสจากบทนั้นส่งให้ฝันล่องลอยและคล้อยตามฝันเถิดฝันฝากให้. ถึงฝันอุ่นจะอุ่นถึงกัน. และใกล้เกิดบังเกิดแสงจันทร์. แจ่มจรัสดุจกวิจารจดไว้. เจิดจ้าประภัสสร........
เพราะเหตุใดฉันจึงเศร้าสุดใจตามสายฝนหรือลิขิตชักพาฟ้าเบื้องบนให้เมฆหม่นคนหมองนองน้ำตาเพราะเหตุใดจึงอุ่นในคิดถึงคะนึงหาหรือลิขิตรอยคำชักนำพาให้คุณค่าคนฝันวันเรียงร้อยเพราะเหตุใดที่หัวใจฉันเต้นอย่างค่อยค่อยที่หัวใจอึงอลทีละน้อยที่หัวใจบ่อยบ่อยคอยรำพันเพราะเหตุใดฉันจึงเศร้าสุดใจและไหวหวั่นพรหมลิขิต ชะตา หรือฟ้านั้นให้เมฆหม่นคนฝันและฉันคอย
เหงาไหมคนตรงนั้นที่มีฝันฝากถึงฟ้าลำนำกาลเวลาจะนำพาเธอถึงไหนคนฝันที่ตรงนี้คงริบหรี่แสงร่ำไรความรักที่ฝากไว้ล่องลอยไปกับสายลมคิดถึงคงไม่ถึงที่ลึกซึ้งยังขื่นขมหัวใจจมจ่อมจมกับตรอมตรมที่ติดตรึงเหงาไหมคนตรงนั้นที่แสงจันทร์ส่องไม่ถึงที่ฝันยังดื้อดึงยังคะนึงคะเนหา........