2 สิงหาคม 2547 12:20 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ฉันมีชีวิตฝากไว้กับคนๆหนึ่ง
แต่ละวันแต่ละคืนเฝ้ารอเขากลับมาหา
มองไปที่หน้าต่าง..รอคอยทุกเวลา
แต่ผลที่ได้กลับมา..คือความว่างปล่าวไม่มีใคร
ท้อ..จนอยากจะเลิกหวัง
แต่หัวใจยังมีกำลังที่จะกัดฟันสู้ได้
ก็เลยรอ..อยู่ตรงนั้นต่อไป
ได้แต่ฝากเสียงของใจผ่านสายลมไปให้กัน
กลับมาหากันบ้างนะคนดี
อย่าหายไปอย่างนี้..รุ้ไหมว่าสยังมีใครรออย่างมีความหวัง
เหนื่อแล้วนะกลับมาเถอะมารักกัน
ฉันเหนื่อกับการฝันไปวันๆอย่างนี้เหลือเกิน
30 กรกฎาคม 2547 16:43 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เธอชอบอย่างนั้นฉันชอบเเบบนี้
เธอบอกอันนั้นไม่ดี.แต่ฉันบอกนี่แหละใช่
แตกต่างกันเหลือเกิน..เกินที่จะปรับใจ
แต่ฉันและเธอก็ยังฝืรนทนไป..ทั้งๆที่ความจริงคืออะไรแต่ยังดื้อด้านทน
วันนี้ความอดทนมันมากเกินพอ
เลยอยากจะขอเคลียร์ปัญหา..ในใจที่มันเกินล้น
ฉันรู้ว่าเธอก็ลำบากใจเรื่องเราสองคน
และเรื่องของเขาอีกคน..แต่เธอกลัวฉันเสียใจ
ความเป็นจริงของเรา
คือว่าเราเข้ากันไม่ได้..
อย่าหนีอีกเลย..กลับมาพบกับความเป็นจริงที่เป็นไป
เลิกกันเถอะ..ถึงแม้เราจะเสียใจ..แต่ก็ยังดีกว่าทนๆไปจนทำร้ายกันและกัน
29 กรกฎาคม 2547 17:07 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เหมือนสายลมพัดพา
ลอยผ่านไปผ่านมาแค่นั้น
ไม่นานก็จาง..เหมือนทุกๆวัน
พัดมาให้เย็นไม่นาน..สายลมก็พัดผ่านหายไป
แต่ความเย็นที่เคยรู้สึก
ในใจลึกๆยังเก็บความรู้สึกไว้
ยากที่จะลืมสายลมที่ผัดไป
ทั้งๆที่มันก็ผ่านเลยไป..แต่ความรู้สึกเก็บไว้ตลอดมา
เราเคยรักกันมากเท่าไหร่
ความทรงจำในใจ..ก็ยังมีมากมายจนล้นฟ้า
ถึงแม้ปัจจุบันเราสองคนได้จากลา
แต่ความรักที่ผ่านมา..จะยังคงอยู่อย่างมีคุณค่า
ตลอดไป........
25 กรกฎาคม 2547 14:36 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เดินผ่านที่ตรงนี้เหมือนที่ผ่านๆมา
แต่กลับไปสะดุดตากับม้านั่งตรงนั้น
โต๊ะตัวเดิมที่เราเคยนั่งด้วยกัน
ตรงไม้ใหญ่ที่เดิมนั้น.ความทรงจำมันค่อยๆโผล่ขึ้นมา
หลับก็ยังฝันถึงที่ตรงนั้น
ตื่นมาก็ยังเห็นเธออยู่ข้างหน้า
เสียงหัวเราะและความอบอุ่นในแววตา
มันบังคับให้ฉันกลับมาที่ๆเราเคยมีกัน
นั่งหลับตานึกภาพเดิมๆ
แม้เวลาจะเดินผ่านมานานแล้ว..ภาพก็ยังติดตาอยู่อย่างนั้น
วันนี้ขอนั่งลงที่เดิม..ขอพักเหนื่อยสักวัน
ขอเสพสุข..แม้ว่าเป็นความฝัน.ที่เดิมที่เราเคยมีกัน
ขอเเค่ได้นั่งตรงนั้นก็พอ
แล้วค่อยเดินต่อไป...
22 กรกฎาคม 2547 17:47 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
มองลงไปที่แม่น้ำที่แสนเน่าเหม็น
ฉันคงเป็นแค่เพียงหนึ่งในร้อยที่คิดอย่างนี้
อยากกระโดดลงไปจะได้ตาย.สมใจเธอสักที
ไล่กันแบบไม่ใยดี..ให้ไปตายอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
ถ้าโดดลงไปแล้วฟื้นขึ้นมา
กลัวจะกลายเป็นราขึ้นสมอง..กลัวเป็นแบบนั้น
แต่ก็ดีนะถ้ามีเธอมานั่งพับดาวให้หลายๆพัน
ลังเลอยู่ตรงนั้นว่าจะเอาไง
มองไปที่น้ำอนาถตัวเอง
ถ้าโดดแล้วเธอไม่มีทางกลับมาได้
ไม่เอาดีกว่าไม่โดดแล้วจะสู้ทนต่อไป
วันนั้นก้เลยไม่โดดน้ำตาย.คิดว่าต้องทนต่อไป..หน้าด้านง้องอนจนตัวตาย
ดีกว่าเรา
เพื่อเรามันแต่งก็เลยเอามาลงวให้อ่านอ่านแล้วก็อยากโดดน้ำตายให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ
หน้าส่วนตัว
2002
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก้อนเนื้อที่รักเธอ
