22 มกราคม 2548 22:16 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
-------------------------------------------------------
ชวนเขียนกลอนประกอบภาพครับผม
-------------------------------------------------------
22 มกราคม 2548 13:07 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. เมื่อได้เห็นวิถีชีวิตคุณอีกคน
ที่ก้าวพ้นความขมขื่นสู่ความสุข
จากบาทก้าวที่ย่ำฝ่านานาทุกข์
เป็นบาทพ้นคอกคุกขังหทัย
2. ก็เกิดแรงจากเบื้องลึกชวนฮึกเหิม
ให้คิดฝันต่อเติมเต็มสมัย
ให้มีค่างดงามขึ้นตามวัย
ถึงเส้นชัยคือสัมฤทธิ์สมมโน
3. โปรดรู้คุณคือแรงบันดาลใจ
ที่เชื่อมใยโยงขยายเป็นสายโซ่
ผมจะต่อห้วงใฝ่ให้ใหญ่โต
เหมือนบัวโผล่พ้นน้ำบานผ่องปานจันทร์
4. เมื่อได้เห็นวิถีชีวิตของหลายคน
ผมนั่งลงสรุปตนตามความฝัน
อา ! - เส้นทางที่ดูว่า ร้าวล้านั้น
แท้จริงคือ ทางสวรรค์ของผมเอง
16 มกราคม 2548 14:34 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ก.พ. : ไม่ได้เลานิทานนานแล้ว
อยากฟังไหมลูกแก้วกมลเอ๋ย
ลตว. : อยากฟังครับเอาเรื่องใหม่ไม่คุ้นเคย
เชิญพ่อเล่าได้เลยลูกอยากฟัง
ปตว. : เอาแบบข่าวเขาว่าน่าอนาถ
คนประหลาดคลอดใหม่เกิดในถัง
ก.พ. : เอาอย่างงั้นหรือไงโหดร้ายจัง
ลตว & ปตว. : ข่าวนี้ดังเชิญพ่อเล่าเอาสุดพวง
เล่าเลยพ่อ
ก.พ. : ได้เลย
เปิดฉาก
1. ยอพระกลิ่นเกิดแต่บ้องไม้ไผ่
มีกายหอมกล่อมหัวใจไปถึงสรวง
เป็นหน่อเนื้ออินทรสำเริงบวง
กับมนุษย์ปริ่มห้วงมหรรณพา
2. อินทร์เริงคนเริงสราญจนบานปลาย
เมื่อเกิดกายยอพระกลิ่นก็สิ้นท่า
เมื่ออินทรอ่อนหิริโอตตัปปา
ท้ายที่สุดก็จากลารังคนจน
3. คนผู้แม่สิ้นมิตรช่วยคิดอ่าน
แถมตกงานโซไข้ใจสับสน
จึงฉวยผ้ามาห่อหน่อเนื้อตน
แล้วหย่อนปนเศษขยะเปื้อนกะดิน
4. นางสำลีมีลูกชายชื่อนายขาว
ผิวงามราวผวยไหมใจตงฉิน
เสียงเด็กร้องจากถังไม้เขาได้ยิน
ก่อนเด็กสิ้นลมระรวยเขาช่วยไว้
5. ว่าโอ๋โอ้โธ่ถังนังแม่หมา
ยังรักลูกปลูกชีวาแม่ว่าไหม
นี่แม่คนเวรกรรมทำได้ไง
แร้นเยื่อใยใจดำจึงทำลง
6. เอาเหอะน่าพามันไปส่งหมอ
มีอันตายถ้าใครรอบ่รีบส่ง
ถึงสถานภิบาลนั้นอาจมั่นคง
อย่ามัวงงเลยไอ้นายอย่าหลายคำ
7. พ้นอันตายเพราะสำลีตามที่คาด
โลกมีคนใจสะอาดแม้กายขำ
อินทร์บ่รับเป็นพ่ออวดช่อธรรม
ก็ช่างอินทร์ใจต่ำซ้ำช่างคน
8. นางสำลีกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกเขา
บ่เร้นไหนให้เหงาหงอฉงน
ขาวผ่อนแรงเลี้ยงน้องล่าสาละวน
ยอพระกลิ่นจึงอวบมนเหมาะสมวัย
9. ยอพระกลิ่นยิ่งโตยิ่งผุดผ่อง
หนุ่มใดมองเป็นเหลียวหลังทั้งหวั่นไหว
ชวนนิยมถ้อยกระชับฟังจับใจ
นามลือไกลว่าเธองามเชื้อสำลี
10. ยอพระกลิ่นเอื้อนเพลงเก่งเกินเพื่อน
ไพเราะเหมือนกล่อมตะเว็นเด่นเหลือที่
จึงประกวดได้ถ้วยทองถ้วนเวที
แม่สำลีถึงหน้าบานปานบุญดล
11. แล้วนายขาวก็ถึงทีเกณฑ์ทหาร
จับใบแดงจากบ้านไปฝึกฝน
เป็นรั้วแกร่งป้องแมนแทนหมู่ชน
ลาสาวสาวในตำบลไปแดนไกล
12. ยอพระกลิ่นจึงตื่นหลับอยู่กับแม่
มีความฝันบ่ผันแปรแม้บ่ใหญ่
คืออยากร้องเพลงเพลินจำเริญใจ
ทันสมัยเสมอดาวคนกล่าวนาม
13. แม่สาลีตามใจพาไปร้อง
กี่คุ้งคลองขวางหน้าพาก้าวข้าม
บ่นานเดือนเหมือนฝันพราวรอวาวงาม
และแววดาริกาวามเริ่มวอมแวม
14. ลูกใครหนอพ่อคงคมสมแม่สวย
บ่เขินขวนมันสมองเกินของแถม
กล่าวขวัญไปทั้งบางออกต่างแดน
มีแฟนแฟนอยากออขอลายเซ็น
15. แล้วแววดาวก็พราวสุดฉุดบ่อยู่
ใครเป็นตาเป็นปู่อย่าตู่เห็น
ยอพระกลิ่นเพลินวงการปานเดือนเพ็ญ
ยลอิ่มเย็นอย่างอินทรผู้จรลับ
16. พลทหารชื่อขาว เผ่าสำลี
ด้วยกอบบุญจึงได้ดีไม่มีดับ
นายทหารฝึกแล้วสอนรู้ต้อนรับ
ขาวก็นับวันชาญในการนาย
17. เป็นพลขับพานายไปต่างทาง
บ่เคยกร่างอ้างเหล่าไปเหมาขาย
แต่ก็มีครบมาดของชาติชาย
ทำแทนนายนายใช้ทำเลยจำเริญ
18. เมื่อเก็บหอมรอมริบสิบเป็นซาว
จาก นายขาว เป็นท่าน ชัด แม้ขัดเขิน
ใครมีทองน้องพี่บ่มีเมิน
ใครมีเงินแม้เหม็นคาวก็จาวจาง
19. นายพาขาวฉลองดาวบนบ่านาย
ขาวจึงฉายกว่าขาวที่เล้าฉาง
คนมีเงินทำอันใดดีทุกทาง
ขาวเป็นอย่างนั้นด้วยบุญช่วยคุ้ม
20. จ๋าจ๊ะจ๋า น่ารักจริงน้องเล็ก
รักอาเจ็กได้ไหมพี่ใจหนุ่ม
พี่ใจเดียวหากหัวใจเหมือนไฟรุม
ขาดคนคุมห้วงใจท้อใจแล้ว
21. จ๊ะจ๋า จ๊ะจ๋า อย่าแกล้งแข
กี่คนแลอยู่รอบกายตั้งหลายแถว
ใจเดียวจริงหลายห้องจังฟังชวนแจว
ได้ใครแล้วคงขังคุม แขกลุ้มแทน
22. ..ลูกใครหว่าวาจาปฏิภาณ
เสียงขับเพลงก็ได้การหวานใจแสน
หัวใจหนุ่มกลุ้มดีไม่มีแฟน
อยากยินรักหนักแน่นก็แม่นค้าง..
23. หนุ่มฟังนายจีบสาวก็หนาวทรวง
มึนความจริงความลวงกับหลายอย่าง
รักกันเล่นผ่านลืมลากว่าผ่านทาง
เออไฉนเวิ้งบางเป็นอย่างนั้น
24. เอ็งเป็นไรวะขาวหนาวไข้หรือ
ยินครางฮือแกมถอนใจมีใครหยัน
บอกข้ามาจะกลัวใครทำไมกัน
เราน่ะชั้นชาติชายอาชาไนย
25. มันบ่แม่นอย่างนั้นดอกนายครับ
อกจะดับขวัญเกือบหอนมันอ่อนไหว
เห็นนายจีบเด็กสาวก็หนาวใน
หวามหัวใจกับคำสาวที่เย้าคืน
26. ปัดโธ่เว้ยชอบน้องไข่ก็ไม่บอก
ที่แกล้งหยอกน้องไข่ใช่เรื่องอื่น
เอ็นดูแบบเหลนหลานเด็กวานซืน
มันทำงานกลางคืนคงยากคบ
27. ถ้าเอ็งชอบน้องไข่ก็ไม่ขัด
คุยให้ชัดถึงความฝันหมายบรรจบ
อย่าเสียเชิงอกหักเชียวนักรบ
ขอให้พบความรักเถิดนักรุก
28. ยินถ้อยคำของนายแม้คลายหงอย
ฝันหากคอยแต่คลายจางไร้ทางบุก
เพลิงเผาใจไร้ทางออกจากคอกทุกข์
รักนั้นซุกหนามไว้ในนามรัก
29. ขาวเทียวเวียนไปร้องเพลงคู่น้องไข่
มีกำลังตั้งใจหมายตั้งหลัก
ครั้นเอ่ยปากเผยฝันอันหมายภักดิ์
เธอก็ตีหน้ายักษ์แกมยิ้มเยาะ
30. จึงเหมือนอกอันฉกาจชาติทหาร
ถูกนารีนี้รานเจ็บปานเดาะ
เมื่อเกิดมาต่ำชาติจงฟาดเคราะห์
อย่าหมายเพาะต้นรักเกินศักดิ์เรา
31. บ่นานทหารขาวก็ลานาย
เป็นชาติชายชีพบ่สิ้นคืนถิ่นเก่า
กอบหัวใจไปอิงแอบแนบลำเนา
ให้ดินดงพงเผ่าเขาเยียวยา
32. ยอพระกลิ่นแก้วใจอยู่ไหนแม่
อ้ายขาวแย่ลืมน้องยอฯบ่ถามหา
ไปเสียนานปานนี้จึงกลับมา
ลืมเวลาน้องข้าหงอยอาจน้อยใจ
33. ยอพระกลิ่นมีองค์อินทร์มาเอากลับ
แม่ก็มึนเหมือนง่วงหลับเลยขวัญไถ
อึ้งทบอึ้งตอนเขาดึงเธอจากไป
แม่บ่เหลือสิ่งใดท้อใจแท้
34. ว่าโอ้โอ๋โธ่ถังอีนังหนู
ก่อนนี้สูอยู่ที่ไหนไม่แยแส
ก็อ้ายขาวนี่ใช่ไหมเอาใจแจ
คอยดูแลมาจนโตโถกรรมเวร
35. อินทร์นั้นอ้างลายพิมพ์กรรมพันธุ์
ยอพระกลิ่นเชื้อสวรรค์ควรชั้นเด่น
บ่ใช่ต่ำต้อยราวกับดินเลน
เดือนควรเพ็ญบ่ใช่คว่ำลงดำดาน
36. เออเชื้อกูมันดงมันดิบด้อย
บ่ดีเด่นพออวดถ้อยเท่าเธอท่าน
แล้วเมื่อก่อนก้อนเนื้อใดทิ้งไว้ปาน
ขยะมารหัวขนคนกับอินทร์
37. พอเสียเถิดพูดไปก็ไร้คุณ
รังแต่จะยิ่งฉุนให้คนฉิน
พ่อทะแกล้วแม่ป่วงแล้วน้ำตาริน
แม่บ่คิดขายลูกกินโปรดอย่าแคลง
38. ผมเป็นลูกของแม่ซึ้งแก่ใจ
ดีอันใดควรตั้งต่อก็แสวง
เมื่อไม่ใช่บุญดองครองรักแพง
ก็ปล่อยไปไม่โต้แย้งให้ยิ่งร้าว
39. นี่ไงตั๋วค่าตัวยอพระกลิ่น
เป็นน้ำใจในองค์อินทร์ให้กินข้าว
หน่ออินทรจรลาสู่ฟ้าพราว
คงเป็นดาวกล่อมราตรีที่แดนอินทร์
40. แม่คงเก็บตั๋วเงินรอหนูยอ
ขาวคงมีมากพอแล้วทรัพย์สิน
เราเคยจนกันมาจนชาชิน
เจ็บอย่ากินเวลาเยียวยานาน
41. จากวันนี้แม่สำลีขอพึ่งธรรม
ตัดบ่วงกรรมที่เหนี่ยวใจไปประหาร
ขาวอย่าพ้อถึงแม่ไกลบ่ไปนาน
จะคืนชานชมเจ้ากับเหย้าเรือน
42. ลูกบ่มีฝั่งฝาเพราะฝ่าฝัน
หวังมีวันพ้นขมสมสุขเหมือน
คนอื่นที่ผ่านร้าวเห็นดาวเดือน
มีผองเพื่อนหุ้มหอมพร้อมหมู่พงษ์
43. แม้นหนูยอเยือนนาอย่าแหนงนาง
ให้รับอย่างสมสง่าพญาหงษ์
ก็ช่างเถิดถึงอินทราเหยียดป่าดง
เราควรคงรักต่อยอของเรา
44. สงสารเธอเกิดอย่างอินทร์กินอย่างไพร่
ดีที่บ่เจ็บไข้ถึงบ่มเศร้า
ถึงเปิบกลอยแกล้มปลาร้ามานานเนา
ยอของเรายังนวลผ่องเกินย้องยอ
45. เชิญแสวงหาธรรมแม่สำลี
ขาวมันมีเวรกรรมให้ทำต่อ
คนช่วงชี้ว่าขี้ข้าน้ำตาคลอ
มีบุญพอจะบ่ายหน้าเข้าหาวัด
46. ขาวขยายงานออกต่อดอกผล
งานก็ก้าวหน้าจนจ้างคนจัด
ตำรับยาสมุนไพรต้านไวรัส
แพร่สะพัดเปิดตัวไปทั่วเน็ต
47. ยาของขาวเป็นพืชไพรดอกใบแก่
หีบห่อแหมทันสมัยคิดได้เด็ด
เพียงต้มอาบดื่มทาสี่ห้าเม็ด
ภูมิต้านทานก็ปานเพชรแกร่งขึ้นปั๊บ
48. แขกญวนจีนพม่ามลายู
ร้องอู้ฮูยาอะหยังเจ๋งจังหนับ
โอนเงินเข้าบัญชีขาวซีครับ
ขาวก็รับเละแลตังวายพระ
49. เมื่อน้องยอได้ข่าวอ้ายบ่าว ก็
ส่งอีเมล์ติดต่อไวเลยล่ะ
ว่าพี่ขาว พี่ค้าขายดีไหมจ๊ะ
จำน้องได้ไหมนะน้องหงอยนัก
50. อยู่เมืองแมนแดนอินทร์กินนอนดี
เริงราตรีกล่อมวิมานเป็นงานหลัก
เวียงอินทรคือบ่อนนวดอวดฉากรัก
ปิดตัวลงเป็นพักลักเปิดลับ
51. หนูอยู่ฝ่ายเชียร์แขกกับแจกบัตร
ช่วยองค์อินทร์แจงจัดจนเสร็จสรรพ
เหนื่อยจนเหงื่อโทรมกายจึงได้ทรัพย์
ไม่เหมือนพี่นั่งนับเงินง่ายดาย
52. ขาวตอบยออย่างคิดถึงและห่วงใย
วันที่ยอจากไปแทบใจหาย
หวังให้ยอคืนเรือนเยือนพี่ชาย
ให้ได้พบก่อนตายไปจากกัน
53. องค์อินทรคงผ่อนคลายไม่เคืองขัด
ฐานะขาวบ่ใช่สัตว์อันคนหยัน
อินทร์เหยียดคนยากไร้ในไพรวัลย์
ขาวขึ้นชั้นกฎุมพีอาจดีพอ
54. ให้องค์อินทร์ลดตัวลงคบหา
เห็นศักดิ์คนเกินหมามีปลอกศอ
ใครมีเงินอินทร์คงพร่ำเอ่ยคำยอ
ใครจนรอคนหยามน้ำหน้าเอา
55. เชิญพี่ขาวว่าให้หนำใจเถิด
ขอเพียงเปิดช่องใจให้น้องเจ้า
รับคืนเรือนเหมือนวันอันนานเนา
จะขอยาพี่ทุเลาพิษทุรน
56. ภูมิคุ้มกันหัวใจมันอ่อนแอ
ไร้คนแลกมลน้องนี้หมองหม่น
แม้นพี่ขาวบ่เยื่อใยใครสักคน
ยอขอทนด้านหน้ามาพึ่งพิง
57. แม่สำลีดีใจได้ข่าวยอ
สึกชีรอตระกองกอดแม่ยอดหญิง
ลูกนอกไส้หากหัวใจแม่รักจริง
อย่าประวิงต่อเยื่อใยต่อใจภักดิ์
58. ฝ่ายพลขาวเชื้อสำลียิ่งดีใจ
การพบยอครั้งใหม่หมายสมัคร
เป็นมากกว่าพี่น้องคือครองรัก
กับผ่อนพักหัวใจไว้ที่นาง
59. เมื่อสำลีกับลูกแก้วได้พบกัน
แม่สำลีพ้อรำพันไปต่างต่าง
ว่าโอ้หนอขวัญแขแม่แลทาง
อยากเห็นยอคืนบางไม่ร้างลา
60.เจ้าไปอยู่เมืองอินทร์ว่ากินดี
ไฉนเซียวอย่างนี้ดวงยี่หวา
แก้มเจ้าตอบขอบตาช้ำขังน้ำตา
อิดโรยกว่าใดทั้งหมดคงอดนอน
61.ผิวขาวเป็นหยวกกล้วยอยู่ค้างกอ
หม่นหมองเหมือนตองห่อผงรำอ่อน
น่าสงสารจริงหนออรชร
คิดถึงตอนเยาว์วัยเจ้าใสนวล
62.อยู่บ้านเราบ่เร้นหลีกอีกได้ไหม
ฟื้นหัวใจผ่อนกายในบ้านสวน
นอนให้อิ่มยิ้มฝันนั้นแหละควร
สุขสำรวลเสรีมีเรือนรัง
63.บ่มีใครบีบคั้นให้เค้นเครียด
บ่มีคนหยามเหยียดให้แค้นคลั่ง
บ่มีภัยให้หวาดหวั่นระวัง
บ่มีเสียงด่าดังแทงใจดำ
64.มีนกหนูปูปีกกระแตบ่าง
ให้ชมอย่างชื่นใจใกล้ขนำ
สวนหลังบ้านไผ่เอียดกอล้อลำนำ
พี่ขาวทำสวนไว้ได้พักเย็น
65.อยากดูปลาผุดว่ายน้ำใสแน่ว
ก็เลาะเถิดลูกแก้วแล้วจะเห็น
ทั้งตะเพียน ยี่สก หกคะเมน
บ่อปลาเป็นสิบบ่อพอเพลินทรวง
66.อยากชมสวนสมุนไพรไหมพิมพ์แข
ที่หลังแปภูแต้มเดือนงามเหมือนสรวง
ที่นั่นปลูกสมุนไพรได้ทั้งปวง
ขาวมันดวงดังดีเพราะมียา
67.ทั้งสามคนยิ้มให้กันในวันใหม่
ความเจ็บป่วยทางใจอันใกล้บ้า
ได้บำบัดเบาคลายในเวลา
เมื่อตื่นขึ้นเต็มตายิ้มตอบกัน
68.ขาวจัดยาเพิ่มภูมิคุ้มกันใจ
ให้หนูยอต่อวัยต่อใจฝัน
ตำรับยารักษาใจให้แจ่มจันทร์
ส่วนสำคัญคือยาชื่ออาทร
69.ยอรับยาขนานวิเศษยิ่ง
บ่นานหญิงกลับเปล่งปลั่งเหมือนครั้งก่อน
ผ่องกว่าฝ้ายอาบตะวันอาบจันทร
เคยแอ้นอ้อนก็อวบอิ่มยิ้มชวนพิศ
70.แม่สำลีอิ่มทรวงสมห้วงฝัน
ยอแจ่มราวดวงจันทร์เลยขวัญจิต
นี่ถ้าหากแม่หนู มีคู่คิด
แม่คงหลับตาสนิทลงตอนตาย
71.แล้วหนูยอก็เผยใจให้แม่รู้
ว่าเธอบ่มีคู่มาหมั้นหมาย
ความรักเหมือนมายามาแล้วกลาย
บ่มีชายใดสมัครมารักจริง
72.พบก็เพื่อเพียงพิศแล้วแผล็บผ่าน
หน่วงอยู่นานชีวีนี้เจ็บนิ่ง
ก็เห็นแต่แม่กับพี่ที่อาจอิง
จึงมาขอพักพิงพึ่งหัวใจ
73.โถ..หนูยอเอ่ยถ้อยน่าสงสาร
ยิ่งฟังยิ่งทรมานมากรู้ไหม
แต่เอาเถอะเรื่องเมื่อวานให้ผ่านไป
แม่บ่ผูกบ่วงใดบีบคั้นยอ
74.ด้านพลขาวเก็บงำความรู้สึก
ฝันค่อนดึกยังนึกอยากให้ฝันต่อ
ว่าโฉมเจ้ามีใจบ่ให้ง้อ
มีบุญพอจะตอบใจด้วยไมตรี
75.ก็ยังหวาดแม่สำลีจะชี้หน้า
มึงจะรักน้องยาอย่างไรนี่
ถึงเป็นน้องนอกไส้ก็ไม่ดี
ประชาชีไม่พ้นก่นประณาม
76.ว่าเลี้ยงต้อยหน็อยแน่ไอ้แก่กล
พรางบาปฉลฉ้อมิตรไม่คิดขาม
บุญหลบในหัวใจมันต่ำทราม
มันรักกามเกินกว่าค่ามนุษย์
77.จึงเก็บงำทำเป็นไม่มีใจ
แต่ยากจะเฉไฉในที่สุด
ยิ่งใกล้ชิดพิศแก้มแกมไหล่นุช
ขาวแทบมุดดินอายหัวใจตัว
78.จึงความรักดังมีดคอยกรีดซ้ำ
เป็นแผลย้ำ ทบ วน ไปจนทั่ว
หากตามใจคือมืดหน้าหูตามัว
หากรู้กลัวบาปกรรมคือทำคุณ
79.ขาวได้ยินคำยอต่อคำตน
ยิ่งกังวลวุ่นวายใกล้หัวหมุน
ว่ารักคือการเอื้อการเจือจุน
และคือการแทนทุนตอบแทนคืน
80.ยอก็อยากบอกรักแก่พี่ชาย
แต่หนูมีโรคร้ายใช่เรื่องอื่น
ไวรัสเอดส์นั้นทำให้กล้ำกลืน
ยอทนยืนอยู่นี้เพราะพี่นะ
81.ยออยากตอบแทนคุณ พี่กับแม่
ก่อนจะสายเกินแก้จริงจริงค่ะ
พี่รักยอยอก็รู้อยู่นะคะ
หัวใจพี่ปานพระ ยอยอมรับ
82.และรับว่ารักพี่กว่าแค่พี่
แต่รักเกินกว่านี้ไม่มีศัพท์
ยอมีกรรมเกิดมามันอาภัพ
ได้แต่ทนยอมรับชะตากรรม
83.นบพี่ขาวที่เอื้ออาทรใจ
กราบตักพี่ที่ไม่ว่าให้ช้ำ
ซึ้งทุกถ้อยที่ไม่จี้ใจดำ
ทดถ้อยคำเป็นอ้อมแขนแทนคำรัก
84.แม่สำลีรู้แล้วในเรื่องเรา
ให้คิดเอาทางใดกรรมใหญ่หนัก
หนูห่วงความรู้สึกพี่นี้ยิ่งนัก
กลัวพี่ชังแช่งชักไม่รักยอ
85.ขาวกอดน้อง อันหมองใจก็คลายจาง
ความรักที่มีต่อนางจะสร้างต่อ
ให้ความรักความศรัทธามีค่าพอ
เอื้อคนท้อถ้วนบางให้สร่างตรม
86.ยอกับขาวจึงก่อตั้งกองทุนยา
ช่วยผู้ป่วยในแหล่งหล้าพ้นทุกข์ขม
สมุนไพรต้านไวรัส เร่งระดม
ผลิตแจกยิ่งกว่ากรมผลิตยา
87.แม่สำลีโมทนาสาธุการ
แล้วลาบวชหมายนิพพานหมดปัญหา
กิเลสโลภ โกรธหลงคงค่อยลา
เห็นธรรมแจ้งปัญญาสงบเย็น
88.ฝ่ายองค์อินทร์ยังบ่สิ้นวิบากเก่า
เป็นข่าวเน่าทำชั่วใหญ่ให้คนเห็น
แม้เอ่ยถ้อยว่าทำด้วยจำเป็น
ก็เหมือนเล่นละครอำผ่อนอาย
89.แท้ลวงโลกโกหกหมู่มนุษย์
ในที่สุดก็เผยใจชวนใจหาย
อินทร์คุมคนขายตัวเหมือนงัวควาย
ทรัพย์มากมายเปื้อนกามเปื้อนความเลว
90.พออินทร์แฉส่วยโฉดจนหมดเปลือก
คนได้ฟังตาเหลือกต่อหลุบเหว
ไฟนรกพวยไล่ไม่ออมเปลว
ลามจากเอวถึงบ่าดาวที่ฉาวดัง
91.สังคมไหนกินส่วยมีเส้นสาย
สังคมใดเอาชั่วขายเป็นฉากหลัง
จะฟอนเฟะเละเหลวเหลือกำลัง
คนคุ้มคลั่งไร้ทางออกจากซอกมุม
92.สังคมไหนผู้นำเห็นแก่ตัว
สังคมใดคนชั่วชอบมั่วสุม
จะเดือดร้อนเลือดไหลบวกไฟรุม
คนมีปืนจะยืนคุมคอยเหนี่ยวไก
93.สังคมไหนคนถือเงินเป็นพระเจ้า
สังคมใดคนก้าวร้าวพระเณรได้
จะปั่นป่วนปานสัตว์เป็นสัดไว
ทั้งหวัดไข้ไวรัสจะจัดการ
94.สังคมไหนไม่มีความเมตตา
สังคมใดบาปหนาแล้วกล้าหาญ
จะเป็นยิ่งกว่าแดนนรกานต์
เดือดร้อนปานเอากรดคอยรดเมือง
95.ยอพระกลิ่นหน่ออินทรยังอ่อนใจ
มองเห็นความเป็นไปอันเฟ้อเฟื่อง
แท้จริงแล้วความมั่งคั่งมะลังมะเลือง
ในถิ่นเมืองมายาป่าคอนโดฯ
96.เป็นเหมือนลอบ บ่วง แร้วอันกับดัก
ล่อให้หลงติดชนักดีอักโข
บาปเหนือบุญ ทุนขยายออกใหญ่โต
ใครผอมโซต้องเร้นกายใต้สะพาน
97.ยอสะเทือนหัวใจที่ได้เห็น
คนลำเค็ญไร้ข้าวปลาไร้อาหาร
คนนอนแบ็บ คนนั่งรอเพื่อขอทาน
คนพิการเพราะภัยหัวใจคน
98.มากเสียยิ่งกว่ามีอีกมาก
ผู้ทุกข์ยาก เวียนอยู่กับความสับสน
เมื่อคลื่นทุกข์ดาหาประชาชน
ก็เรียกร้องคนจนจงช่วยกัน
99.เมื่อยอเห็นนึกหน่ายคลายยึดติด
โอ้ชีวิตบางเวลาดูน่าขัน
ยิ่งเห็นคนล้มตายแต่ละวัน
จากพิษพันภัยเภทสังเวชแทน
100.ถามพี่ขาว วัดของแม่อยู่ไกลไหม
ยอจะไปกราบแม่แม้ไกลแสน
กับหนูอยากให้พี่ได้มีแฟน
เหมือนชาวแคว้นทั่วไปไม่ใช่ยอ
101.ขาวจำนนต่อคำจำนรรจา
อยู่ผลิตยาช่วยคนด้วยตนต่อ
เขาเอ่ยถ้อยตอบไปว่าอ้ายรอ
ให้น้องยอคืนเยือนเหมือนที่เคย
102.เมื่อน้องยอหันหน้าเข้าหาวัด
ก็เห็นความจริงชัด ว่าพี่เอ๋ย..
ชีวิตคนมิใช่อันใดเลย
เป็นเพียงเรือรอเกยฝั่งของตน
103.เมื่อแจ้งต่อสำนึกยอจึงยินดี
แล้วว่าบุญแม่สำลีนี่ออกผล
ดูเถิดยอน้อมธรรมนำกมล
ประเสริฐล้นยิ่งแล้วแก้วกานดา
104.เธอปลงผม สมด้วยค่าจรรยาวัตร
มีศีลครองเคร่งครัด ยิ่งชัดว่า
มนุษย์นั้นเมื่อละบาปอกุศลา
ก็สงบและสง่ายิ่งกว่างาม
105.ชีวิตใดมีศีลย่อมสูงส่ง
แม้กำเนิดอยู่ดง คนยังขาม
ชีวิตใดก่อกรรมอันต่ำทราม
แม้วางก้ามข่มชน คนบ่กลัว
106.ยอพระกลิ่นหน่ออินทร เจริญธรรม
ละบาปกรรมไม่ยอมกลับมาเกลือกชั่ว
จึงค่อยคลายความว้าวุ่นความขุ่นมัว
เป็นดอกบัวพ้นน้ำบานสำราญฤดี
107.ด้านหนุ่มขาวถนอมใจบ่ให้ช้ำ
โดยยังทำโรงงานยาราวหน้าที่
เอื้อผู้คนที่ป่วยไข้โดยไมตรี
บ่นานมีมิตรมาคอยเคียงกาย
108.เมื่อหนูยอได้ปะขาว ก็อวยพร
ให้พี่สุขสโมสรสมมุ่งหมาย
เป็นครอบครัวอบอุ่นบ่วุ่นวาย
ลูกหญิงชายเก่งกาจฉลาดชาญ
109.ให้ได้เอื้อบรรดาประชาชน
ที่เจ็บจนป่วยไข้ไร้อาหาร
และที่สุดแม้นหมายนฤพาน
ก็สมมุ่งไวปานเนรมิต
110.เมื่อยินถ้อยของยอ ขาวยินดี
ราววลีที่กำนัลนั้นศักดิ์สิทธิ์
รุกขเทพสาธุการไปถ้วนทิศ
ต่อการครองชีวิตอันง่ายงาม
111.ยอพระกลิ่นหน่ออินทรพ้นห้วงทุกข์
ตายลงอย่างสงบสุขเพ็ญเดือนสาม
จบเรื่องร้ายเหลือเรื่องราวอันวาววาม
มนุษย์เลือกชีวิตงามได้โดยตน
ปิดฉาก
ลตว. : ฮ่า ๆ ในที่สุดยอพระกลิ่นก็ได้จบ
ปตว. : ทุกคนพบความสุขเปี่ยมกุศล
กพ. : นิทานพ่อพอรับได้ไหมหน้ามน
ปตว. ,ลตว. : ก็พอทนถ้าแต่งต่อขอเรื่องฮา
เอาแบบ ได้ฮาบ้าง ได้ไหมครับ
กพ. : ได้ซีครับฮ่า ๆ
30 ธันวาคม 2547 16:21 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. สิงสาลาสัตว์รู้ว่าจะมีภัยล่วงหน้า
ก็บอกกันและพากันอพยพโยกย้าย
พ้นจากมวลภัยอันตราย
แม้ล้มตายก็เป็นไปแบบธรรมดา
2. แต่มนุษย์เล่า
เทคโนโลยีสูงกว่าเหล่านั้นนักหนา
ใยต้องดับวายคล้ายผักปลา
การเตือนภัยล่วงหน้าคืออันใด
3. อีกกี่โทษอีกกี่ทุกข์จะคุกคาม
โบยมนุษย์ทุกนามเทียวร่ำไห้
มนุษย์เห็นแก่ตัวกลัวเภทภัย
หากอ้ำอึ้งอำภัยไม่บอกกัน
4. ?
28 ธันวาคม 2547 10:14 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
46. กิจการขยายออกให้ดอกผล
งานของขาวก้าวหน้าจนจ้างคนจัด
ตำรับยาสมุนไพรต้านไวรัส
แพร่สะพัดโดยเปิดตัวไปทั่วเน็ต
47. ยาของขาวเป็นพืชไพรดอกใบแก่
หีบห่อแหมทันสมัยคิดได้เด็ด
เพียงต้มอาบดื่มทาสี่ห้าเม็ด
ภูมิต้านทานก็ปานเพชรแกร่งขึ้นปั๊บ
48. แขกญวนจีนพม่ามลายู
ร้องอู้ฮูยาอะหยังเจ๋งจังหนับ
โอนเงินเข้าบัญชีขาวซีครับ
ขาวก็รับเละแลตังวายพระ
49. เมื่อน้องยอได้ข่าวอ้ายบ่าว ก็
ส่งอีเมล์ติดต่อไวเลยล่ะ
ว่าพี่ขาว พี่ค้าขายดีไหมจ๊ะ
จำน้องได้ไหมนะน้องหงอยนัก
50. อยู่เมืองแมนแดนอินทร์กินนอนดี
เริงราตรีกล่อมวิมานเป็นงานหลัก
เวียงอินทรคือบ่อนนวดอวดฉากรัก
ปิดตัวลงเป็นพัก เปิดลับลับ
51. หนูอยู่ฝ่ายเชียร์แขกกับแจกบัตร
ช่วยองค์อินทร์แจงจัดจนเสร็จสรรพ
เหนื่อยจนเหงื่อโทรมกายจึงได้ทรัพย์
ไม่เหมือนพี่นั่งนับเงินง่ายดาย
52. ขาวตอบยออย่างคิดถึงและห่วงใย
วันที่ยอจากไปแทบใจหาย
หวังให้ยอคืนเรือนเยือนพี่ชาย
ให้ได้พบก่อนตายไปจากกัน
53. องค์อินทรคงผ่อนคลายไม่เคืองขัด
ฐานะขาวบ่ใช่สัตว์อันคนหยัน
อินทร์เหยียดคนยากไร้ในไพรวัลย์
ขาวขึ้นชั้นกฎุมพีอาจดีพอ
54. องค์อินทรคงลดตัวลงคบหา
เห็นศักดิ์คนเกินหมามีปลอกศอ
ใครมีเงินอินทร์คงพร่ำเอ่ยคำยอ
ใครจนรอคนหยามน้ำหน้าเอา
55. เชิญพี่ขาวว่าให้หนำใจเถิด
ขอเพียงเปิดช่องใจให้น้องเจ้า
รับคืนเรือนเหมือนวันอันนานเนา
จะขอยาพี่ทุเลาพิษทุรน
56. ภูมิคุ้มกันหัวใจมันอ่อนแอ
ไร้คนแลกมลน้องนี้หมองหม่น
แม้นพี่ขาวบ่เยื่อใยใครสักคน
ยอขอทนด้านหน้ามาพึ่งพิง
ฯ
หน้าส่วนตัว
1414
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
