อันความทุกข์ ความสุข หรือความเศร้า สิ่งใดเล่าที่เจ้าปราถนา แม้นทุกข์ใดทำให้ร้อนกายวิญญา สุขก็พาจิตวิญญาให้ชื่นบาน แม้นวันหนึ่งพบพานกับความหวาน ให้เบิกบานดั่งใจได้โหยหา ให้สุขล้ำสมใจกายกายา แต่สักคราคงสิ้นสุขให้ทุกข์ตรม แล้ววันหนึ่งต้องพบพานกับความขม ให้อกตรมทุกข์ระทมทั้งสิ้นหวัง ให้ใจเจ้าท้อแท้สุดกำลัง ให้ความหวังริบหรี่ที่ปลายทาง แม้เพียงเจ้ารู้จักจะปล่อยวาง ทุกข์สุขบ้างปะปนไม่หม่นหมอง แล้วดำเนินชีวิตไปตามครรลอง เข้าใจถึงทั้งสิ่งสองควบคู่กัน