30 พฤศจิกายน 2554 17:01 น.
ก้าวที่...กล้า
ในวันที่โดดเดี่ยว
เหลียวหาผู้ใดเข้าใจบ้าง
กับเวลาที่ร่วมทาง
เหตุใดต่างความคิดพินิจรู้
............
ในวันที่ความดีกับความชั่วหลับใหล
ความในใจรุกไหวอย่างรุนแรง
กับสิ่งกระทบรอบๆข้าง
ซึ่งฉันมิได้เป็นผู้กระทำ
หากแต่ความเป็นไปของแต่ละผู้คน
จิตวิญญาณของเขาจะคงอยู่ในตัว
หรือจะวิ่งวนอยู่ภายนอก
ไม่อาจรู้
วันเวลาไม่มีคำตอบใดให้
นอกจากความว่างเปล่า
ใส่ใจหรือไม่ใส่ใจอาจแตกต่างกันบ้าง
หากแต่ความเข้าใจคือสิ่งเดียวที่จะไขคำตอบ
แต่ฉันกลับเลือกที่จะไม่เข้าใจ
............
25 พฤศจิกายน 2554 11:25 น.
ก้าวที่...กล้า
ในวันที่ความเศร้า
มาคลุกคลีคลอเคล้าเป็นเงาหม่น
ดอกไม้ วันเวลา น้ำตาท้น
ความฝันระคนจนใจหาย
กับความเศร้า
คอยเป็นเงาเงียบงันอย่างง่ายง่าย
ดอกไม้ ความฝัน วันเดียวดาย
ล้วนมากมายที่เวลาไม่อาจคืน
ในความเศร้า
อยู่กับเงาจันทราวันขมขื่น
ท่ามแสงสะท้อนใบหน้าชื้น
จมสะอื้นเหน็บหนาวปวดร้าวใจ
ในวันที่ความเศร้า
มาคลุกเคลียคลอเคล้าเกิดเงาไหว
ความฝัน วันเวลาและดอกไม้
หยาดน้ำตารดกิ่งใบจนช่ำเช้า
22 พฤศจิกายน 2554 09:36 น.
ก้าวที่...กล้า
เพราะไม่เก่งเรื่องงานการฝีมือ
ทำแล้วรื้อแล้วรื้อ เชื่อถือได้
พอวางแบบตัดผ้าคว้ากรรไกร
ก็ตัดฉับนิ้วฉันให้ได้น้ำตา
ถึงครอสติชคิดมากตาหลากหลาย
จะจิ้มมันตรงไหนถึงถูกหนา
พอดึงเข็มก็ขยาดพลาดเอาหน้า
ต้องเลิกราวางลงอย่างปลงใจ
พอถึงคราทำดอกไม้ขนมปัง
ดอกกุหลาบบานสะพรั่งตั้งใจไว้
ขนมปังฟู-ขาว-มันพราวใส
เลยลองลิ้มชิมไปเกือบหมดปอนด์
จึงได้รู้งานฝีมือถือว่าแย่
ทำแล้วแก้แล้วแก้ไม่หยุดหย่อน
จึงต้องเลิกรอให้ใครอาทร
ไม่ต้องสอนแค่ทำให้ก็ได้บุญ
นะจ๊ะ
16 พฤศจิกายน 2554 11:36 น.
ก้าวที่...กล้า
แล้วฉันก็ล่องลอย
เปิดใจน้อยน้อยให้เธออ่าน
จะพรุ่งนี้ วันนี้ หรือเมื่อวาน
ฝันหวานหวานของฉันก็คือเธอ..
แล้วฉันก็ล่องลอย
มองดูดาวน้อยกะพริบ-เผลอ
ติดตามชิดใกล้จนใฝ่เพ้อ
ในฝันเสมอมีเธอเคียง
แล้วฉันก็ล่องลอย
เผยใจค่อยค่อยเรียงร้อยเสียง
อักษรละมุนอบอุ่นเพียง
เธอยินสำเนียงของหัวใจ
แล้วฉันก็ล่องลอย
เอาใจไปคอยอยู่ใกล้ใกล้
เธอเพียงหันมาโอบกอดไว้
ฉันก็สุขใจ-เปิดใจแล้ว
13 พฤศจิกายน 2554 18:03 น.
ก้าวที่...กล้า
เสมอ
ที่ฉันทำร้ายเธอด้วยถ้อยถลำ
ไม่ยั้งคิดยังทำอยู่ซ้ำซ้ำ
ไม่ยอมจดยอมจำหนอหัวใจ
คำขอโทษ
มันคงเปล่าประโยชน์ เมื่อทำใหม่
รู้ทั้งรู้ไม่น่าทำ ทำทำไม
หรือยังหวั่นยังไหวอะไรนัก
ธรรมดา
มีท้องฟ้ามีเมฆหม่นคนอกหัก
มีน้ำฝนมีน้ำตาประสารัก
เห็นไหมเล่าไม่รู้จักใส่ใจจำ
เสมอ
จึงต้องมาขอโทษเธออยู่ซ้ำซ้ำ
อย่าถือสานะคนดีที่ฉันทำ
ครานี้จะเน้นย้ำจำใส่ใจ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
3562
