22 กรกฎาคม 2549 02:11 น.

::ข้าวบนยอดตึก::

1. แลเรียงเห็นร่วงแล้ว......รวมหลาย
นานั่นนอนานาย............หน่วยข้าว
เหลียวเห็นห่อนใจหาย..ทรวงหาก วายฮา
อา ! - หวั่น วิเวกน้าว......หน่วงให้หทัยหิว

2. หวิวหวิวคราวหวั่นคร้าม...อันเข็ญ
ใครก่อกับใครเห็น...........อย่างบ้าง
โขลงขุนกล่าวความเหม็น..หมายขู่ ไทแล
แปลดั่งถาบกระด้าง...........แก่ผู้ทรงสวรรค์

3. อันหยันยินยิ่งย้ำ........ครวญขยอง
ใครนิ่งใครสนอง........เถื่อนนั้น
หลงหัวหยิ่งจองหอง....หมายข่ม ไทฤา
อือ ! บาปเปรยกระชั้น.......บ่ช้าโลหิตฉาน

4. คำหวานใครหว่านซ้อน.....แซงขม
กวนขุ่นโดยค่าวขม...........หมื่นข้อ
แหนงเหลือหน่ายขนม......อันอย่าง เหยื่อเฮย
เอย ! บ่าววงไคลฉ้อ..กระด่างด้านกระดานหนา

5. มุสาโดยบ่สิ้น.....................เวิงสู
ยินอย่างฟืนแยงหู.............ห่อนเหี้ยน
ขุนขุนดั่งแมวหมู..............เอาเข่น ใครนอ
ออ ! แต่งเป็นขวากเสี้ยน..ทิ่มเนื้อทวยฉมัง

6. ฯ

1416

love

comment

16 กรกฎาคม 2549 06:54 น.

::เสี้ยววัน::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.  สวัสดีครับแม่  เราจะไปเรียนกันแล้ว
2.  สวัสดีจ้า  ไหนจะไม่หอมแก้มแม่หรือ
3.  อืม..ลืมไป   พวกเรารักแม่นะครับ
2.  แล้วคนนั้นจะไม่หอมแก้มหรือ
1.   พ่อหรือครับ
4.   พ่อหอมแล้วไง  เมื่อคืน

---------------------
4.  หนูโกรธพ่อหรือเปล่า  เมื่อคืนพ่อกอดแม่
1.   ไม่โกรธหรอกครับ
4.   ดีครับ  อย่าโกรธพ่อนะ
      ครอบครัวที่พ่อกับแม่เขาไม่รักกัน
      ครอบครัวนั้นเหมือนตกนรกเลยล่ะ
3.   ผมก็เคยได้ยินครับพ่อ
       พ่อของเพื่อนเขาไปมีเมียใหม่
      แม่ของเพื่อนต้องพาลูกไปอยู่กับยาย
      ผมเห็นแววตาหงอยๆของเพื่อน
      มันเศร้าๆนะครับ
4.   อืม..
      พ่อเอง   ตอนเป็นเด็ก  ก็เคยเห็นปู่ย่าทะเลาะกัน
      คำถามสำหรับการเลือกข้าง มันเจ็บปวดน่าดู
      พ่อจำไม่เคยลืม
      ความขมขื่นของคนเป็นลูกก็คือการเห็นความหมางเมินกันของพ่อกับแม่
      นั่นแหละที่พ่อว่า  บ้านเหมือนนรก
3.    ผมเข้าใจครับ
       พ่อก็กอดผม   และผมรู้ว่าพ่อรัก
1.    ใช่ครับ  เรารู้ว่าพ่อรัก

-----------------------------------


4.    พ่อเป็นไงในสายตาลูก
1.    ที่บ้านพ่อเหมือนเป็นนักเขียน
3.    ที่ทำงานพ่อเหมือนเป็นครูใหญ่
4.    หรือครับ   แล้วชอบที่พ่อเป็นไหม
1,3.  ชอบครับ

1066

love

comment

15 กรกฎาคม 2549 11:36 น.

::หนี-ไหน::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

1. ท่านจะไปหนไหน
2. ข้าไม่มีที่อันหมาย
1. ทำไมต้องไป
2. อาจเป็นเพราะข้าไม่ประสงค์จะอยู่
1. เช่นนั้นแสดงว่า การอยู่ลำบากชวนเหน็ดหน่าย
2. อาจไม่ใช่ แต่ข้ารู้ว่าทุกข์
1. ไมตรีนี่ให้ทุกข์หรือ
2. อาจไม่ใช่ แต่ข้าเห็นการแบกสิ่งนั้นไว้บนบ่าแล้วทุรน
1. ท่านน่ะหรือทุรน
2. อาจใช่ ทำไมหรือใช่ไหม
1. ใช่
2. ถ้าไมตรีคือการคาดหวัง ข้ารู้สึกว่ามันเป็นของหนักแก่หัวใจเกินไป
1. ถ้างั้น อาจมีทางเดียวที่ท่านหมาย ที่ไหน ใช่ไหม
2. ที่ไหนหรือ
1. นิ พ พ า น
2. ที่นั่นต้องแบกอะไรอีกไหม
1. นั่นสิ..

995

love

comment

13 กรกฎาคม 2549 00:43 น.

::คำใจ::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์



๏	ใยทรวงเรียมเกี่ยวด้วย.........จันทร์ฉาย
	เดือนห่างเรียมทุราย..........รุ่มร้อน
	โหยหาห่อนเหยหาย........แกมห่วง
	ใจหน่วงครวญสะท้อน...เอ่ยโอ้อายแสน  ๚

๏	สายแนนคอยเนื่องเน้น.......ฉันไหน
	จึงก่อผลทางใจ................จ่อมเศร้า
	คืนวันวุ่นทรวงไหว......เพ็ญห่อน  เห็นนอ
	รออย่างพวยไฟเร้า......ขื่นไหม้กมลหงอย ๚

๏	เดือนลอยลับล่วงแล้ว........เรียมหลง
	นึกหนึ่งจันทร์ยังคง.........กล่อมข้า
	ไหนหรือที่ประสงค์.....ใยบ่  เห็นเฮย
	เวยหวั่นวนวุ่นว้า.......บ่เว้นวันหวัง  ๚

๏	ชิงชังฤาจึ่งเร้น.................นานเหลือ
	บผ่องแสงเย็นเจือ............ส่งให้
	คืนฝนที่พร่างเฝือ...........เรียมเหน็บ  ทรวงแฮ
	แลหน่วงหนาวหวิดไข้..เอ่ยเอื้อนอายฝน ๚

1271

love

comment

9 กรกฎาคม 2549 05:52 น.