19 กุมภาพันธ์ 2556 23:24 น.
ก้าวที่...กล้า
เพราะเธอคือบทกวีมีชีวิต
ที่ร้อยเรียงความคิดและความฝัน
งามซาบซึ้งตรึงทรวงดั่งดวงจันทร์
ส่องแสงปันรัศมีกลางดวงดาว
จึงเนิ่นนานต่อไปอีกไกลนัก
ที่ความรักเหมือนวางอยู่กลางหาว
ให้อบอุ่นหนุนเนื่องในเรื่องราว
เสน่หายืนยาวอยู่กับใจ
เพราะเธอคือบทกวีมีชีวิต
ที่วิจิตรแวววาวสกาวใส
และเธอคือความหมายของสายใย
ที่หัวใจผูกพันในวันนี้
จึงเนิ่นนานต่อไปอีกไกลโพ้น
ที่อ่อนโยนจำหลักเป็นศักดิ์ศรี
งามผุดผ่องตรึงตราในท่าที
เพราะเธอคือบทกวีที่ฉันรัก
20 มกราคม 2556 23:34 น.
ก้าวที่...กล้า
อยากจะเขียนบทกวีดีดีบ้าง
แต่ก็ช่างยากเย็นไม่เป็นผล
อยากจะบอกหัวใจใครสักคน
ก็อับจนในคำจะนำมา
ไกลไกล
เหมือนยิ่งปองยิ่งใฝ่-เกินฟันฝ่า
เหมือนยิ่งคิดยิ่งตรองนองน้ำตา
เหมือนนิ่งนิ่งยังว้าวุ่นวายใจ
อยากจะเขียนบทกวีมีชีวิต
แต่ความคิดก็ตีบตันจนหวั่นไหว
อยากจะถอดถ้อยคำจากข้างใน
ก็ไม่มีสิ่งใดจะวับแวม
ไกลไกล
น้ำตาทำไมจึงอาบแก้ม
ท่ามกลางจันทราในคืนแรม
กับดาวที่แต้มเต็มฟากฟ้า
20 พฤศจิกายน 2555 16:44 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอว่าความรักมีปีกไหม
แล้วมันจะบินไกลถึงไหนหนอ
หรือบินมาบินไป-ให้ใครรอ
จนย่ำเย็นตะวันทอแล้วเลือนราง
เธอว่าความคิดถึงจะถึงไหม
เมื่อฉันส่งแรงใจไสวสว่าง
ไปในความมืดมิดทุกทิศทาง
หรือรุ่งเช้าหมอกจางก็ห่างหาย
เธอว่า เธอว่าไหม
ความคิดถึงพัดใบไม้ไม่ใช่ง่าย
ความรักแน่นเหนียวยังเดียวดาย
ผู้คนมากมายคล้ายคล้ายกัน
.
.
เธอว่าความรักมีปีกไหม
จะบินมาบินไปให้ไหวหวั่น
หรือว่าจะหลุบปีกอยู่ตรงนั้น
ให้ความจริงความฝันมันนิ่งนาน
8 ตุลาคม 2555 21:31 น.
ก้าวที่...กล้า
อยากจะวางอักษราที่พาฝัน
แต่ละคืนแต่ละวันห่างฝันร้าว
สร้างทำนองไหวเห่ทะเลดาว
ให้ลืมความเหน็บหนาวเรื่องราวเดิม
อยากจะวาดวางรักสลักเสลา
เป็นร่มเงาให้กันแต่วันเริ่ม
ร้อยสัมพันธ์ใสสวยช่วยต่อเติม
เพื่อพูนเพิ่มรอยยิ้มเอมอิ่มใจ
อยากจะวาดดวงดาวที่ในตา
กะพริบพริ้มเสน่หากลางฟ้าใส
บอกเรื่องราวทั้งปวงจากทรวงใน
ว่ามีรักหวานไหวอยู่ในนั้น
.
.
สุดท้าย
อยากจะวางดวงใจไม่ให้ร้าว
มีความรักยืนยาวดังใจฝัน
อยากจะบอกใจซึ่งคิดถึงกัน
แม้มืดฟ้าดับดวงจันทร์-ฉันยังคอย
14 กันยายน 2555 17:27 น.
ก้าวที่...กล้า
เป็นคนดีต้องอย่างไรในความคิด
สุจริตภายในใจมิใช่หรือ
ป่าวประกาศทำไมให้ใครรู้
ที่เป็นอยู่ตัวตนของคนไหน
จึงเก็บเกี่ยวมาคิดให้จิตหมอง
แล้วประคองตามเขามันเศร้าไหม
เถิดเป็นตัวของตนด้นเดินไป
อิสระยิ่งใหญ่ที่ใจพอ
แฮ่ๆ ผิดพลาด
ขอแก้ไขใหม่
*
เป็นคนดีต้องอย่างไรในความคิด
สุจริตภายในใจมิใช่หรือ
ป่าวประกาศทำไมให้ใครลือ
ต้องยึดถือตัวตนของคนไหน
จึงเก็บเกี่ยวมาคิดให้จิตหมอง
แล้วประคองตามเขามันเศร้าไหม
เถิดเป็นตัวของตนด้นเดินไป
อิสระยิ่งใหญ่ที่ใจพอ