24 มิถุนายน 2547 06:18 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
เรือนเราอยู่ไร่ริมน้ำ
คงรับเพื่อนฉ่ำใจได้
ที่ฟังว่ามาว่าจะใด
พอใจโปรดยิ้มแย้มพลัน
-------------------------------
อยากยิ้มอยากยั่วแย้ม........โยงขัน
นุชบ่ลืมคืนวัน.......แต่น้อย
มิตรภาพอิ่มราวจันทร์..พราวผ่อง
จันทร์ส่องวาวบ่พร้อย....พร่างฟ้าพาเขษม
เอมใจเอมอิ่มซึ้ง.............ทรวงขวัญ
เยือนถิ่นอยากชมจันทร์.ห่างเศร้า
ชื่นชมพี่นานครัน......คราวก่อน พี่เอย
สองพี่พาเอ่ยเว้า......ออดซึ้งคำนึงนาน
----------------------------------------
แต่ว แดว แด่ว แต่ว แดว แด่วมือถือร้อง
โทรศัพท์เพื่อนพ้องเรียกจากบ้าน
ว่านุชจ๋ามัทโทรหาอย่ารำคาญ
ตอนนี้ถึงดงดานกันหรือยัง
เสร็จธุระมัทจะบึ่งมาซึ้งด้วย
เพื่อพักกายให้หายป่วยหัวใจมั่ง
เหนื่อยและท้อต่อวันคืนขมขื่นจัง
อยากมาฟังเสียงไพรผ่อนใจพัก
เรนคนดีก็อยู่นี่ด้วยนะคะ
รายนี้น่ะตื่นเต้นเป็นเอาหนัก
ไม่น้อยกว่ามัทหรอกเห็นออกคัก
กำลังมีความรักอีกด้วยดิ
กะจะเอาเชอโรกีขี่ไป
ขับไหวยังมีใจรักด้วยสิ
รักไต่ภูรักดูไพรใครพาริ
นุชเพียกล้าอิอิพามัทเป็น
to be continue
23 มิถุนายน 2547 01:10 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
หากอยู่หลายวันกันคง
พาเพื่อนชมดงได้หลาย
น้ำตกตาดผานาทราย
สวนไม้เรือกป่าน่าเยือน
มีมิตรมาต่อเติมไฟ
คงมีแรงใหม่ดอกเพื่อน
เหนื่อยหน่อยนะก่อนเนาเรือน
น้องนุชของเพื่อนแกร่งจริง
ไม่พูดไม่คุยดุ่ยดุ่ม
ลัดเลาะเหวลุ่มดุ่มนิ่ง
กล้าเองเหนื่อยนะประวิง
หวั่นชิงท้อที่กลางทาง
โน่นไงหลังคาหมู่บ้าน
แลเห็นเรือนชานได้บ้าง
เสียงตำข้าวเบาเลือนบาง
แล้วหนักขึ้นอย่างน่าฟัง
เคยตำข้าวไหมนงนุช
ตอนออกค่ายฯกุดผักปลั่ง
ตอนนั้นปี 2 กระมัง
ยังได้กินข้าวซ้อมมือ
ตำข้าวฝัดข้าวได้ข้าว-
ปลายข้าวรำอ่อนอีกอื้อ
เหนื่อยอ่อนโรยล้าตาปรือ
ก่อนถือถังข้าวคืนเรือน
นุชลืมแต่ผมจำแม่น
นายเพียมีแผนอำเพื่อน
นุชเพียเปรียบราวดาวเดือน
บ่เลือนแต่คราวเยาว์วัย
ค่ายฯของเหล่าชาวนิสิต
คิดแล้วก็ทึ่งวัยใส
เรียนรู้จากเหล่าชาวไพร
รักประชาไทยเป็นทุน
เพลงค่ายฯยังตรึงกมล
ทุกคนที่คบอบอุ่น
ร้องเพลงดอกไม้ให้คุณ-
กับแสงดาวแห่งศรัทธา
ห่างกันไปยี่สิบปี
เพลงนี้แน่นหนักนักหนา
ดีไหมพร้อมหน้าพร้อมตา
เรามาย้อนวันย้อนเพลง
ให้นุชเป็นนักร้องนำ
เพีย-กล้า คนทำเป็นเก่ง
เล่นคอร์ดเอาความครื้นเครง
บรรเลงอยู่รอบกองไฟ
เรือนเราอยู่ไร่ริมน้ำ
คงรับเพื่อนฉ่ำใจได้
ที่ฟังว่ามาว่าจะใด
พอใจโปรดยิ้มแย้มพลัน
-------------------------------
อยากยิ้มอยากยั่วแย้มโยงขัน
นุชบ่ลืมคืนวัน.......แต่น้อย
มิตรภาพอิ่มราวจันทร์..พราวผ่อง
จันทร์ส่องวาวบ่พร้อย.....พร่างฟ้าพาเขษม
เอมใจเอมอิ่มซึ้ง.....ทรวงขวัญ
เยือนถิ่นอยากชมจันทร์.ห่างเศร้า
ชื่นชมพี่นานครัน.....คราวก่อน พี่เอย
สองพี่พาเอ่ยเว้า.....ออดซึ้งคำนึงนาน
----------------------------------------
to be continue
22 มิถุนายน 2547 01:24 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ตัวข้าน้อยแค่หนึ่งธุลีเขลา
บ่มีเงาอวดใหญ่ข้ามไม้ขอน
แต่รู้รสบทประพันธ์อันสุนทร
ได้ต่อตอนเติมเต็มสติตน
ยังอ่านน้อยรู้น้อยปัญญาน้อย
เรียงพจน์ร้อยความกลับออกสับสน
เขียนก็อายร่ายก็หน่วงดวงกมล
หวาดผู้คนดูเบาว่าเขลาเกิน
ได้แต่แอบขีดเขียนเรียนจากครู
ลองจารอยู่ทางถนัดแต่ขัดเขิน
นบกลอนครูทุกเช้าค่ำหวังจำเริญ
ขออัญเชิญคุณครูขึ้นบูชา
น้อมดวงจิตพนมกรกระพุ่มไหว้
ถักพจน์ได้สมคำนึงจึงหรรษา
พร้อมด้วยรสเพียบด้วยธรรมฉ่ำปัญญา
น้อมวันทาบูชาครูอย่างรู้คุณ
21 มิถุนายน 2547 06:13 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
นายยังเขียนกาพย์ฉันท์ไหมวันนี้
กันสิมีแต่หิวและหวิวโหย
ในรสโคลงกาพย์ฉันท์อันบีบโบย
เขียนและอ่านอยู่โดยตัวคนเดียว
มาเยือนนายหลายวันช่วยกันที
ขอนอนเขียนบทกวีบนเรือนเสี่ยว
ที่อยู่ใกล้น้ำตกนั่นเลยเชียว
ได้บทกวีบทเดียวก็ดีใจ
งานเก่าเก่าของนายหายหรือยัง
กันยืมอ่านอีกครั้งจะได้ไหม
ถ้ายินดีให้ตีพิมพ์พิมพ์หทัย
ขอพิมพ์ส่งซีไรต์ได้ไหมเกลอ
--------------------------------------------------
อาฮะ จะเอางั้นหรือ
ฟังดู ครือครือเพ้อเผลอ
นายเพีย นายไปไกลเน่อ
นายกว้าง นะเออเกลอกัน
นายกล้า น่ะบ่มิเลือน
เดิมเดิม ยังเหมือนหลับฝัน
จมใจ ในอาทิตย์จันทร์
สืบวัน เนาดงพงพี
เคยบุก เคยเบิกเถิกเอย
บ่เคย คิดพ่ายใจหนี
แต่เบื่อ มากบ้างบางที
จึงลา น้องพี่เนาไพร
หัวหก ก้นขวิดกันมา
หัวเราะ ทั้งน้ำตาไหล
อดอด อิ่มอิ่มยิ้มไห้
ผ่านไป ใครควรหลงลืม
กันทิ้ง งานใหญ่ในเมือง
มาเปลือง แรงแย่แต่ปลื้ม
งานงาม เริ่มออกผลอืม..
อิ่มเอม อกอื้มอวดอาย
to be continue
20 มิถุนายน 2547 01:10 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ก็เคียงใจเคียงกันจวบวันนี้
บ่ห่างหนีไปไหนให้ห่วงหา
อาจอยู่ห่างกันบ้างบางเวลา
ยังกลับมาต่อวันเติมฝันงาม
ทวนวันทวนใจหน่อยไหมเพื่อน
อดีตเลือนแล้วไหมไม่ต้องถาม
วันเก่าเก่านึกทุกคราวยังวาววาม
ยังเห็นความเป็นมาประสามิตร
นุชนารถหวานบ่จืดเรียนพืชสวน
ภาควิชานี้ล้วนชวนชื่นจิต
สวยบวกแกร่งมีแรงกล้ามมีความคิด
มีชีวิตมีชีวาน่าชื่นชม
นายกับกันแม้ต่างภาคต่างวิชา
ยังกลายมาเป็นมิตรสนิทสนม
ชอบดนตรีกวีศิลป์ถิ่นนิยม
ชอบลับคมคิดชาญเชิงการเมือง
นุชนารถน้องน้อยเจ้ากลอยเงียบ
ความคิดเฉียบพูดเมื่อไหร่ก็ได้เรื่อง
เป็นสาราณียกรส่อแววเรือง
จุลสารชื่อประเทืองปัญญาไทย
กันเขียนกลอนอ่อนเขลาเอาไปส่ง
เธอบ่ลงแถมว่าล้าสมัย
เลยเขียนจีบบีบอารมณ์สาสมใจ
ผลเป็นไงนายก็เห็นเป็นเช่นนั้น
เรียนจบแล้วนุชก็ทำสำนักพิมพ์
เพื่อนของนายขมองอิ่มอวยสวรรค์
เป็นบอ.กอ.สอ.นอ.พอ.เพลงพระจันทร์
นุชจ้างเรารายวันปั่นคำนำ
พิมพ์หนังสือรายสะดวกก็ไหลดี
แต่บ่รวยสักทีพี่อย่าขำ
ได้ซีไรต์หน่อยเถิดเถิกจะเลิกอำ
ว่าลำนำเล่มใดใครเขียนแทน
ก็คิดถึงนายล่ะนักกวี
นายน่ะมีคลังคำหลากส่ำแสน
เคยดวลกลอนต่อหน้าประดาแฟน
นายยิ้มแป้นรับโล่เราโหลโรย
นายยังเขียนกาพย์ฉันท์ไหมวันนี้
กันสิมีแต่หิวและหวิวโหย
ในรสโคลงกาพย์ฉันท์อันบีบโบย
เขียนและอ่านอยู่โดยตัวคนเดียว
มาเยือนนายหลายวันช่วยกันที
ขอนอนเขียนบทกวีบนเรือนเสี่ยว
ที่อยู่ใกล้น้ำตกนั่นเลยเชียว
ได้บทกวีบทเดียวก็ดีใจ
งานเก่าเก่าของนายหายหรือยัง
กันยืมอ่านอีกครั้งจะได้ไหม
ถ้ายินดีให้ตีพิมพ์พิมพ์หทัย
ขอพิมพ์ส่งซีไรต์ได้ไหมเกลอ
-------------------------------
หน้าส่วนตัว
930
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
