31 ตุลาคม 2552 21:57 น.
ก่องกิก
อีกไม่นานลมหนาวเข้ามาเยือน
บอกเพื่อนเพื่อนระวังไว้เรื่องภัยหนาว
ค่ำคืนนี้ก่อนพี่หลับนั่งนับดาว
เพ้อถึงสาวหนาวสั่นสะท้านทรวง
อยากมีสาวคนดีสุดที่รัก
นอนหนุนตักรักแฟนที่แสนหวง
จะถนอมกล่อมใจไม่หลอกลวง
เป็นคู่ควงมอบไออุ่นคุณคนเดียว
เป็นผ้าห่มคลุมกายให้หายหนาว
แล้วกอดสาวเอาไว้ให้แน่นเหนียว
สายสัมพันธ์อย่าหมายจะคลายเกลียว
ไม่แลเหลียวหญิงใดให้เธอครวญ
หนาวมาเยือนครั้งใดใจพี่หนาว
คงปวดร้าวเจ็บช้ำถึงกำสรวล
อ้อมอกพี่อ้างว้างร้างเนื้อนวล
จงใคร่ควรสงสารบ้างอย่าร้างไกล
24 ตุลาคม 2552 11:48 น.
ก่องกิก
ขอลากิจจากงานกลอนงดออนก่อน
ต้องจำจรจากไปในเดือนนี้
ขอห่างหายไปทำงานหวั่นฤดี
บอกน้องพี่ ณ ตรงนี้พี่ขอลา
ครบกำหนดจะกลับมาหากันใหม่
ด้วยจิตใจรักที่นี่ใช่หนีหน้า
หากเพื่อนเพื่อนน้องพี่มีเมตตา
คงได้มาหากันใหม่ในบทกลอน
มีคำสั่งให้ออกไปไกลสถาน
ต้องจากบ้านจากคนดีนี้ไปก่อน
ขออภัยน้องจ๋าอย่าสั่นคลอน
ไปพักผ่อนกับงานไม่นานเลย
ไปที่เมืองส้มโอหวานข้าวสารขาว
เมืองลูกสาวงามแท้แม่คุณเอ๋ย
เมืองข้าวหลามหวานมันอันคุ้นเคย
โอ้น้องเอยพี่มาลาหนาคนดี
19 ตุลาคม 2552 20:59 น.
ก่องกิก
มีหนึ่งคำในใจใคร่ขอบอก
มิช้ำชอกหลอกอำถ้อยคำหวาน
ใจของพี่ที่รักเธอเพ้อมานาน
มาร้าวรานเพราะรักหนักในใจ
พี่รักเธอรักใครไม่ได้อีก
น้องอย่าหลีกหลบหน้าพาหวั่นไหว
คำสัญญาก็มีพี่เคยให้
จำไม่ได้หรือน้องของพี่ชาย
เห็นใจพี่ด้วยหนาแม่ตาหวาน
รักมานานคิดไปแล้วใจหาย
พี่ทุกข์ตรมชอกช้ำระกำกาย
แต่สุดท้ายตัวตลกตกเป็นเรา
เพราะพี่รักคนดีเป็นที่รัก
มอบใจภักดิ์รักนางหวังหายเหงา
ที่ผ่านมาทุกข์ใจไม่ส่างเซา
ไม่บางเบาสักนิดคิดถึงจัง
17 ตุลาคม 2552 21:25 น.
ก่องกิก
พี่เคยมีคนดีเป็นที่หนึ่ง
เราเคยซึ้งถึงกันถึงวันหวาน
มาวันนี้กลับกลายเป็นวันวาน
คงเนิ่นนานเกินไปเธอไม่แล
คงเพลิดเพลินแสงสีที่แสนสวย
พี่ไม่รวยเหมือนเขาเราจึงแย่
อันความรักที่ให้จึงไม่แคร์
อกหักแน่คงเป็นเช่นข่าวลือ
นี่หรือคนเคยรักปักใจไว้
ทำพี่ได้เฉยเลยเคยนับถือ
ลืมความหลังซึมซาบตอนจับมือ
บอกพี่คือดวงใจในสายตา
ความจริงใจเธอเห็นเป็นจิงโจ้
ไม่เคยโผล่หลบลี้มาหนีหน้า
ตัดสวาทขาดสะบั้นไม่หันมา
โอ้เธอจ๋าลืมพี่ก่องได้ลงคอ
14 ตุลาคม 2552 18:24 น.
ก่องกิก
ถึงคนดีด้วยใจให้คิดถึง
คนที่ซึ้งตรึงจิตคิดรักใคร่
เธอคนนี้รักมากรักด้วยใจ
คอยห่วงใยเสมอเธอแสนดี
วันเวลาผ่านไปใจยังอยู่
คิดถึงหนูรู้ไหมดวงใจพี่
ถึงอยู่ไกลใจใกล้ให้คนดี
ด้วยชีวีรักซึ้งตรึงดวงใจ
อยู่ห่างกันแค่ไหนใจหยั่งถึง
พี่คำนึงห่วงรักมากรู้ไหม
หมูกระทะน้องยาชวนพี่ไป
ยังจำได้ไหมน้องของพี่ยา
แม้กายห่างขอใจอย่าหายห่าง
ขอเพียงนางเข้าใจไว้ด้วยหนา
ขอบอกไว้ในบทนี้ที่เขียนมา
พี่สัญญาจะขอกอดตลอดกาล