25 มิถุนายน 2552 13:55 น.
ก้าวที่...กล้า
หาดสีนวลชวนสัมผัส
เดิน-วิ่ง-วัดรอยเท้าที่เก้าย่าง
นุ่มละมุนอุ่นไออยู่ในทาง
ในระหว่างเวิ้งฝันพรรณราย
ทรายละเอียดอ้อยสร้อย ณ ปลายเท้า
สนิทเคล้าคลออยู่ฤๅรู้หาย
หว่างวิถีดวงวันตะวันคลาย-
แสงสาดฉายอ่อนอ่อนใกล้รอนลา
แก้วสะอาดวาดประกายเคลื่อนคล้ายฝัน
ทอดสัมพันธ์ผืนน้ำทะเล ฟ้า
เห็นละอองฟองคลื่นแตะตื่นตา
พลิกพลิ้วพาหัวใจนั้นไหวเอน
หาดทรายแก้ว
เมื่อหลงรักเจ้าแล้วฤๅหลบเร้น
ปรารถนาอื่นใดที่ใสเย็น
เหมือนเฉกเช่นทะเลเวลานี้
23 มิถุนายน 2552 15:58 น.
ก้าวที่...กล้า
ในความคิดถึง
มันอาจไม่ลึกซึ้งเมื่อถามหา
ในความคิดถึงที่ตรึงตา
มันอาจไม่มีชีวิตชีวาเวลานั้น
ในความคิดคำนึง
มันอาจไม่ลึกซึ้งเหมือนเคยฝัน
ในความคิดคำนึงส่งถึงกัน
ก็อาจไม่มีวันหันมาเจอ
แต่ในความคิดถึง
มันมีเพียงหนึ่งเดียวเสมอ
ในความคิด-คิดถึงเธอ
มันทำให้เผลอเพ้อรำพัน
และในความคิดคำนึง
หัวใจมันจึงไหวจึงสั่น
ในความคำนึงคิดถึงนั้น
มันเก็บมันกั้นไม่ทันแล้ว
16 มิถุนายน 2552 09:13 น.
ก้าวที่...กล้า
เพราะอ่อนหัด-จึงนอนวัดบาทวิถี
ท่ามราตรีจันทร์กระจ่างสว่างไสว
เพ่งมองดาวประกายพรึกรู้สึกใจ
วูบวูบไหววาบวาบหวามลุกลามมา
ถึงอ่อนแรงทบทวีนาทีร้าย
เหมือนหัวใจหล่นหายให้ตามหา
คำนึงนึกย้อนกลับเพียงหลับตา
หยาดพิรุณหยดลาคณานับ
ท่วมทวีท้นสะอื้นจนชื้นอก
ยิ่งตระหนกฟกช้ำเขียวคล้ำจับ
ปานประหนึ่งสำแดงรุนแรงรับ
จะขยับเขยื้อนนั่งก็ยังงง
เพราะอ่อนหัด-จึงนอนวัดบาทวิถี
ไม่พอดีอย่างเป็นตามประสงค์
ตรึกตรองไว้เซมาเอาขาลง
แต่มันคงผิดท่า เอาหน้ารอง
10 มิถุนายน 2552 15:53 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอเป็นสิ่งสวยงามในความรัก
ที่ค่อยเติมแน่นหนักให้รักผ่าน-
ความอ่อนโยนโชนช่วงจากดวงมาน
และฉายฉานดาริกาท่ามราตรี
เธอเป็นสิ่งสวยงามในความรัก
คอยแบ่งปันฟูมฟักให้รักที่-
คงพิสุทธิ์ดุจเพ็ญอยู่เช่นนี้
และทบทวีปรารถนาจินตนาการ
เธอเป็นสิ่งสวยงามในความรัก
ให้ฉันได้พิงพักในรักหวาน
ให้ดอกไม้-ดวงดาว-ฤดีปาน-
ประหนึ่งซึ้งเบ่งบานในกาลเวลา
เธอเป็นสิ่งสวยงามในความรัก
ให้ใจได้รู้จักและรักษา-
ในรัก ฉันรักเธอเสมอมา
และจนกว่าหัวใจหยุดให้รัก