28 มีนาคม 2550 16:30 น.
ก้าวที่...กล้า
เมื่อฟ้ามืดฟากหม่นฝันคนหมาย
ก็ประกายแสงเกิดบรรเจิดกล้า
พราวระยับกลายฟื้นกลับผืนฟ้า
ย่อมจันทราจ้าในหัวใจนั้น
มั่นเถิดเหมือนเธียรส่องใสผ่องสาด
ธำรงมาดรับไหวเมื่อใครหวั่น
แปรเปลี่ยนหยาบปรับญาณให้กาลยัน
บ่งจิตปันเจตวาง..อย่าว่างเว้น
หยัดเพื่อย้ำนำสรวงเผยช่วงแสง
คือเปิดแจ้งแห่งดาวห้วงหาวเด่น
คือโสมส่องแสงป่นหมายยลเป็น
จึงค่ำเห็นคืนกู้เพื่อรู้การณ์
เมื่อตะวันหันดับหายกับด้าว
เดือนและดาวรอผายร่วมฉายผ่าน
สว่างใสในนับออรับนาน
รัตติกาลแต่งไล้..เต็มใจแล้ว
12 มีนาคม 2550 13:16 น.
ก้าวที่...กล้า
น้ำตา ..ฉันรักเธอ
รักเสมอแม้ใจต้องเจ็บหนาว
ดาริกาแสดงทุกแห่งร้าว
พรายพร่าวาววิบวับประดับตา
น้ำตา ..ฉันรักเธอ
ถึงพร่ำเพ้อข้างในจนไหวบ้า
หยาดมาเถิดพิรุณแม้วุ่นว้า
ปรารถนาหมองหม่นท่วมท้นใจ
น้ำตา ..ฉันรักเธอ
หลงละเมอร้อนรุมจนสุมไข้
แม้ชอกช้ำคล้ายหมุดทิ้งจุดไว้
ปวดร้าวไหนไม่ซึ้งเท่าหนึ่งนี้
น้ำตา ..ฉันรักเธอ
ยามแรกเจอร่ำไห้รินไหลปรี่
เมื่อซึมทราบเจ็บปร่าทุกนาที
จึงฤดีตรึงตราเพิ่มค่ารัก
1 มีนาคม 2550 12:38 น.
ก้าวที่...กล้า
แสงตะวันบางเบาเหลื่อมเงาไม้
สายลมไกวพลิ้วผ่านทั่วลานกว้าง
สัมผัสในรู้สึกผลึกบาง
เหมือนอยู่กลางโอบอุ้มอันนุ่มนวล
ตราบวกย้อนเกลียวกลมผสมผสาน
จังหวะกาลข้องเกี่ยวทุกเสี้ยวส่วน
ใต้เวิ้งฟ้าบ่มร่ำคล้ายคร่ำครวญ
หากแปรปรวนให้ช้ำในค่ำนั้น
ไฟแห่งฝันเติมต่อเพื่อก่อหวัง
เริ่มกำลังสั่งเจตน์ฝ่าเขตกั้น
เมตตาธรรมเที่ยงแท้เป็นแพรพรรณ
น้ำใจปันปลดมืดให้จืดจาง
ใจสื่อใจโอบเอื้อใจเกื้อตอบ
ดั่งฟ้ามอบแสงพุ่งยามรุ่งสาง
เมื่อดวงจิตสว่างใสเปิดไขทาง
รังสรรค์สร้างบริบทปรากฏไว้
แสงตะวันบางเบาเกิดเงาสวย
สะท้อนด้วยแสงสีฤดีใหม่
สายลมพลิ้วแวดล้อมเข้ากล่อมไกว
ย่อมเย็นใครอิงพักแห่งรักนี้