24 พฤษภาคม 2550 13:34 น.
ก้าวที่...กล้า
คือดวงดารายามฟ้าเปิด
ประกายเจิดจรัสแสงทั่วแห่งหาว
คือน้ำตาหมองหม่นของคนร้าว
สะท้อนวาววับไหวอยู่ในนั้น
คือน้ำค้างกลมกลิ้งหยุดนิ่งพัก
บนใบไม้หน่วงหนักที่กักกั้น
คือหิ่งห้อยวะวับแจ้งใต้แสงจันทร์
วาดช่วงฝันคืนค่ำก่อนอำลา
คือพิรุณโปรยปรายเป็นสายน้ำ
สร้างลำนำสดชื่นหยิบยื่นค่า
คือธรรมชาติหมุนไปเพียงไขว่คว้า
ด้วยสายตาแห่งรักและภักดี
คือชีวิตลิขิตแล้ว
ก่อเป็นแนวจำนงอย่างคงที่
คือหัวใจเพิ่มล้นคนคนนี้
ต่อไมตรีละมุนอบอุ่นนัก
17 พฤษภาคม 2550 13:45 น.
ก้าวที่...กล้า
โปรดรับรู้..ใจร้าวเหน็บหนาวนัก
เมื่อความรักหักเหกลางเสน่หา
ทางหวังวาดว้าเหว่ด้วยเวลา
ทางศรัทธาซวนซบไม่จบปลาย
หยาดน้ำตา..อาลัยใจไหวหวั่น
ใครผูกพันค่อยร้างจืดจางหาย
ปล่อยเคว้งคว้างหมองหม่นทุรนทุราย
ไห้เดียวดายกลางกระแสที่แปรปรวน
เมื่อก้าวย่างเปล่าดายก็คล้ายสิ้น
ขาดช่วงจินตนาการ..มาผ่านหวน
ดั่งสายน้ำเย็นเฉียบเข้าเทียบนวล
สุดจะทวนประมวลคำมานำร้อย
ยามหัวใจใครนั้นไม่หันกลับ
ไม่ตอบรับ..ตอบรัก..ด้วยผลักถ้อย
จึงสายลมผ่านไปอย่างไร้รอย
ให้เรื่องราวเคลื่อนคล้อย..รู้ปล่อยแล้ว