23 มีนาคม 2552 11:27 น.
ก่องกิก
หากแม้นย้อนเวลาคืนมาได้
แก้ตัวใหม่นะคนดีพี่ขอโทษ
เรื่องที่แล้วแล้วมาจงได้โปรด
อย่าได้โกรธพี่นะจ๊ะกานดา
ทั้งขี้เมาเจ้าชู้เอาทุกอย่าง
มีแต่สร้างรอยช้ำสร้างปัญหา
เจ้าก็ยังอดทนพี่เรื่อยมา
จนแก้วตาเจียนท้อขอแยกทาง
น้องคนดีพี่ยามาขอโทษ
อย่าได้โกรธพี่นะขอสะสาง
ขอโอกาสให้พี่นะน้องนาง
จะขอสร้างทางฝันนั้นทดแทน
ไม่มีเจ้าก็เหมือนพี่ไร้ชีวิต
พี่ขอสิทธิ์คู่ใจได้หวงแหน
สัญญานี้พี่ให้ไว้ทดแทน
จะควงแขนเกี่ยวใจ...ไปชั่วกาล.
20 มีนาคม 2552 15:25 น.
ก่องกิก
คนอะไรสวยแท้แม่ตาหวาน
ดูนานนานสวยนักเป็นหนักหนา
ดูเอวบางร่างน้อยนะกอยตา
พี่แทบบ้ายามได้เห็นเป็นทุกข์ใจ
ยามน้องเดินอ่อนช้อยแสนน่ารัก
พี่อยากทักกลัวเก้อเธอผลักไส
กลัวน้องเมินผิดนัดตัดเยื่อใย
กลัวว่าใจจะเผยออกบอกรักจริง
งามพร้อมสรรพกิริยามารยาท
แสนสะอาดตาคมสมยอดหญิง
เธอสู้งานหนักเบาเอาทุกสิ่ง
ไม่อยู่นิ่งงานไวถูกใจจัง
อยากรู้จักจริงจริงพูดจากใจ
บอกได้ไหมว่ามีใครให้ความหวัง
หัวใจน้องถูกจับจองแล้วหรือยัง
บอกพี่บ้างนะคนดีพี่รักจริง
18 มีนาคม 2552 20:30 น.
ก่องกิก
พี่ร้อนรุ่มกลุ้มใจเป็นไข้หนัก
ด้วยไฟรักมาเผาจิตให้คิดถึง
ร้อนรุ่มสุมทรวงร้าวเฝ้ารำพึง
ยังคำนึงเพ่งพินิจจิตกังวล
ร้อนใจร้อนในอกที่ฟกช้ำ
ร้อนกระหน่ำฉ่ำเป็นพายุฝน
ร้อนแบบนี้ร้อนในหัวใจคน
ร้อนอีกหนคงร้อนจริงยิ่งกว่าใคร
หากดับร้อนด้วยรักคงหนักแน่
เพราะรักแท้หมองหม่นทนไม่ไหว
หากดับรักด้วยไฟร้อนคงอ่อนใจ
ดับไม่ได้พี่จะทำอย่างไรดี
ขอดับรักที่ยังเพ้อถึงเธอจ๋า
ดับด้วยสายฝนซาในหน้านี้
ดับเท่าไหร่ก็คิดถึงเธอทุกที
คงไม่มีวันไหนดับได้เลย
17 มีนาคม 2552 15:41 น.
ก่องกิก
เขียนถึงนุชสุดห่วงดั่งดวงเนตร
น้องอยู่เขตแดนดินถิ่นสงสาร
น้องอยู่ไกลอยู่ในแดนกันดาล
ทั้งเรื่องงานนั้นยุ่งยากมากผู้คน
โรคติดต่อก่อเชื้อทุกชนิด
น้องลิขิตปลอบปลุกทุกแห่งหน
ด้วยหน้าที่ปกป้องผองปวงชน
ให้รอดพ้นจากภัยพาลอันตราย
พูดถึงน้องวันนั้นเจ้าห่วงนัก
เพราะที่รักห่วงพี่นี้เหลือหลาย
บอกให้พี่เมื่อขับขี่มอเตอร์ไซด์
พี่ต้องใส่อุปกรณ์ไว้ป้องกัน
กำชับเน้นแน่นหนักที่รักบอก
หมวกกันน็อคสวมทุกครั้งหากคับขัน
จะปลอดภัยห่วงพี่ดุจชีวัน
โอ้แจ่มจันทร์พี่รักเจ้าสุดหัวใจ
15 มีนาคม 2552 13:44 น.
ก่องกิก
เมื่อคืนนี้พี่นอนดึกรู้สึกเพลีย
ใจละเหี่ยตื่นมาตาสลัว
หิวเต็มที่วิ่งรี่เข้าในครัว
คว้าเอาถั่วมาคั่วรับประทาน
เพราะอะไรใจเธอจึงร้ายนัก
ได้รู้จักรักแท้แม่ตาหวาน
ได้รู้จักรักน้องมาตั้งนาน
เธอมาพาลหนีไปโดยไม่ลา
โอ้ความรักมาอกหักเอาตอนแก่
คงจะแย่แน่แล้วนะน้องจ๋า
ชอบทำลายหัวใจของพี่ยา
รู้ไหมว่าพี่ใจเดาะเพราะรักนาง
พี่ต้องมาทนเจ็บทนเหน็บหนาว
ทนปวดร้าวทนทุกข์ทนทุกอย่าง
ทนเพื่อเธอกลับใจที่ร้ายจัง
กลับมานั่งในใจชายคนจน