17 เมษายน 2548 11:03 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
พยับแดด เต้นยิกยิก ยามเที่ยง
แดดที่แผดเปรี้ยง ระอุอ้าว
เมฆเร้น เห็นบ้างคืนแซมดาว
กับก่อนรุ่ง แห่งคืนหนาวบ้างเท่านั้น
ลูกหลานกลับกรุงเทพฯแล้ว
ไปพร้อมกับวี่แววความใฝ่ฝัน
กรูไปหาเงินหากินกัน
พวกเขาหวังมีวัน มีกิน
ก็ราวไก่ คุ้ยเขี่ยข้าวเรี่ยหก
เหงื่อกายย้อยตก บ่สุดสิ้น
ชีวิตเอย ชีวิตติดดิน
บ่ไปจากถิ่น กินอันใด
ไปเถิด สงกรานต์หน้ากลับมาบ้าน
มีเงินมีงานหน้าบานใส
ชนบทถนนแดงแล้งเกินไป
ฝนเลือกตกแต่เมืองใหญ่เป็นหย่อมยัน
ฯ
24 มีนาคม 2548 06:55 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1.มาล้อมวงเถิดพี่น้องร้องเรียกขวัญ
ลมตะวันแก้วตาลูกยาเอ๋ย
จากเถื่อนเขาลำเนาไพรไม่คุ้นเคย
มาเนาเชยแนบชิดสนิททรวง
2. กินข้าวผีให้เจ้าฮาก สำรากพลัน
หมากผีมันเล่ห์แรงแสลงหลวง
คายคำหมากอันพวกสางมันสร้างลวง
เพื่อหลอกดวงใจจ้อยไปต่อยตี
3. เมื่อเจ้าไปใครเขาก็เหงาหงอย
ลุงป้าคอยแก้วตาอย่าเบือนหนี
สู่อ้อมอกอย่าตกใจกับไมตรี
ความใยดีคือความหมายสายสัมพันธ์
4. เจ้ากับน้องต่อไปก็ใหญ่โต
ส่วนพ่อโซเสื่อมไปในธาตุขันธ์
ปานตะเว็นเป็นน้องลมตะวัน
จงรู้จักรักกันปันอาทร
5. ผูกข้อมือความหมายคือคลายเบา
จากความทุกข์ความเศร้าในคราวก่อน
กับผูกจิตสนิทสนมสุขสมพร
พ่อเรียกขวัญเป็นกลอนเป็นตอนไป
6. ลมตะวันอย่าขวัญเสียละเหี่ยโหย
อย่าโอดโอยว่าใยหนอพ่อผลักไส
ไปเรือนปู่อยู่ต่างบางอยู่ทางไกล
พ่อจนใจกับมีกรรมมันจำเป็น
7. เมื่อเข็ญข้นปนร้าวมันเบาลง
พ่อก็ตรงมารับเจ้าไวเท่าเห็น
ปู่กับย่ารักเรามากเห็นยากเย็น
ดูแลเจ้าตั้งแต่เป็นเด็กอมมือ
8. ลมตะวันขวัญตาอย่าเคืองพ่อ
ปานตะเว็นนั้นก็อย่าดึงดื้อ
มีอะไรให้ปรึกษาและหารือ
พี่ชายคือหัวแหวนแทนบิดา
9. วันวานคือวันช้ำเราลำบาก
เมื่อตกยากบางคนเห็นเราเป็นหมา
เพราะข้าวสารกรอกหม้อต้องขอมา
แอบกินข้าวกับน้ำตาในซอกครัว
10. วันนั้นหม่นหมองเกือบร้องไห้
มาวันนี้ ดีใจได้ยิ้มหัว
ลมตะวันหันมาอย่าหวาดกลัว
ยามคืนรั้วเรือนเราคราวมีกิน
11. ญาติพี่น้องล้อมวงอยู่ตรงหน้า
อาอาวป้าลุงใหญ่ไม่เคยหมิ่น
ให้พริกเขือเกลือปลาร้าเป็นอาจิณ
มีใจรินความการุณอุ่นกมล
12. เสียงร้องรับเรียกขวัญวันบายศรี
เธอจงมีความฝันอันออกผล
คือกล้าแกร่งเป็นแสงชัยให้หมู่ชน
เราทุกคนล้วนนิยมชื่นชมเธอ
ฯลฯ
28 กุมภาพันธ์ 2548 06:10 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
(ต่อครับ)
ลตว. : กลับไหมครับ ซาวนาทีแล้วนี่ครับ
กพ. : งั้นก็กลับ ไหนใครได้อะไรบ้าง
ปตว. : เวลาน้อยอย่างนี้บ่มีทาง
นอกจากแวะซื้อมะปรางแผงข้างร้าน
ลตว. : เปลี่ยนมะปรางเป็นสตรอเบอรี่ดีไหม
ปตว.: มันราคาเท่าไหรแบบไม่หวาน
ก.พ. : 20 บาท ยี่สิบแง่งแพงเอาการ
แต่เอาเถอะนาน ๆ จึงซื้อกิน
ปตว. : เราซื้อต้นสตรอเบอรี่ดีไหมพ่อ
ลตว. : ปลูกแล้วก็คงได้ชมและดมกลิ่น
บ้านเราแล้งร้อนแทบว่าน้ำตาริน
ส่วนสตรอเบอรี่ชินความหนาวเย็น
ก.พ. : ในเมืองหนาวรู้ไหมเขาก็ดัดแปลง
ปลูกฟักแฟงเมืองร้อนเราราวทำเล่น
นี่ถ้าเราดัดแปลงอย่างเขาเป็น
คงได้เห็นสตรอเบอรี่ในที่แล้ง
ลตว. : ล.ฯ เคยอ่านในนิทานเรือนกระจก
ฝรั่งปลูกต้นก้นครก ต้นต้องแล่ง
ทำน้ำหวานทำไวน์บ้างขายอย่างแพง
พืชเมืองแห้งเมืองฮ้อนถิ่นดอนเฮา
ปตว. : แม่ค้าครับซื้อสตรอเบอรี่ยี่สิบบาท
แม่ค้า : เหลืออยู่นี่ 1 ถาดจะขายเหมา
สามสิบบาท ยี่สิบลูกเอาไม่เอา
ตัดสินใจไวเข้าคนเขารอ
ก.พ. : เอาครับ ผลไม้พวกนี้ปลูกที่ไหน
แม่ค้า : บนดอยแถบเชียงใหม่ไงคุณพ่อ
นี่ยังสดมีเท่าไหร่ก็ไม่พอ
คนมาออซื้อกันทุกวันเลย
ปตว. : เอ้า..แล้วใยขายเทแบบเลหลัง
แม่ค้า : อืม..มีเหตุผลเสียจังพ่อคุณเอ๋ย
แบ่งกันกินแหละพ่อคุณคนคุ้นเคย
จะปลูกกินใช่ไหมเอ่ยคนเคยคุ้น
ก.พ. : ขอบคุณครับ เอ้ารับไว้ แล้วไปกัน
ป้าน่ะมีอารมณ์ขันอันอบอุ่น
ไว้ปลูกได้จะฝากขายพึ่งใบบุญ
ไปล่ะครับขอบคุณที่ไม่เคือง
ปตว. : พ่อจะปลูกยังไงในถิ่นแล้ง
ลตว.: สตรอเบอรี่มิใช่แตงฟักแฟงเฟื่อง
ก.พ. : ก็ปลูกในตู้เย็นไม่เห็นเปลือง
ให้แสงมันก็สิ้นเรื่องแล้วจะลอง
ลตว. , ปตว. : เออ.....อืม.....หืม ?!!
( มีต่อครับ )
26 กุมภาพันธ์ 2548 01:24 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
เริ่ม 25 กุมภาพันธ์ 2548
ลตว. : พ่อครับวันนี้จะแวะไหม
ก.พ. : จะบ่แวะได้ไงเล่าไอ้หนู
หลังเลิกงานอย่างไรต้องไปดู
ร้านหนังสือนั้นอยู่ตรงมุมเมือง
ปตว. : เราแวะร้านนั้นบ่อยจนค่อยชิน
ลตว. : ได้หนมกินแหละคุณน้องเรื่องของเรื่อง
ก.พ. : เอาเหอะน่าเพื่อปัญญาได้ประเทือง
มันบ่เปลืองตังค์เราสักเท่าไร
ลตว. : พ่อชอบอ่านชอบเขียนราวนักเขียน
ก.พ. : เออ..มันอาจจะเหมียนกับตัวไหม
ลิ้มยอดหม่อนติดความอ่อนอันเอมใจ
ก่อนจะสร้างเส้นใยไว้เนียนยาว
ปตว. : เรื่องของพ่อแปะในเน็ตคงเต็มเน็ต
ก.พ. : เออก็มากเหมือนไข่เป็ดใต้ยุ้งข้าว
ลตว. : งานของพ่อที่ว่าดีได้กี่ดาว
ก.พ. : เออ..ก็มากจนพราวราวรังแค
ปตว. : ฮ่า ๆ.. มากับพ่อ ป.ฯได้ยิ้ม
ลตว. : ล.ฯได้อิ่มกับสมอยากได้ฝากแม่
ก.พ. : เราอิ่มอุ่นคุ้นใจใครดูแล
ปตว. , ลตว : ตอบชัดแท้แม่กับพ่อต่อชีวัน
ก.พ. : พ่อจะดูหนังสือบทกวี
ปตว. : ป.ฯจะเลือกการ์ตูนดีที่ชวนขัน
ลตว. : ล.ฯจะเลือกสมุดภาพสีน้ำมัน
แล้วฝึกวาดด้วยกันวันปิดเรียน
ก.พ. : ใช้เวลาอย่าให้เกินซาวนาที
กลับไปนี้ยังมีงานทวนอ่านเขียน
รดน้ำผัก เลี้ยงหมูหมา ปลาตะเพียน
กับถ่ายเปลี่ยนฟางน้ำวัวตัวเท่าช้าง
( มีต่อครับ)
24 กุมภาพันธ์ 2548 04:46 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. สยาม ณ กาลสมัย
เขตไหนหรือไม่หมองศรี
ประชาก้มหน้างุดงุด
เร่งรุดกรำงานเต็มที่
ดิ้นรนปากกัดตีนถีบ
เพราะค่าครองชีพบีบถี่
หาเงินบ่พอปากท้อง
กับราคาของภาษี
ทบหนี้ที่บ่ได้กู้
บานเบ่งอู้ฟู่วู้ปี้
รัฐบีบเอาจากคนจน
ในฐานะพลเมืองดี
เงินทองนี่มันเฟ้อเฝือ
ค่าเงินที่เหลืออีหลี
ลดลงเกิน 50 เท่า
ของเงินก้อนเก่าที่มี
5 บาทได้ควาย 1 ตัว
ตอนนี้ไส้อั่วเกรดบี
ก็ตกอัน 50 บาท
เรามาไกลขนาดนี้
เงินทองท้นเข้ามือถือ
รวยคือนายกรัฐมนตรี
ผู้ใดใครกุมอำนาจ
อีกหน่อยผูกขาดส้วมขี้
ประชาธิปไตยเต็มใบ
คือไปเลือกตั้ง .....ทั้งปี
เตร้ง เตรง เตร่ง เตร๊ง
เตรง เตร่ง เตร้ง เตรง เตร่ง
ฮัดช้า..................
หน้าส่วนตัว
842
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
