18 มกราคม 2551 13:17 น.
ก่องกิก
ติดประชุม กลุ้มจิต คิดถึงสาว
ใจร้อนผ่าว สาวเอย จะรู้ไหม
คิดถึงเจ้า ทุกนาที เพราะมีใจ
ที่มอบให้ เธอนั้น เพียงคนเดียว
วันศุกร์แล้ว คนดี งานพี่ยุ่ง
ด้วยใจมุ่ง ปิดงาน จนซ่านเสียว
กลัวไม่ทัน ตามกำหนด ด้วยนายเคี่ยว
ทำหน้าเขียว ใส่พี่ ทุกเวลา
พอวันหยุด ไม่ได้หยุด ตามกำหนด
พี่ ก็ อด พักผ่อน เลยสิหนา
ร่างกายแย่ อ่อนแอ ใจอ่อนล้า
ห่วงแก้วตา จะเบื่อหน่าย ชายคนจน
ถึงวันจันทร์ ใจคงสั่น และหวั่นไหว
ในหัวใจ วุ่นวาย และสับสน
ในชีวิต มีแต่งาน นี่หรือคน
คงไม่พ้น ค้นข้อมูล เพื่อประชุม
15 มกราคม 2551 12:08 น.
ก่องกิก
เธอไม่ชอบ พี่ก่องเลย ก่อนเคยทัก
นึกว่ารัก จริงแล้ว น้องแค่หลอก
น้องกลัวรัก คนจน ทนช้ำชอก
น้องยังบอก ว่าไม่เจียม เสงี่ยมตน
หากน้องชอบ พี่นี้ แม้สักนิด
ไม่ต้องคิด มากมาย ให้สับสน
ด้วยพี่ก่อง คนแก่ ถึงแม้จน
ก็เป็นคน รักแท้ และแน่จริง
จะถนอม กล่อมน้อง ประคองรัก
นอนหนุนตัก แทนหมอน อ้อนหนุงหนิง
จะไม่ห่าง หนีหาย ด้วยใจจริง
ทำทุกสิ่ง ที่น้องชอบ มอบดวงใจ
คงเป็นแค่ ความคิด ก่อนทิดนอน
คิดเป็นกลอน ก่อนที่ คีย์เก็บไว้
ความจริงพี่ นี้รัก น้องมากมาย
น้องรู้ไหม รักมาก พี่รักจัง
11 มกราคม 2551 17:58 น.
ก่องกิก
เคยสุขสันต์ วันวาน ประสานรัก
สองสมัคร รักกัน แสนหวานชื่น
สัญญาไว้ มั่นแท้ แม่ขวัญยืน
ไม่เป็นอื่น แน่นอน อ้อนรักกัน
ต่างคิดถึง ห่วงหา อาทรยิ่ง
นั่งหนุงหนิง ในห้อง สองหนุกหนาน
ความรักเรา หาใครเปรียบ เทียบเทียมทาน
ด้วยรักกัน หวานนัก ปานจะกลืน
พอเดือนเปลี่ยน ปีเปลี่ยน เวียนมาใหม่
ดูหรือใจ คนเปลี่ยน ต้องทนฝืน
แล้วก็มา บอกว่า เอารักคืน
พี่สะอื้น น้ำตาริน กินน้ำตา
เพียงความผิด ที่พี่ทำ กับเธอไว้
ที่ไม่ได้ ติดต่อกัน แค่นั้นหนา
เอามาเป็น ประเด็น ที่ขอลา
วาสนา พี่ไม่ถึง ซึ้งเลยเธอ
10 มกราคม 2551 11:47 น.
ก่องกิก
เดือนจ๋าเดือน ลอยเลื่อน บนฟากฟ้า
ใจของข้า ครวญหา คราเดือนหงาย
ค่ำคืนนี้ สาวเจ้า มากลับกลาย
ใจสลาย เพราะคืนนี้ มีเดือนแรม
พี่ต้องรอ เดือนขึ้น ด้วยใจเหงา
คิดถึงเจ้า ทุกคืน รอเดือนแจ่ม
ถึงเวลา เจ้ามา พาใจแช่ม
คงแฉล้ม แอล่มใจ ใครจะปาน
ขึ้นสิบห้าค่ำ เดือนยี่ พี่บอกน้อง
ว่าเราสอง จะมอง เดือนด้วยกัน
ณ ริมฝั่ง ท่าน้ำ ที่หน้าบ้าน
คงสุขสันต์ ชื่นใจ ในชีวี
ใจจดจ่อ ถึงวัน นั้นตั้งตา
ถึงเวลา ที่ว่าไว้ ใจเต้นถี่
หากคนดี มาเบี้ยว จากวจี
คงไม่มี ของฝาก จากดวงเดือน
8 มกราคม 2551 08:29 น.
ก่องกิก
ดูเงียบเหงา เศร้านัก หมู่บ้านนี้
น้องคนดี หายไป ไหนกันหมด
พี่เข้ามา หาแฟน แสนรันทด
เห็นแต่มด เดินไต่ ไปตามทาง
น้องทิ้งบ้าน หลังนี้ ไปที่อื่น
แม่ทรามชื่น ใจดำ ทำเหินห่าง
ลืมพี่แล้ว แก้วตา มาจืดจาง
พี่อ้างว้าง โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย
เราเคยคุย ลุยกลอน มาด้วยกัน
เมื่อแจ่มจันทร์ มาหนีหน้า พาใจหาย
ปล่อยบ้านว่าง บ้านข้าง ต้องทำใจ
น้องรู้ไหม พี่ชะแง้ แลทุกวัน
กลับมาเถิด คนดี พี่ขอร้อง
กลับเถิดน้อง กลับมา อย่าเหหัน
กลับมาบ้าน มาแต่งกลอน อ้อนรำพัน
กลับด้วยกัน ไปกับพี่ ที่บ้านกลอน