29 มิถุนายน 2553 15:48 น.
ก้าวที่...กล้า
ละอองวันเผยผ่านในกาลเช้า
อุ่นไอเจ้าเงียบง่ายและคล้ายหวัง
แม้เลือนรางทางชิดเหมือนปิดบัง
แต่ก็ยังขาวกระจ่างให้ทางเดิน
เป็นความงามในความเงียบเปรียบประหนึ่ง
ให้ลึกซึ้งไหวหวานอยู่นานเนิ่น
ให้สัมผัสอ่อนละมุนและคุ้นเกิน-
กว่าห่างเหินห่างเห็นหลบเร้นใจ
อยู่รายล้อมออมรักตระหนักค่า
ชื่นน้ำฟ้าพร่างพรายประกายไหว
สัมผัสถึงน้ำมิตรวิจิตรใน
ความยิ่งใหญ่แห่งรักที่ทักทาย
ละอองวันหอมชื่นในยามเช้า
คอยรุมเร้าอออยู่ให้รู้หมาย
แม้อ้อมกอดโดดเดี่ยวไม่เดียวดาย
อยู่ในสายหมอกจางท่ามกลางรัก
18 มิถุนายน 2553 10:04 น.
ก้าวที่...กล้า
ท่านเป็นพริกชี้ฟ้าแต่ข้าน้อย
เป็นผู้ด้อยโอกาสปราศปราศรัย
จึงเฝ้าทนขื่นขมอารมณ์ใจ
มิกล้าเชิญเชื้อใดมาไยดี
ท่านสำแดงเผ็ดร้อนมิผ่อนพัก
ข้าตระหนักเหลือล้นอับจนที่-
จะเข็นครกขึ้นภูเขาเพราะเรานี้
เท่าพริกขี้หนูสวนเป็นส่วนคล้อย
ท่านกระแซะแปะโป้งโยงรยางค์
เข้าถากถางทางเพิ่มประเดิมสร้อย
ข้าเพ่งพิศจิตพลันจิตมันพลอย
บอกให้คอยดูก่อนอย่าย้อนไป
แต่ท่านพริกเผ็ดร้อนยังย้อนยอก
ซ้ำซ้ำกรอกเครื่องปั่นจนสั่นไหว
เพิ่มจำนวนความเผ็ดกลเม็ดไว
ข้านี้ไซร้มองดูไม่รู้ซ้ำ
เมื่อท่านพริกชี้ฟ้ายังบ้าปล่อย
ยังละห้อยระโหยโอดโอยย่ำ
ข้าพริกขี้หนูสวนมาสวนคำ
อย่าพลิกดำให้เป็นขาวปาวปาวร้อน
10 มิถุนายน 2553 15:52 น.
ก้าวที่...กล้า
ฉันไม่ใช่กวีแต่ฉันรักกวี
ด้วยฤดีจารจดดาวสดใส
ท่ามอักษรเจิดจรัสประภัสร์ไกล
สว่างไสวร่ายรินจินตนาการ
ท่วงวิถีแห่งชีวิต
บริบทบพิธบวรสาส์น
ซึมซาบลึกซึ้งถึงดวงมาน
สถิตนั้นตราบนานกาลนิรันดร์
ฉันรักกวี
ด้วยศักดิ์ศรีศักดิ์สิทธิ์ลิขิตสรรค์
ด้วยหัวใจซื่อตรงเติมต่อวัน
เติมต่อฝันความรักจำหลักไว้
ฉันไม่ใช่กวี
แต่ศักดิ์ศรีศักดิ์สิทธิ์ลิขิตให้
ร้อยเรียงคำสื่อสารผสานใจ
รู้อุ่นไอเห็นมนตร์ของคนกวี
7 มิถุนายน 2553 13:07 น.
ก้าวที่...กล้า
ฉันจะเก็บดาว
ที่สกาวสุกใสด้วยใจฝัน
จะเก็บเกี่ยวขอบโค้งรุ้งลาวัณย์
ไว้รังสรรค์วันและคืนให้ยืนนาน
ฉันจะทอถัก
วันแห่งรักต่อเติมเพิ่มประสาน
ให้ดอกไม้ดอกนี้ได้เบ่งบาน
อยู่ในกาลเวลาที่รอคอย
จะรอวันอันแสนไกล
กลับกลายใกล้เส้นทางอย่างค่อยค่อย
จะรอให้สายฝนหล่นโปรยปรอย
ไม่ใจน้อยคอยเธอให้ตามง้อ
จะรอเดือนและดาว
หยิบรอยยิ้มให้คลายหนาวอย่างที่ขอ
เพื่อนำทางหัวใจไสวพอ-
ได้มีแรงบินต่อไม่ท้อเลย
ในวันที่หัวใจโบกบิน
คงได้ยินกระซิบเจ้าเฝ้าเฉลย
ได้สัมผัสรักละมุนอันคุ้นเคย
ได้ชิดเชยดวงใจอยู่ในรัก
1 มิถุนายน 2553 12:11 น.
ก้าวที่...กล้า
เดี๋ยวก็แดงเดี๋ยวก็ดำเพราะกำพร้า
ดูดูแล้วน่าเวทนาเจ้าตาใส
เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้ายเดี๋ยวอาลัย
ดูดูไปให้พิกลพิการนัก
เห็นใส่เสื้อจิ้มลิ้มเอาริมออก
ตะเข็บในไว้ด้านนอกอาการหนัก
ใส่รองเท้าคนละข้างดูต่างรัก
นั่งจำหลักใจลอยเหมือนคอยใคร
คิดคิดแล้วไม่เข้าท่าแววตานี้
เหมือนห่างแสงสิ้นสีอันสดใส
มันเปลี่ยนแปลงสำแดงจิตเป็นพิษภัย
ให้บอดใบ้จรดจ่อจนท้อแท้
เดี๋ยวก็แดงเดี๋ยวก็ดำเพราะกำพร้า
จึงเสาะหาผู้คนซึ่งสวนกระแส
มาปรับจิตเปลี่ยนใจให้ผันแปร
เป็นชมพูดูแลด้วยดวงใจ
ณ วันนี้ยังไกลห่างระหว่างจิต
มาคิดคิดมันยากเย็นเป็นไฉน
เมื่อขาดคนดูแลและห่วงใย
จึงประกาศยกหัวใจให้ฟรีฟรี
(ใครไม่อยากได้ยกมือขึ้น 55 ห้ามเอามือลงด้วย อิอิ)
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
2223
