16 กันยายน 2552 15:19 น.
ก่องกิก
พี่ต้องจากเจ้าไปในหน้าที่
ขอคนดีวางใจใช่มุสา
ห่วงใยเจ้ายิ่งนักรักน้องยา
พี่จากมาคงเหงาเศร้าใจลอย
ท้อบ้างไหมใจเอ๋ยเคยบ่นท้อ
สายใยต่อสายใยอย่าได้หงอย
จากมาไกลให้เจ้าเฝ้ารอคอย
รออีกหน่อยคงกลับรับขวัญใจ
ด้วยหน้าที่มากมายในหน้าที่
เยื่อใยมีขวัญตาอย่าหวั่นไหว
งานพี่เสร็จจะรีบมาหาทันใด
กล่อมดวงใจก่อนนอนอ้อนรำพัน
เหนื่อยและท้อให้รู้ว่าอยู่ข้าง
ไม่เคยร้างห่างไปไกลจอมขวัญ
คอยฟังข่าวนะคนดีไม่กี่วัน
คงพบกันเหมือนเก่าอย่าเศร้าเลย
13 กันยายน 2552 19:04 น.
ก่องกิก
จงวางใจรักพี่ที่มีให้
รักด้วยใจเห็นประจักษ์ว่ารักแน่
อันความรักของพี่มิเปลี่ยนแปร
รักจริงแท้ถึงกาลเปลี่ยนหมุนเวียนวน
แม้ห่างกันแสนไกลสุดปลายฟ้า
รักน้องยาจริงใจไม่สับสน
ขอคนดีเชื่อใจในกมล
จงอดทนรอพี่ที่อยู่ไกล
หากว่ามีแก่หนุ่มมารุมจีบ
เจ้าจงรีบหลบมาอย่าหวั่นไหว
พี่กลัวเจ้าโดนหลอกชอกช้ำใจ
กลัวว่าใครพรากรักจากพี่ยา
จงวางใจในรักจากตัวพี่
ขอคนดีอย่ากลัวใจไปเลยหนา
หากไม่รักกลอนพี่ไม่มีมา
รักเท่าฟ้านะคนดีพี่รักเธอ
10 กันยายน 2552 12:51 น.
ก่องกิก
แว่วยินเสียงเพลงรักทักยามดึก
ใจพี่นึกถึงคนดีที่เคยฝัน
คิดถึงพี่บ้างไหมอยู่ไหนกัน
เคยอ้อนจันทร์เคียงอยู่คู่คนดี
เคยอิงแอบแนบกายให้พี่กล่อม
ดวงใจหลอมรวมใจไว้กับพี่
ความทุกข์ท้อแค่ไหนไม่เคยมี
สุขฤดีแสนปลื้มลืมไม่ลง
พี่ยื่นแขนแทนหมอนให้นอนหนุน
แสนอบอุ่นต้องตามความประสงค์
คอยเติมเต็มที่ใจให้มั่นคง
ใจชื่อตรงอ่อนล้าและอาวรณ์
แว่วยินเสียงเพลงรักทักอีกครั้ง
พี่ก็ยังนอนไม่หลับจึงกลับหมอน
คิดถึงน้องทรามเชยเคยกล่อมนอน
ด้วยใจอ่อนคอพับหลับไปเลย
8 กันยายน 2552 19:01 น.
ก่องกิก
ทำไมน้องคนดีหนีพี่ด้วย
หรือคนสวยจะห่างเหินเมินหน้าหนี
มีอะไรไม่เข้าใจหรือคนดี
มาทิ้งพี่ระกำช้ำดวงใจ
หรือก่องกิกคนแก่ที่เขียนกลอน
มาขอวอนอ้อนรักเลยผลักไส
กลอนไม่เพราะแถมเฝื่อนไม่เหมือนใคร
ทำเขียนไปพอได้อ่านกันทุกคน
อย่าคิดมากนะคนดีของพี่เอ๋ย
พี่ไม่เคยลืมแน่แม้สับสน
เพราะตัวพี่ยังมั่นใจในกมล
ถึงพี่จนก็ยังอยู่คู่น้องยา
ขอให้น้องมาเสริมเริ่มกลอนใหม่
หากมีใครกวนใจบอกได้หนา
ไม่เข้าใจอะไรให้ถามมา
ให้รู้ว่าห่วงนักรักคนดี
6 กันยายน 2552 16:42 น.
ก่องกิก
ใจเหม่อลอยคอยสาวเข้ามาอ่าน
นานแสนนานผ่านไปพี่ใจแป้ว
ไม่เข้ามาเม้นท์เลยเฉยอีกแล้ว
ใยน้องแก้วเนื้อเย็นช่างเป็นไป
เคยขอโทษหลายครั้งยังไม่สน
ให้พี่ทนทานแห้วแล้วใช่ไหม
ไม่ผ่านมาแถวนี้บ้างหรือไร
พี่ทำใจไว้แล้วนะแก้วตา
เข้าใจแล้วคำว่ารักหากชังกัน
เหมือนฟ้ากั้นมองไปไกลสุดฟ้า
พี่รอน้องคนดีนี้เข้ามา
สุดเหว่ว้าไม่ทักกันเหมือนวันวาน
หลุดวงจรชีวิตอิสระ
พึ่งธรรมะชั่วคราวเว้นคาวหวาน
ปล่อยให้พี่หยุดฝันวันชื่นบาน
จะสงสารหรือไม่ตามใจเธอ