27 กุมภาพันธ์ 2551 16:39 น.
ก้าวที่...กล้า
เมื่อหัวใจรุมรุมเริ่มรุ่มร้อน
เริ่มซอกซอนเร้ารึงอื้ออึงไหว
แล้วจังหวะเร่งรัวของหัวใจ
ก็ขับไขแรงสั่นจนหวั่นเกรง
จะเปิดเผยร่ำร้องจนก้องฟ้า
ปรารถนาคอยย้ำอยู่คร่ำเคร่ง
คอยลุกโหมโรมรันคอยบรรเลง
ย้ำย้ำเร่งเสริมแรงแอบแฝงใน
เต้นตึกตักตึกตักสมัครสมาน
ก้องกังวานสะท้านอยู่ให้รู้ได้
ว่าจังหวะการเต้นที่เป็นไป
นั้นพร้อมไว้สำหรับมอบกับเธอ
15 กุมภาพันธ์ 2551 16:09 น.
ก้าวที่...กล้า
ง่วงจัง
นั่งนั่งสัปหงกตกเก้าอี้
จะตื่นลืมตาแต่ละที
ช่างยากเย็นเหลือที่ ยายขี้เซา
ลุกขึ้น
อย่ามัวมึน งึมงำดูทำเข้า
โอนเอนโอนเอียงมาเกี่ยงเรา
ก็เจ้านั่นหละ เอ๊ะ! อะไร
เร็วสิ
ยังงุงิงุงิสติไขว้
พึมพำทุ่มเถียงจะเกี่ยงใคร
เร็วเร็วไวไว อย่าให้นาน
แบบนั้น
ตั้งมั่นจังหวะแรงประสาน
ลุกขึ้นนั่งให้ตรง แล้วจงวาน-
ทำงานที่ค้างให้อย่างเร็ว
4 กุมภาพันธ์ 2551 12:00 น.
ก้าวที่...กล้า
ฤๅสายฝันวันก่อนจะรอนแล้ว
ระหว่างแนวทางเดินที่เพลินจ้อง
ระหว่างเส้นทางขนานที่หันมอง
ระหว่างที่ใจต้องประคองใจ
เป็นเวลาย่างก้าวที่เท้าย่ำ
ฝากรอยจำซ้ำอยู่เกินรู้ได้
ฝากรอยเจ็บเหน็บหนาวจนร้าวใน
ฝากรอยไว้ให้ช้ำอยู่ค่ำเช้า
เมื่อมรรคาทอดวางไม่ว่างเว้น
ให้ต่างเห็นสีสันในวันเศร้า
ให้ต่างเห็นครอบคลุมสิ่งรุมเร้า
ให้ต่างเฝ้าค้นหาทุกนาที
จะต่างฤๅเส้นทางที่ขวางกั้น
เมื่อผูกพันยิ่งใหญ่เกินใครหนี
เมื่อผูกพันพึ่งพาเหมือนวารี
แม้นไหลรี่ขึ้นลง-อสงไขย