5 พฤศจิกายน 2552 15:01 น.

ขอเพียงบอกสักนิด

ก้าวที่...กล้า



ขอเพียงบอกสักนิดว่าคิดถึง
ฉันคงซึ้งคำหวานไปนานเนิ่น
ขอเพียงรู้ความนัยใฝ่เผชิญ
ฉันจะเดินไปต่อไม่ท้อเลย

ขอเพียงเธอที่รักบอกสักนิด
ฉันจะชิดชื่นชมพรหมเฉลย
ขั้วโลกเหนือเย็นเฉียบสุดเปรียบเปรย
ฉันก็คงเฉยเฉยให้เคยชิน

หากเธอฝากคำร้อยร่องรอยรัก
ฉันจะภักดิ์แนบเนาเฝ้าถวิล
ขอเพียงขอเพียงใจให้ใจยิน
ฉันจะจินตนาการต่อวารวัน

ให้กับจิตวิญญาณที่ฉันรัก
อยู่ในศักดิ์ในศรีฤดีสรรค์
อยู่ในห้วงสมุทรผ่องผุดพรรณ
ตราบนิรันดร์กาลล่วงด้วยดวงใจ


				
30 ตุลาคม 2552 16:08 น.

เพราะฉะนั้นจึงเป็นฉะนี้

ก้าวที่...กล้า


โง่เป็นบ้าเป็นหลังเป็นลังไม้
เป็นลำไส้วางกองเป็นของเสีย
เห็นมะพร้าวลอยน้ำตามจนเพลีย
ยังละห้อยละเหี่ยเสียน้ำตา

เห็นหมามุ่ยลุยจับแล้วกลับคัน
เห็นมะดันกลายมะกอกสามตะกร้า
เห็นมดแดงล้มลุกเป็นตุ๊กตา
เห็นน้ำปลาเป็นน้ำเปล่าเศร้าเต็มเต็ม

แล้วอะไรที่เห็นที่เป็นอยู่
มันดำรูดำขำหรือดำเข้ม
เป็นดอกไม้ใบหญ้าให้คอยเล็ม
หรือเป็นเข็มคอยปักกระอักปาน

ใจจะขาดรอนรอนก็ตอนนี้
ขอน้อง-พี่-เพื่อนผองจงมองผ่าน
อย่าเข้ามากรายใกล้ไม่ได้การ
เพราะเมื่อวาน เมื่อวาน ลืม กิน ยา

				
27 ตุลาคม 2552 14:34 น.

แสนเบื่อ

ก้าวที่...กล้า


แสนเบื่อในโลกนี้ ........ ดีอะไร
หดหู่จู่โจมใน ............... จ่อมนั้น
ถือจอบขุดขุดไป ........... เปะปะ
กาลตราบเป็นแอ่งกั้น .. กรอบสร้างกางขยาย

เล็งเล็งหมายคิดห้อง .... เห็นสม
พอที่จะจ่อมจม ............. จึ่งได้
หยุดจอบกอปรชอบชม .. ชื่นต่อ
พื้นที่นอนสงบให้ ......... สงัดห้อมล้อมตน

มืดมนหมองหม่นด้วย ... มานดับ
เหม่อเหม่อก่อนจะลับ ... ล่วงพ้น
เก็บดินกอบถึงกับ ........ สะกดนิ่ง
จะกลบร่างมิดค้น .......... คิดย้ำทำไฉน??

				
21 ตุลาคม 2552 13:08 น.

อย่าห่วงฉัน

ก้าวที่...กล้า


อย่าห่างฉัน
เวลานี้เท่านั้นที่ฉันขอ
เพื่อพรุ่งนี้เธอจะได้ไม่ต้องรอ
ฉันเพียงพอแค่นี้ที่ใจรัก
.
.
อย่าห่วงฉัน
เมื่อเวลามีเท่านั้นให้ทอถัก
วันพรุ่งนี้ก็พร้อมจะยอมพัก
อยู่ในอ้อมตักของราตรีกาล

อย่าห่วงฉัน
เพราะคืนวันมีเธอที่แสนหวาน
ฉันจะกอบเก็บไว้นานชั่วนาน
อยู่ในฝันตระการของดวงดาว

อย่าห่วงฉัน
ยามแสงจันทร์แจ่มฟ้าในคืนหนาว
มีความรักผูกร้อยเป็นเรื่องราว
ส่องสกาวบอกไว้ฉันรักเธอ

				
6 ตุลาคม 2552 13:54 น.

ฝนหยาดสุดท้าย

ก้าวที่...กล้า


ฝนหยาดสุดท้ายปลายตุลา
ต้นพฤศจิกาคงพาฝัน
ท้องฟ้า ลมหนาว ดาว พระจันทร์
ดอกไม้ ตะวัน อยู่นั่นแล้ว

ละมุนละไมอยู่ในรัก
สายลมแน่นหนักนำชักแก้ว
เรียงถ้อยร้อยเถิดคำเพริศแพร้ว
สดใสวาวแววอยู่ในวัน

ให้สิ่งงดงามในความหมาย
ส่องประกายพรักพร้อมโอบอ้อมขวัญ
ให้แสงสดใสกันและกัน
โอบล้อมคืนวันแบ่งปันรัก
.
.
ฝนหยาดสุดท้ายปลายตุลา
คะนึงหาลุกลามฤๅห้ามหัก
อยากรู้อยากเข้าใจในเธอนัก
ต้นพฤศจิกาหรือคือรักมิอาจรู้

				
Calendar
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
Lovings  ก้าวที่...กล้า เลิฟ 4 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
Lovings  ก้าวที่...กล้า เลิฟ 1 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงก้าวที่...กล้า