12 ธันวาคม 2548 14:17 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. ชวนมาชมวิชันอันเฉิดฉาย
นโยบายบิหารการศึกษา
ในขอบเขตนิเวศรัฐนาวา
นามใต้แลนด์นัครานิรไท
2. โดยแบบบทบรรทัดฐานบานบุรี
คือบ่มีปรัชญาให้อาศัย
ประชากรวัยเกินจำเริญวัย
เหมือนนิ่งใบ้เลิกนิยมอุดมการณ์
3. ปล่อยนายรวยห้าร้อยระริกเหลิง
เล่นเถิดเทิงโกยกำไรอันไพศาล
สำลายครูผู้ชูชนมาช้านาน
ให้เป็นเพียงพนักงานสืบนคร
4. กับให้โยกสังกัดจนสัดส่าย
ขึ้นต่อนายใต่โผสโมสร
ให้ครอบได้ทั่วแคว้นแมนอมร
สัมฤทธิ์คงเถลิงพรโอ่รำพัน
5.ฯ
12 ธันวาคม 2548 00:42 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
5. ณ วันที่ผมเรียกร้องหาความรัก
ด้วยถ้อยคำที่ผมเรียกว่า หัวใจของคุณ
ผมได้ถามตัวเองว่า
ผมได้มอบสิ่งเดียวกันสำหรับคุณหรือไม่
คำตอบและการกระทำมันชัดแล้ว
ว่าหัวใจและแววตาของผมไม่มีใครอื่น
6. หรือว่า
นี่เป็นความเข้าใจต่อรักต่อโลกที่เพ้อฝัน
จนทำให้ผมแสวงหาในสิ่งที่ไม่มีทางได้พบ
7. ถ้าเป็นเช่นนั้น
บางที ผมคงต้องทบทวน
เพื่อขอคืนหัวใจเสรี
10 ธันวาคม 2548 19:04 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. ผมไม่ปรารถนาสิ่งอื่นใดเลยจากคุณ
ไม่ว่าสิ่งนั้นจะตีค่าเป็นทรัพย์จนนับไม่ได้
หรือเป็นยศเป็นศักดิ์จนอาจยืนอยู่เหนือสรรพสิ่ง
เพราะผมรู้ว่าสิ่งเหล่านั้น อาจมีประโยชน์บ้างก็เพียงชั่วเวลา
ด้วยมันถูกจำกัดเอาไว้เพียงเพื่อใช้สอยในห้วงกาลหนึ่งเท่านั้น
2. สิ่งที่ผมปรารถนา กับได้แสวงหามาอย่างยาวนาน
ทว่า เหมือนจะพบ กลับไม่ใช่
เหมือนจะได้ กลับลอยเลื่อน เหมือนเงาในฝัน
สิ่งนั้นคือหัวใจ
3. หรือว่า
นี่คือสิ่งที่ผู้คนเป็นอันมาก ต่างก็แสวงหา
แต่ไม่มีหนทางที่จะได้มันจริง ๆ
4. ----------
7 ธันวาคม 2548 22:01 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. เธอยังไม่หลับหรือ
รึเหมือนฉันที่ไม่อยากปิดเปลือกตาลง
2. คืนนี้เดือนหงาย กับหัวใจฉันก็หงอย
ฉันอยากเล่นเพลงแผ่วๆ ปลอบหัวใจอ้างว้างของตัวเอง
3. ฉันเริ่มด้วยบันไดเสียงซอล อย่างผิวแผ่ว หากชัดในความรู้สึกคว้าง
4. เธอเหงาด้วยหรือ
งั้นเพลงแผ่ว นี้ ..ให้เธอฟังด้วย
5. ฉันชอบเสียงดนตรีแผ่ว ในความรู้สึกที่เรียกว่าเหงา
6. เมื่อเราต่างผ่อนคลายด้วยสำเนียงของเพลง
ก็คงเป็นเวลาที่เราจะหลับตา
เพื่อพักผ่อนหัวใจ
24 พฤศจิกายน 2548 00:59 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. เสื้อกันหนาวตัวนั้น จากฝีมือถักไหมพรมของคุณ
ผมยังสวมใส่เพื่อให้หัวใจอบอุ่นมาทุกหนาว
2. หลายปีก่อน ผมเคยสะพายย่าม ไปเยือนคุณ
ใช่..มันนานมาก สำหรับมิตรภาพในวัยเยาว์นั้น
ซึ่งคุณอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่าผมตั้งใจที่จะไม่ลืมมัน
3. ความรักกับพันธะอาจเป็นเหมือนสัมประสิทธิ์ของบางสิ่งบางอย่าง
ในสมการคณิตศาสตร์ที่ผมเคยลอกคุณหรือคุณก็ลอกผมเพื่อส่งเอาคะแนน
เวลานี้เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งทำความเข้าใจได้
ผมจึงรู้สึกขอบคุณวันเวลา ที่ผมไม่ได้รีบร้อนครอบครองความรัก
ด้วยหัวใจอันคับแคบ
หากแต่ปล่อยให้มันเติบโตโดยเสรีด้วยหัวใจที่ผมบอกตัวเองว่า
ผมควรเคารพต่อความเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเข้ามาในวันใดวันหนึ่ง
4. แล้วความเปลี่ยนแปลงก็ผ่านเข้ามาจริงๆ
ใช่ล่ะ ความเปลี่ยนแปลงนั้นเริ่มที่ผม
วันที่ผมเปลี่ยน
เป็นวันที่ผมใช้อารมณ์ตัดสินทุกสิ่งทุกอย่าง
แม้กระทั่งตัดสินหรือพิพากษาตัวผมเอง
วันนั้น ผมเดินจากคุณมา
และไม่เคยหันหลังกลับไป
5. วันนี้ ผมนับนิ้วว่าเวลาผ่านไปกี่ปี
อืม..นานนะ..
ผมกอดอก
เสื้อกันหนาวที่คุณถักให้
ทำให้รู้สึกอุ่นหัวใจ มากกว่าความอุ่นใดๆจากใยของผ้า
หรือเครื่องห่มอื่น
ไม่ใช่เวลาอื่นผมไม่คิดถึงไมตรีในวันผ่านนะ
เพียงแต่ในวันหนาวเป็นวันที่ผมได้รำลึกถึงเยื่อใยหนหลัง
พอให้หัวใจเหงาและหนาว..
อุ่นขึ้นมาบ้าง
หน้าส่วนตัว
768
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
