22 มิถุนายน 2547 16:52 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เราจะรักกันตลอดไป
เสียงของใจมันหวั่นไหวเมื่อเธอพูดคำนั้น
เธอบอกว่าเราจะไม่พรากจากกัน
นี่คือคำสัญญาจากหัวใจ
วันนั้นฉันมีความสุขที่สุด
รู้ไหมว่าเหมือนเธอหยุดความเคลื่อนไหวทุกอย่างได้
นั่งดูตอนอาทิตย์ตกช่างสุขใจ
เรามองกันอย่างเข้าใจตลอดเวลา
ทุกอย่างเหมือนฝัน
แต่เมื่อลืมตานั้นก็พบแต่ความเหว่หว้า
ความจริงก็คือเธอทิ้งกันไปนานแสนนาน
แต่ที่คิดมาคือฝันที่ไม่จริง
ร้องไห้จนแทบขาดใจ
สุดท้ายก็ต้องยอมรับไปว่าคนๆนี้ถูกทิ้ง
ข้างกายไม่มีเธอไม่มีใครแอบอิง
แต่หัวใจยังไม่ยอมรับความจริงได้แต่ฝัน..ลมๆแล้งเรื่อยไป
......ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะตื่นจากฝันซักที........
21 มิถุนายน 2547 16:36 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
หัวใจเธอมีใครคนนั้น
ที่ไม่ใช่ฉันที่คอยเพ้อฝันอยู่ตรงนี้
ฝันลมๆแล้งอยู่แรมปี
เฝ้าเพ้อฝันว่าคนดีมีใจให้กัน
คิดไปเองทุกอย่าง
คิดว่าที่ผ่านมาเธอสนใจฉัน
หลับตาลงก็จินตนาการว่าเรารักกัน
คิดอยู่คนเดียวว่าเธอนั้นมีใจ
กว่าจะรู้แทบสายเกินแก้
ว่าที่แท้คิดไปเองถึงไหนต่อไหน
เธอมีแฟนแล้วและรักกันจนหมดใจ
ฝันพังไปแค่เวลาชั่วข้ามคืน
ขอตัดใจ
และทุกๆอย่างที่เคยทำไปไม่ขอรื้อฟื้น
เดินออกมาแล้วทำใจให้ลืม
จบความฝัน..วันคืน.แล้วเดินจากไป
-วันนี้ฉันทำใจได้แล้วกับเรื่องวันนั้นทุกอย่างเหมือนฝันที่มิอาจเป็นความจริงเขาก็ต้องอยู่กับแฟนเขาเราคงไม่หน้าด้านแย่งเขามาได้เมื่อรู้อย่างนี้ก็ขอตัดใจและเดินออกมาอย่างผู้แพ้แม้ว่าจะเจ้บแต่ก็ยังสุขใจที่เห็นเธอและเขารักกัน-
20 มิถุนายน 2547 20:09 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ขอโทษนะที่ฉันเคยให้สัญญาไว้
ว่าจะไม่เสียใจเรื่องที่เธอจะไปวันนั้น
ที่ฉันสัญญาว่าจะทำใจได้จะลืมกัน
แต่เอาเข้าจริงๆนั้นฉันกลับทำไม่ได้สักอย่างที่ผูดมา
เลยมาขอโทษที่สิ่งที่เคยให้สัญญาไป
วันนี้ฉันทำไม่ได้เลยขอให้กลับมาได้ไหม มาเพื่อให้พอทำใจได้บ้าง
พูดง่ายๆคืออย่างขอต่อเวลา
แค่นาทีเดียวที่ได้เห็นหน้าเผื่อจะทำตามสัญญาที่ได้มาบ้างขอร้องนะคนดี
20 มิถุนายน 2547 14:35 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เมื่อหนาวกาย
เธอเคยห่มผ้าห่มให้..ให้หายหนาว
กุมมือกันแล้วช่วยกันสร้างเรื่องราว
ไม่เคยหนาวเมื่อยามเธออยู่ใกล้กัน
แต่ตอนนี้ฉันหนาวใจ
จะมีไหมมีใครมากอดฉันไว้บ้าง
เมื่อตอนฉันหนาวกายเธอจับมือฉันไว้ไม่ปล่อยวาง
แต่หนาวใจไม่มีเธอเคียงข้าง..ลมผัดมาทางหน้าต่างต้องทนหนาวลำพัง
19 มิถุนายน 2547 18:47 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ทำทุกอย่างตามที่สามารถ
แต่ไม่อาจเข้าไปในใจเธอได้
เธอพลักไสไล่ส่งจนล้มไป
ลุกขึ้นได้หัวใจช่างเจ็บมากมาย
ไม่คิดที่จะหมดหวัง
คิดว่าสักวันสิ่งที่ทำจะเข้าตาเธอได้
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือท่าทางที่ไม่มีเยื่อใย
ทำไปเท่าไหร่ก็ได้แต่ความเย็นชากลับมา
เหนื่อยจนแทบหยุดหายใจ
ขอนั่งพักแล้วค่อยเริ่มใหม่..แล้วเดินไปข้างหน้า
พอแล้วกับสายตาเฉยชินที่เธอให้ตอบแทนมา
ขอจบเรื่องราวบ้าๆแล้วพักให้หายจากการเดินทางที่ผ่านมาแล้วค่อยเดินต่อไป
หน้าส่วนตัว
622
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก้อนเนื้อที่รักเธอ
