26 พฤษภาคม 2554 12:36 น.
ก้าวที่...กล้า
รักเอย
เจ้าเคยละวางใครบ้างไหม
ศักดินาฤๅฟากผู้ยากไร้
จึงใฝ่ถึงเจ้าอยู่เนานาน
รักเอย
รำเพยตอบคำลำนำหวาน
ล่องลอยจากไหนในวิมาน
มาสานสถิต ณ จิตใจ
รักเอย
เจ้าเผยอัศจรรย์ให้ฝันใฝ่
ข้าจึงยอมช้ำระกำใน
ยามเจ้าวาดไหวอย่างไยดี
รักเอย
ข้าเลยจมปลักเกินจักหนี
เป็นทาสรักเจ้าเท่าชีวี
จึงพร้อมยอมพลี-ที่มีรัก
24 พฤษภาคม 2554 13:58 น.
ก้าวที่...กล้า
ฤๅ..เพราะฉันมันเพี้ยนจึงเขียนอยู่
โดยไม่รู้อะไรที่ใฝ่หา
เมื่อเห็นเงาภาพฝันของจันทรา
ส่องแสงมาโอบเอื้อหวังเจือจาน
จึงกอบเก็บกอดไว้อยู่ในรัก
คอยฟูมฟักเพาะบ่มพร่างพรมผ่าน
ในส่วนเสี้ยวเสน่หาอุราปาน
ดอกไม้บานงามพิศจากจิตใจ
ฤๅ..เพราะฉันมันเพี้ยนจึงเขียนรัก
ฝากไปทักทายเธอเสมอให้
หวังรับรู้รู้สึกส่วนลึกใน
ที่งอกงามแตกใบอยู่ในวัน
จึงออกดอกออกผลต้องมนต์รัก
ให้กลิ่นหอมชวนภักดิ์จำหลักฝัน
ให้หัวใจมอบใจอุ่นไออัน
อบอวลสรรค์สร้างกานต์ในบ้านกลอน
.
.
ฤๅ..เพราะฉันมันเพี้ยนจึงเขียนอยู่??
19 พฤษภาคม 2554 17:40 น.
ก้าวที่...กล้า
อยู่ที่ไหนหนอความรัก
ฉันแค่มาถามทักในความฝัน
ใช่เธอหรือเปล่าวันทุกวัน
บอกเล่าก่อนนั้นเป็นเช่นไร
คลับคล้ายจะมีอยู่
แต่หาไม่รู้ว่าอยู่ไหน
เหมือนความมืดมิดคอยปิดใจ
เมื่อขาดอุ่นในความอาทร
อยู่ที่ไหนหนอความรัก
หรือเธอเหนื่อยหนักจึงพักก่อน
ยามที่แสงแดดสาดแรงร้อน
เธอจึงโรยรอนจนอ่อนลา
วันนี้หรือวันไหน
ก็คงผ่านไปอย่างเชื่องช้า
แต่ละวินาทีของนาฬิกา
ยังคงเคลื่อนคลาเหมือนเหมือนกัน
วันนี้หรือวันไหน
ไม่หวังอะไรจากใจนั้น
แต่ละเวลาของแต่ละวัน
จึงปล่อยความฝันล่องลอยไกล
12 พฤษภาคม 2554 12:22 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอคงรู้แล้วนะ
ฉันพร้อมจะโบกบินไปถิ่นฝัน
นั่งบนเมฆกินลมชมพระจันทร์
เป่าตะวันผันผ่านบนลานดาว
จับเรียวรุ้ง
มาตีฟุ้งล่องลอยแล้วคอยสาว
ละเส้นสายไหมสีมณีพราว
วะวับวาวรสลิ้มอันพริ้มพรรณ
คงรู้นะ
ถึงแม้นจะฝันไปเกินใฝ่ฝัน
กี่ธาราหิมาลัยหรือใจนั้น
ก็ไม่หวั่นไหวแล้วในแววตา
จะวางลง
อย่างบรรจงตรงใจเสน่หา
จะดำรงคำรักกับเวลา
ไปจนกว่าตราบสิ้นชีวินมลาย
เธอคงรู้แล้วนะ..