27 ธันวาคม 2554 23:02 น.
ก้าวที่...กล้า
ถึงฉันจะรักเธอก่อน
ก็คงไม่ใช่ละครจบตอนเศร้า
ถึงฉันจะไล่ตามฝันราวกับเงา
ก็คงไม่ใช่ว่างเปล่าไม่เปลี่ยนแปลง
ถึงฉันจะบอกรักบ่อย
ก็คงไม่ปล่อยจนเหมือนแกล้ง
ถึงฉันจะดูหมดเรี่ยวหมดแรง
ก็จะสำแดงให้รู้กัน
ฉันจะขอฝันให้สุดใจ
แล้วจะก้าวไปให้สุดฝัน
ข้ามทะเลข้ามฟ้าน้ำตาจันทร์
กี่ขุนเขาโลกันต์จะกล้ำกลืน
เพื่อฝันให้สุดใจไปให้สุดหล้า
ในปรารถนาไม่เป็นอื่น
หัวใจรักไม่ขอคืน
แม้ต้องผ่านขมขื่นกี่หมื่นคม
20 ธันวาคม 2554 12:13 น.
ก้าวที่...กล้า
ราวกับว่า
บ่อน้ำตารื้นรื้นสะอื้นหนัก
มืออุ่นอุ่นที่ปลอบมอบความรัก
สุดจะหักห้ามไหวยิ่งไหลล้น
ราวกับว่า
ยามเธอมาอยู่ใกล้ใจที่หม่น
มันซาบซึ้งเต็มตื้นสะอื้นจน
น้ำตาท้นล้นหลากอย่างมากมาย
ราวกับว่า
มีเธอมาอยู่ข้างข้างสร้างความหมาย
แม้น้ำตาท่วมหนักทะลักทลาย
แต่ไม่คลายอบอุ่นละมุนละไม
ขอบคุณ
มืออุ่นอุ่นที่ปลอบที่มอบให้
ขอบคุณทุกถ้อยคำอันอำไพ
ขอบคุณที่อยู่ใกล้ใจดวงนี้
12 ธันวาคม 2554 16:58 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอ
ที่คิดถึงเสมอ-แม้เพ้อฝัน
จะมีหรือไม่ตัวตนคนคนนั้น
รักของฉันให้เธอเสมอมา
ฉัน
อาจจะเป็นหนึ่งในพันล้านบนหล้า
และไม่อาจเจอะเธอในเวลา
แต่จะรักชั่วฟ้าดินสลาย
ฝัน
อาจต่างกันในนามความมั่นหมาย
ความรักนี้ไม่มีวันตาย
ไม่มีวันสุดท้ายในสัมพันธ์
เป็นเธอ
ที่คิดถึงเสมอ-แม้เพ้อฝัน
จะมีหรือไม่ตัวตนคนคนนั้น
ไม่สำคัญ-ขอเป็นเธอเท่านั้นพอ