24 พฤษภาคม 2550 10:59 น.
ก่องกิก
ที่ผ่านมา สนุกสนาน ในบ้านมิตร
เลยสนิท ชิดชม สมสมัย
สนุกสนาน ผ่านมา นั้นจริงใจ
ขออย่าได้ ถือสา บรรดามี
อาจหยอกล้อ ใครใคร ให้ขุ่นข้อง
เจ้านวลน้อง อย่าถือสา โกรธาพี่
ไม่มีพิษ ไม่มีภัย ดอกคนดี
อยากให้มี ผ่อนคลาย หายกังวล
แต่ละวัน ทำงาน นั้นแสนเหนื่อย
อาจจะเฉื่อย ท้อแท้ และสับสน
ทั้งเครียดงาน เครียดข่าว ร้าวกมล
หรือทุกข์ทน ต่อปัญหา ภาระงาน
ปล่อยวางลง ปล่อยลง ที่ตรงนี้
อย่าได้มี หมองหม่น จนร้าวฉาน
ให้มีใจ เข็มแข็ง แข่งการงาน
สุขสราญ เถิดน้องพี่...อย่ามีภัย
23 พฤษภาคม 2550 13:47 น.
ก่องกิก
กดสวิทช์ เปิดเครื่อง คอมพิวเตอร์
หวังได้เจอ น้องออน ไทยโพเอ้ม
จับเมาส์กิ๊ก ติดต่อ ทางโมเด็ม
ไทยโพเอ้ม เปิดมา มองหาเธอ
สอดสายตา กวาดหา กลอนหน้าหนึ่ง
กลอนซึ้งซึ้ง มากมาย นำเสนอ
แต่ทำไม วันนี้ ไม่มีเธอ
น้ำตาเอ่อ ตาลาย คล้ายเป็นลม
เราเคยโพสท ความเห็น ตอบโต้กัน
อยู่ทุกวัน ยามว่าง อย่างเหมาะสม
พี่ปล่อยกลอน ออนไลน์ รอตาคม
มาชื่นชม กลอนพี่ วันนี้เลย
หากกลอนพี่ เลยหน้าหนึ่ง ไม่มีเจ้า
พี่คงเศร้า หมดแรง แน่น้องเอ๋ย
พี่คงปิด บ้านนี้ ที่คุ้นเคย
หนุ่มเชยเชย ขอลา ด้วยอาวรณ์
22 พฤษภาคม 2550 13:12 น.
ก่องกิก
เหมือนชีวิต หมดสิ้น แสนเศร้าโศก
โลกทั้งโลก เหี่ยวแห้ง แล้งที่สุด
หมดอาลัย ตายอยาก เพราะรักคุด
เธอไปมุด อยู่ที่ไหน ไม่มาแล
ดูทำเฉย แกล้งไม่รู้ ว่าพี่รัก
น่าตีนัก น้องสาว เจ้าไม่แล
เทียวลงกลอน ขึ้นลง ไม่แยแส
พี่ชะแง้ ก็มองผ่านไม่หันมา
นึกสงสาร ตัวเอง เสียยิ่งนัก
เรื่องความรัก หมดแรง ในศรัทธา
จึงบอกผ่าน กลอนนี้ ที่ส่งมา
ให้ศรรกรา หรือใครใคร ได้อ่านกัน
21 พฤษภาคม 2550 11:57 น.
ก่องกิก
ศรรกรา ยอดรัก ของใครเอ่ย
พี่เพิ่งเคย เห็นหน้า แม่ตาหวาน
แต่งกลอนไป ในสถาน ที่ทำงาน
ทำมานาน แน่แท้ แม่ทรามวัย
พี่เป็นห่วง ถ้านายเห็น ท่านตำหนิ
เชื่อพี่สิ โดนแน่ ยากแก้ไข
ไม่ได้ว่า น้องนะ อย่าน้อยใจ
ขวัญฤทัย หายโกรธ พี่หรือยัง
แต่งกลอนมา หยอกเล่น เพราะพี่ชอบ
ให้เธอตอบ กลอนนี้ พี่มาบ้าง
อย่ามัวอาย ใครนะ แม่เอวบาง
แม่ร้อยช่าง ศรรกรา น่ารักจัง
20 พฤษภาคม 2550 15:23 น.
ก่องกิก
เธอเป็นใคร กันนะ มาที่นี่
ดูสวยดี เข้าท่า ในตาหวาน
สวมชุดดำ คมเข้ม ในเอ็มนั้น
พี่ไผ่ฝัน อยากรู้ อยู่แห่งใด
จึงเอ่ยถาม ทรามวัย สาวไฮเทค
ถูกสะเป็ค พี่จัง เธอรู้ไหม
ขอเป็นเพื่อน คู่เคียง กับทรามวัย
คงไม่ได้ แค่คิด ผิด-มหันต์
ขอเพียงแต่ เธอเข้าใจ ในตัวพี่
เพียงแค่นี้ ก็ไม่โศก โชคอนันต์
เพียงได้เห็น ลายเซ็น เธอเยี่ยมบ้าน
สุขสำราญ ใจแท้ แม่งามงอน
ธุรกิจ คืองาน ของคุณหนู
บ้านเธออยู่ ฝั่งธน คนบ้านกลอน
พบเธอแล้ว ไม่อยาก จะจากจร
พี่ขอวอน คนดี ของพี่ชาย
ขายอะไหล่ ไฮเทค คอมพิวเตอร์
คงเลิศเลอ เหมือนสิ่ง ที่เธอขาย
หากวันใด เธอลืมพี่ คนนี้ไป
น้ำตาชาย คงไหลรวม ท่วมบ้านกลอน