3 มิถุนายน 2549 21:49 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ครืนคลื่นครืนคลั่งเค้น..........ทรวงเขลา
เคลื่อนขู่ดุจดูเบา............เพื่อนพ้อง
โครมโครมข่มลำเนา.....แนวถิ่น เนืองแล
ยินอยู่ดาลพี่ร้อง....ว่าคล้ายคะเนงแหนง
ครืนแรงคำช่างคล้าย............นำขม
ยินยิ่งระทมตรม.............เหนี่ยวไข้
กระตุกต่อมอารมณ์......พาขื่น
ชนหมื่นยินหม่นไห้....ห่อนเอื้ออันหา
ฯ
1 มิถุนายน 2549 22:30 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. พ่อหลับตาเล่นเพลงนี้ได้นะ
2. ก็คงเหมือนอีริก แคล็ปตั้น เวลาแกหลีด แกหลับตาปี๋
3. ไม่รู้ว่าแก่ทรมาน หรือแกมีความสุข
1. พ่อว่า เป็นการดำดิ่งเข้าไปภายใน ไม่น่าจะเป็นความทุกข์ทรมาน
2. กว่าจะทำอย่างนั้นได้ เขาฝึกนานไหม
1. น่าจะนานนะ เคยอ่านที่ว่า นักกีตาร์ ฉายากีตาร์ปืน เฉพาะซ้อม
ก็วันละ 8 ชั่วโมง
3. ไม่ฝึก ก็ไม่เก่ง
1. ช่าย
2. พ่อว่าผมจะเล่นแบบนั้นได้ไหม
1. แล้วหนูเชื่อว่าจะได้ไหม
2. ผมว่าต้องได้แน่ เพราะกลับมาจากโรงเรียน ผมจับมันทุกวัน
1. ลูกทบทวนดูซิ วันแรกที่พ่อเอากีตาร์มาให้
หนูดีดมีเสียงทึบหรือใส
2. ทึบ
3. ขณะที่วันนี้ไม่ใช่แค่ใส
มันเป็นท่อนหนึ่งของเพลงเลยแหละ ใช่ไหมพ่อ
1. ฮื่อ...เพลงอะไรนะ
2. ชะตาชีวิตครับ
3. พ่อลองเล่นแบบหลับตาอีกซักรอบซิครับ
1. ได้ซี
"นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย...............
หน้าส่วนตัว
950
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
