5 พฤศจิกายน 2546 01:28 น.
ก้อนหินละเมอ
ชีวิตฉันนั้นมีค่าถ้ามีเธอ จิตละเมอเพ้อเฝ้าฝันมีผันหนี
ดั่งดวงแก้วร้อยดวงใจนัยน์มณี ช่างสดใสดั่งสุรีย์ที่เรืองรอง
ดั่งสมุทรมหรรณพจบแดนหล้า ดั่งดาราที่สุกใสไร้มัวหมอง
ดั่งจันทราสดงดงามตามครรลอง ดั่งแสงทองที่ขอบฟ้าพาสุขใจ
ถ้าแม้เธอคิดหมายปองของสิ่งไหน จะให้ไปไม่เสียดายกลายวิสัย
ถ้าแม้เธอนั้นหมายตาดาราใด จะเฝ้าเก็บแก่ดวงใจให้ครอบครอง
ถ้าต้องการดวงจันทราบนฟ้าค่ำ จะกำนัลให้เนื้อเย็นเป็นเจ้าของ
ถ้าต้องการสุริยามาครอบครอง จะถวายดั่งเธอปองมิหมองใจ
2 พฤศจิกายน 2546 14:47 น.
ก้อนหินละเมอ
...ในปีหนึ่งข้อสอบเซฟไม่เจ็บอก........ขึ้นปีสองสุดซกมกแสนอดสู
จะเจอความโหดร้ายไร้ประตู..............ที่ใช้หนีออกทางรูอุดอู้เอา
ขึ้นปีสามชั้นนรกยังถามหา.................โอ้แก้วตาฉลาดหายกลายเป็นเขลา
ความรู้หลากมากมายมีให้เลือกเอา.....ให้เลือกจำเลือกเข้าเดี๋ยวเน่าตาย
...ใครจะจำได้วะเนี่ยไอ้เรื่องเนี้ย.......ท่องชื่อยาหาเฮี้ยไปถึงไหน
ท่องชื่อยาเภสัชเรียนเอียนแล้วไร......ใยต้องให้เด็กแพทย์เรียนเอียนแล้วเอย...
แล้วอีกทั้งส่องพยาธิประหลาดนัก.........เออครูรักฟังคำถามแล้วจึ่งเฉลย
ผมจบไปจะได้ใช้มันไหมเอย..............อย่านิ่งเฉยจงตอบมาอย่าลาลี
...ในปีสองอุตส่าห์ผ่านกายวิภาค...........เรียนเลือดรากท่องเข้าไปใฝ่วิถี
อันดอร์ซั่มเอกเทนเซอร์เออดูดี............อันเวนทอลมองดีดีมีรางวัล
สู้อุตส่าห์ผ่านมาได้คล้ายวิงเวียน...........ผมต้องเรียนสักเท่าไรให้ชีพผัน
เรียนเข้าไปอ่านเข้าไปทำไมกัน...........อ่านแล้วตกคงหมดกันน่าขันเอย
2 พฤศจิกายน 2546 14:30 น.
ก้อนหินละเมอ
...ศิษย์เง่าอย่าเรียกร้อง.... เมตตา
ถึงกราบงามสามครา.......... แทบเท้า
อย่าหวังเรื่องจะกา............. เกรดใหม่
D F เป็นของเจ้า................ อยู่แล้ว นะเออ
...เธอหรือคือผู้ชอบ............ ขาดเรียน
ถึงจะอ่านจนเอียน............. โอษฐ์อ้า
ร้อยตลบฝึกเขียน.............. ฤาคล่อง
พอสอบย่อมบ้าใบ้............... มืดหน้าตามัว
...มีกลัวตอบผิดด้วย............ หรือเธอ
ข้อสอบหมูนะเออ................. บอกให้
ตรงตัวอย่างจังเบอร์............ เลยพ่อ
เคยอ่านบ้างหรือไม่............. บอกไว้จริงจริง
...อิงเกณฑ์กลุ่มไป่สู้............. อิงกู
D F ของชอบครู................... จึ่งให้
A B และ C กู....................... กักเก็บ
สอบเสร็จพึงหวังได้.............. สอบซ้ำแน่เลย
...เหวยเหวยใยกล่าวอ้าง.......งุนงง
ข้อสอบครูออกตรง................ ทุกถ้อย
ไยอ่านมิเจาะจง....................ที่บอก
เจอเจอะจึ่งลิ้นห้อย................แทบม้วยเท่งทึง
...ถึงจะประหลกไหว้..............ร้อยที
ขอว่าครูปรานี.......................อย่าร้าย
อย่างมากจะให้ C..................อย่าบ่น
ถึงจะไทร์เทอมท้าย...............ช่วยได้ยังไง
เห็นใจจึงจ้องเนตร...............ศิษย์ดู
เห็นว่าอาจเป็นงู...................กัดแว้ง
ถึงจะยกไก่อู.........................มาล่อ
ท้ายสุดคงจะแกล้ง.................เจาะล้อรถครู...
2 พฤศจิกายน 2546 14:14 น.
ก้อนหินละเมอ
....อันนามนี้ที่พบเห็นเป็นไฉน.............อยากจะถามถึงความไถ่ในที่เห็น
นามที่ตั้งได้จากใดในที่เป็น..................อยากจะเห็นถึงที่มาถ้าเป็นไป
เพราะเราเคยได้ประสบพบมาก่อน........ใช่ซุกซ่อนอย่างที่เห็นเป็นไฉน
จากหนังสือใช้อ่านเล่นเป็นของไทย........คือขายหัวเราะ นั่นไงที่ได้เจอ
...หมึกมรกต คือเรื่องราวครั้งเก่าก่อน..มีบังอรอยู่หนึ่งนางอ้างเสมอ
เป็นจิตรกรชื่อกระฉ่อนวอนพบเจอ.........ถึงคู่ครองของตัวเธอที่เพ้อไป
แต่ตัวนางมีหนึ่งบุตรสุดสวาท..................แต่ตัวดำแสนอุจาดหวาดใจหาย
มีฝีมือเชิงกีฬาท้าผู้ใด.............................ไร้ผู้เทียมเทียบใครใครไร้คนปาน
2 พฤศจิกายน 2546 00:23 น.
ก้อนหินละเมอ
... สกุณาบินเบิกฟ้านภาแจ้ง.........แสงส่องแรงแยงขึ้นฟ้านภาใส
ตะวันฉายจากขอบฟ้านภาไกล.....เริ่มวันใหม่ใจเบิกฟ้านภาครัน
สดใสนักหากมองไปในฟากฟ้า.....ใสสดนักปานนภาพาสุขสันต์
สดใสนักหากมองไปไร้ทุกข์พลัน...ใสสดนักนึกถึงวันมีฉันเธอ
หน้าส่วนตัว
1306
