14 กรกฎาคม 2551 15:10 น.
ก้าวที่...กล้า
ย่องย่องย่องและย่องในยามปลอด
ค่อยค่อยสอดตาส่ายทั้งซ้าย-ขวา
ค่อยค่อยคืบกายเคลื่อนท่ามเดือนลา
ดาวเมินหน้าหันหนีเหมือนหน่ายนัก
สบโอกาสโจรร้ายเข้ากรายใกล้
เจาะระบบความปลอดภัย-ไขสลัก
ด้วยกุญแจดอกไม้ลายลงลัก
แล้วค่อยผลักประตูเลื่อนให้เคลื่อนคลาย
เห็นแสงสีสดใสของสายรุ้ง
ที่พวยพุ่งจากหัวใจนั่นจุดหมาย
ตั้งนาฬิกาติ๊กต่อกอยู่เดียวดาย
ปล่อยเวลาทำร้ายทำลายล้าง
.. .. .. .. ..
รอรอรอและรอใจรุ่มร้อน
จะนั่งนอนยืนเดินก็เกินห่าง
คิดคำนึงถึงดอกรักบนรอยทาง
ฉันได้วางระเบิดร้ายทำลายเรา
10 กรกฎาคม 2551 13:02 น.
ก้าวที่...กล้า
เห็นเธอปลูกดอกไม้ ...... หมายประดับ
บนโลกอันโจมจับ ......... จิตข้อง
จึงสรรค์งดงามรับ- ........ รองสู่ ใจเนอ
หวังเบ่งบานร่วมพ้อง ..... ร่วมพื้นหทัยสยาม
30 มิถุนายน 2551 11:05 น.
ก้าวที่...กล้า
อารมณ์
บอกขื่นขมห่วงหาเวลาห่าง
แววตามิเคยเร้นในเส้นทาง
คงบอบบางอ่อนไหวอยู่นัยเดียว
ความรัก
ยังแน่นหนักแน่วแน่คอยแลเหลียว
นำอักษรร้อยผสมอย่างกลมเกลียว
ทุกข้องเกี่ยวบอกรักบอกภักดี
ความรู้สึก
ในส่วนลึกเก็บงำทุกคำที่-
ทำอ่อนไหวอ่อนล้าประดามี
ของถ้อยรสบทกวีฤดีนั้น
อารมณ์ ความรัก ความรู้สึก
ตกผลึกลึกล้ำเหนี่ยวนำขวัญ
แม้หนาว-ร้อนพร้อมรับทุกกัปกัลป์
พร้อมฝ่าขอบฟ้ากั้นไม่หวั่นใด
25 มิถุนายน 2551 16:03 น.
ก้าวที่...กล้า
ในความคิดถึง
ในหนึ่งนิยามของความหมาย
เปิดฝันแจ่มฟ้าดาราราย
เปล่งประกายปรารมภ์จ่อมจมนั้น
ในความอ่อนไหว
เพียงได้เห็นนามที่ตามฝัน
ซาบซึ้งอ่อนหวานผสานกัน
เขตกั้นทำนบกระทบกระเทือน
ในความปรารถนา
รุมเร้าโหยหาน้ำตาเปื้อน
อาลัยอาวรณ์คอยอ้อนเตือน
คอยเคลื่อนสั่นคลอนซอกซอนใจ
ในความรัก
ฟูมฟักคำสถิตอยู่ชิดใกล้
ลึกซึ้งเชยชื่นกว่าอื่นใด
ไม่ได้เห็นเธอก็เพ้อแล้ว
19 มิถุนายน 2551 16:00 น.
ก้าวที่...กล้า
ความทรมานไหลผ่านตา
เลือนเวลาความคิดลิขิตฝัน
เลือนแสงเดือนแสงดาว-หนาวตะวัน
เหมือนดวงจิตปิดกั้นบีบคั้นใน
ยามรับรู้รอยร้าวที่เฝ้าแฝง
เฝ้าเสียดแทงอารมณ์ให้ตรมไหม้
ตอกรู้สึกเหน็บหนาวปวดร้าวใจ
ความเป็นมาเป็นไปที่ไหววน
ความทรมานไหลผ่านตา
เมื่อไหลบ่าเจิ่งนองยิ่งหมองหม่น
ยิ่งเพิ่มพูนโจมจับให้อับจน
ให้ท่วมท้นหัวใจข้างในนั้น
จะกักเก็บมันไว้หรือไยดี
เพราะไม่เปลี่ยนวิถีฤดีฝัน
จะให้ความหมายใหม่อย่างไรกัน
ช่วยบอกฉันหน่อยนะอย่าละไว้