3 เมษายน 2550 18:08 น.
ก่องกิก
ปะเพณี ของไทย สมัยเก่า
พี่ต้องเศร้า อีกแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
วันสงกรานต์ ผ่านมา สองเราเคย
ร่วมเผยใจ ให้กัน ทั้งวันคืน
พี่ไล่กอด น้องก็ออด ทำเอียงอาย
คืนเดือนหงาย พี่ไล่จูบ น้องหน้าตื่น
แสงเดือนเด่น เราเดินเล่น เกือบทั้งคืน
จนขวัญยืน อ่อนล้า พาหลับไป
คงลืมแล้ว น้ำคำ เคยพร่ำว่า
รักพี่ยา คนเดียว ไม่ไปไหน
หรือเดี๋ยวนี้ น้องมี แฟนคนใหม่
ถึงลืมได้ ชายคนนี้ ที่บ้านนา
2 เมษายน 2550 14:30 น.
ก่องกิก
สบายดีจ๊ะ น้อง พี่สบายดี
ทำงานมี แต่ปัญหา น่ารวยไหม
ครอบครัวพี่ มีสุข อยู่สบาย
พี่ตอบน้อง นวลใย ไม่ปิดบัง
ปิดเทอมนี้ น้องต้อง ลาพี่กลับ
โปรดจงทราบ พี่คิดถึง ซึ่งความหลัง
พี่ทำงาน จะรอบคอบ และระวัง
ถ้าพลาดพลั้ง ลูกยังเล็ก เด็กยังเรียน
พักผ่อนบ้าง นะน้อง พี่นี้ห่วง
งานทั้งปวง ก็ทำด้วย เช่นขีดเขียน
พาลูกชาย ไปเที่ยว ก่อนเปิดเรียน
จะได้เปลี่ยน บรรยากาศ อย่าพลาดเอย
30 มีนาคม 2550 12:14 น.
ก่องกิก
คนอะไร สวยเกินร้อย คนอะไร
มองข้างใด ซ้ายขวา ก็ดูสวย
เอวเจ้าบาง รูปร่าง ดูสำรวย
แม่คนสวย น้องงาม สุดห้ามใจ
ยามน้องเดิน อ้อนแอ้น แสนน่ารัก
พี่อยากทัก ก็กลัวเก้อ เธอผลักไส
กลัวน้องเกลียด เกลียดพี่ พาลตัดใย
ก่อนที่ใจ จะเผยออก บอกความจริง
งามพร้อมสรรพ กิริยา วาจาหวาน
กิจการงาน ก็ทำได้ สมใจหญิง
งานหนักเอา เบาสู้ น้องทำจริง
อย่าประวิง พี่ไม่หลอก บอกตรงตรง
ขอแค่ได้ รู้จัก ทักกันบ้าง
คราอ้างว้าง ก็มีเพื่อน สมประสงค์
ได้พูดคุย สนทนา กับอนงค์
ขอเธอจง รู้ไว้ พี่ใจเดียว
28 มีนาคม 2550 17:23 น.
ก่องกิก
* อยู่ไกลห่าง ห่างไกล สุดปลายฟ้า
แลลับตา ลาลับ ไม่อาจเห็น
คิดถึงเจ้า เศร้าใจ ทุกเช้าเย็น
ขอบฟ้าเป็น เขตกั้น ฝันของเรา
* ทำได้แค่ ฝากใจ ส่งไปถึง
ว่าใจหนึ่ง ห่วงหา ครายามเหงา
ใจของพี่ ตามติด ชิดเป็นเงา
อย่าให้เขา ก้าวล้ำ ข้ามเขตแดน
* แม้นอยู่ไกล คนดี พี่เป็นห่วง
แม่พุ่มพวง คนดี พี่หวงแหน
รักเจ้ามาก คนดี ใช่ดูแคลน
พี่นี้แสน รักเจ้า เฝ้าผูกพัน
* หวังวันหนึ่ง คงได้พบ ประสบพักตร์
คงประจักษ์ รักพี่ ไม่มีหวั่น
แม้ข้ามภู ข้ามผา พร้อมฝ่าฟัน
จะเร่งวัน เร่งคืน เพื่อชื่นใจ
27 มีนาคม 2550 14:50 น.
ก่องกิก
ร้อนรุ่มสุมทรวงหนัก
ด้วยไฟรักมาเผาจิต
ร้อนรุ่มสุมทรวงพิศ
เพ่งพินิจ..จิตกังวล
ร้อนใจร้อนในอก
ใจเพ้อพกและสับสน
ร้อนรักอีกสักหน
แม้หมองหม่น..ทนเสมอ.
ดับรักดั่งไฟร้อน
ทุกข์คงผ่อน เมื่อรักเธอ
ดับรักที่ยังเพ้อ
ยังละเมอ..ทรมาน..