23 มกราคม 2550 16:10 น.
ก้าวที่...กล้า
สัมผัสใครนะร้าย .............. รุมใจ
จึงอกตกลงใน .................. บ่วงแล้ว
มิอาจจะดึงไหว ................. หวาดหวั่น
วนวุ่นเกินคิดแผ้ว .............. ผ่านพ้นกลไก
ความนัยใครยากเอื้อน ....... ออกฟัง
สุมอกรุมประนัง ................ รุ่มร้อน
เพียรเก็บกักกุมขัง ............ กลอนขัด
ฝืนฝ่าทวนระลึกย้อน .......... ยิ่งย้ำร้าวราน
รอยวารฝันฝากใกล้ ............ เคียงดาว
ดึกดื่นผืนนภาพราว ............ กระจ่างจ้า
ฝันเพียงฝันยืนยาว ............ ระยับอยู่
รอยต่อกลับผันหล้า ............. แรกเช้าดับฝัน
ตะวันขับเคลื่อนโน้ม ........... นำใคร
เผยอกบอกความไข ............ สว่างแจ้ง
ความจริงสิ่งอันใด ............... ปรากฏ
เพ็ญผ่องฤๅตะวันแล้ง .......... รับรู้โดยนัยน์
5 มกราคม 2550 14:39 น.
ก้าวที่...กล้า
เกิดอะไรกับใจนี้
เหมือนริบหรี่แสงจันทร์ตะวันดับ
และเจิดจ้าสว่างใสอุ่นไอรับ
ไยสลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนซ้ำ
ตกหลุมรัก
จะห้ามหักอย่างไรเมื่อใจพร่ำ
แม้อยู่ท่ามกลางหมอกระลอกย้ำ
ถึงชอกช้ำร่ำไปยังไขว่คว้า
หัวใจ
ยังสั่นสั่นหวั่นไหวคงใฝ่หา
ความคิดถึงไม่คลายจากสายตา
หากพริบพร่าปรากฏเป็นหยดแล้ว
หนึ่งคำ ..รัก
อยากยินนัก ได้ไหม? ยามใจแป้ว
วานขานไข ได้ไหม? หรือไร้แวว
ดอกไม้บานเพริศแพร้ว ..ฤๅแคล้วกัน??