17 สิงหาคม 2555 10:39 น.
ก้าวที่...กล้า
ฉันยังเป็นฉันคนเก่า
และไม่ได้เหงากับเรื่องราวที่ผ่านผัน
เพียงแต่เศร้าอยู่กับความว่างเปล่าในทุกวัน
ที่เฝ้าคิดถึงแสงนวลของจันทร์อันอ่อนโยน
ท่ามวันอันโดดเดี่ยว
ความทรงจำท่องเที่ยวอย่างโลดโผน
ลุยความอ้างว้างหวังยังฝั่งโน้น
ให้เจ็บปวดลุกโชนอย่างเชื่องช้า
ไม่ต้องมีก็ได้คนรัก
เมื่อฉันไม่ได้ยิ่งใหญ่แน่นหนักดั่งภูผา
เป็นเพียงละอองฝุ่นที่หมุนมา
กรรทบม่านในตาแล้วลาไกล
ฉันยังเป็นฉันคนเก่า
ดวงตายังคงมีน้ำค้างเร้าอยู่ไหวไหว
เวลาหวาดหวั่นที่หัวใจ
แค่สายฝนโปรยปรายก็ร้องไห้ได้เหมือนกัน
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
2046
