รักของข้าขุ่นข้นปนตะกอน เจือด้วยหนอนใครเห็นเป็นต้องหนี รักของข้าร้อนเร่าราวอัคคี เผาดวงใจเป็นธุลีมีใครทน รักของข้าขื่นขมซ้ำอมเผ็ด ดั่งบอระเพ็ดเจ็ดร้อยกิ่งขิงร้อยหน รักของข้าหวั่นไหวปานสายชล ไหลเวียนวนล่องลอยไปไม่หวนคืน รักของข้าเวิ้งว้างดังเหวลึก ดั่งหยดหมึกที่เปื้อนปนบนผ้าผืน รักของข้าคับแคบไซร้ไร้จุดยืน ไร้คนฝืนเข้ามานั่งขังดวงใจ รักของข้าวิ่งเวียนวนบนวิถี ทางที่มีกองศพซากหลากเหลือหลาย รักของข้าตั้งอยู่บนหนทางตาย ไร้จุดหมายไร้ที่ไปไร้คนครอง...