12 มีนาคม 2550 09:23 น.
ก่องกิก
แม่บัวบก อกหัก รักสลาย
เกิดเบื่อหน่าย ชีวิต คิดแล้วเศร้า
บัวของพี่ นี้จึง นั่งซึมเซา
เพราะแฟนเจ้า มีคนใหม่ ใจร้ายจัง
บัวไม่โทษ แฟนเก่า ที่เจ้ารัก
ยอมอกหัก เพื่อรัก แม้สิ้นหวัง
ให้เขาสุข ทุกที่ มีพลัง
แต่บัวนั่ง ทุกระทม ระบมตา
น่าสงสาร บัวบก อกเธอหัก
ได้รู้จัก รักบัว ปารถนา
พี่คนนี้ จะดูแล แม่ขวัญตา
ไปจนกว่า แม่บัวบก ตกลงใจ
9 มีนาคม 2550 13:58 น.
ก่องกิก
ปิดประชุมวันนี้พี่กลับบ้าน
เร่งสางงาน เพื่อกลับมารับขวัญ
จากน้องไปทำงานนานหลายวัน
ชื่นชีวันพี่เหงาเศร้าฤดี
คิดถึงเจ้าจอมใจไม่วายเว้น
แม้นจะเห็นสาวงามอร่ามศรี
ก็ไม่วายคิดถึงเจ้า..เหงาสิ้นดี
ด้วยรักนี้มอบแด่เจ้า...เฝ้าห่วงใย
กลับถึงบ้านเย็นนี้พี่รับขวัญ
ชื่นชีวันอย่าหลีกลี้หนีไปไหน
เตรียมข้าวปลาให้พร้อมนะจอมใจ
พี่กลับไปบ้านคงอุ่น..กรุ่นรักเรา..
7 มีนาคม 2550 12:32 น.
ก่องกิก
มีคำสั่ง เจ้านาย มอบให้พี่
ต้องเร็วรี่ ประชุมงาน การศึกษา
ตั้งสองวัน จำร้าง ห่างกานดา
วอนแก้วตา อย่าลืมพี่ ที่ห่างไกล
พี่จำไกล น้องยา มาพร้อมเพื่อน
เสร็จงานเยือน เหมือนเดิม เติมรักให้
จะรีบกลับ บ้านกลอน นะจอมใจ
ถึงพี่ไป ใจพี่อยู่ คู่ขวัญตา
6 มีนาคม 2550 12:59 น.
ก่องกิก
มาเก็บรัก เก็บใจ
ที่เคยให้ ความหวัง ครั้งยังหวาน
มาบัดนี้ กลายเป็น เช่นตำนาน
ที่มอบผ่าน กาลเวลา รักษาใจ
เมื่อมีใคร ต่อใคร มาให้รัก
พี่ก็จัก คืนรักนี้ ที่เคยให้
ไม่เคยโกรธ โทษเธอ หรือโทษใคร
ก็เมื่อใจ แปรเปลี่ยน เรียนรู้กัน
ถ้อยสัญญา ที่เคยให้ ไม่ว่าหรอก
ที่เคยหยอก ล้อเล่น เห็นขบขัน
โทษที่พี่ เข้าใจผิด คิดสำคัญ
ว่าน้องนั้น มั่นคง จงปลงใจ
คืนสัญญา เก่าเก่า
ใจอาจเหงา ทุกข์ตรม ระทมไหว
เวลาผ่าน พบเห็น ความเป็นไป
ไม่อาจยื้อ ดวงใจ ไว้ครอบครอง
มาเก็บรัก เก็บใจ
เก็บสัญญา ที่เคยให้ ไม่มีหมอง
ไม่มีแม้ น้ำตา มาหลั่งนอง
มีเสียงของ คนลาแว่ว แผ่วแผ่วไกล
5 มีนาคม 2550 15:52 น.
ก่องกิก
พี่บอกน้อง ต้องฟัง อย่าบังอาจ
อวดฉลาด ไม่ดี จะมีเขา
จะทำกิจ สิ่งใด อย่าใจเบา
อุตส่าห์เฝ้า เรียนหา ปรึกษางาน
ท่านผู้รู้ ชี้แจง แสดงบท
จงจำจด ให้แม่น เป็นแก่นสาร
ผู้ใหญ่อาบ น้ำร้อน มาก่อนกาล
ถือโบราณ ไว้บ้าง ก็ยังดี