10 มกราคม 2551 11:47 น.
ก่องกิก
เดือนจ๋าเดือน ลอยเลื่อน บนฟากฟ้า
ใจของข้า ครวญหา คราเดือนหงาย
ค่ำคืนนี้ สาวเจ้า มากลับกลาย
ใจสลาย เพราะคืนนี้ มีเดือนแรม
พี่ต้องรอ เดือนขึ้น ด้วยใจเหงา
คิดถึงเจ้า ทุกคืน รอเดือนแจ่ม
ถึงเวลา เจ้ามา พาใจแช่ม
คงแฉล้ม แอล่มใจ ใครจะปาน
ขึ้นสิบห้าค่ำ เดือนยี่ พี่บอกน้อง
ว่าเราสอง จะมอง เดือนด้วยกัน
ณ ริมฝั่ง ท่าน้ำ ที่หน้าบ้าน
คงสุขสันต์ ชื่นใจ ในชีวี
ใจจดจ่อ ถึงวัน นั้นตั้งตา
ถึงเวลา ที่ว่าไว้ ใจเต้นถี่
หากคนดี มาเบี้ยว จากวจี
คงไม่มี ของฝาก จากดวงเดือน
8 มกราคม 2551 08:29 น.
ก่องกิก
ดูเงียบเหงา เศร้านัก หมู่บ้านนี้
น้องคนดี หายไป ไหนกันหมด
พี่เข้ามา หาแฟน แสนรันทด
เห็นแต่มด เดินไต่ ไปตามทาง
น้องทิ้งบ้าน หลังนี้ ไปที่อื่น
แม่ทรามชื่น ใจดำ ทำเหินห่าง
ลืมพี่แล้ว แก้วตา มาจืดจาง
พี่อ้างว้าง โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย
เราเคยคุย ลุยกลอน มาด้วยกัน
เมื่อแจ่มจันทร์ มาหนีหน้า พาใจหาย
ปล่อยบ้านว่าง บ้านข้าง ต้องทำใจ
น้องรู้ไหม พี่ชะแง้ แลทุกวัน
กลับมาเถิด คนดี พี่ขอร้อง
กลับเถิดน้อง กลับมา อย่าเหหัน
กลับมาบ้าน มาแต่งกลอน อ้อนรำพัน
กลับด้วยกัน ไปกับพี่ ที่บ้านกลอน
5 มกราคม 2551 16:39 น.
ก่องกิก
วันหยุดนี้ หยุดไหนไหน ใจไม่หยุด
ไม่อาจฉุด ห้ามใจ ให้คิดถึง
จึงเรียงร้อย ถ้อยคำ อ้อนรำพึง
ไม่อาจดึง ห้ามใจ นี้ได้เลย
อ้อนผ่านลม ผ่านฟ้า มากอดเจ้า
ผ่านลมหนาว เยือกเย็น เช่นอย่างเคย
ขอฝากสาย ลมอุ่น พัดรำเพย
ฝากใจเกย กอดใจ ให้อุ่นแทน
แม้นหนาวนัก รักอุ่น เกื้อหนุนให้
ความห่างไกล ทำให้ พี่หวงแหน
คิดถึงเจ้า กลัวความไกล ใจคลอนแคลน
พี่นี้แสน จะคิดถึง คะนึงครวญ
จำสัญญา ได้ไหม เคยให้พี่
ขอคนดี อย่าให้พี่ โศกกำสรวล
คิดถึงน้อง รักน้อง เจ้าแก้มนวล
พี่มาทวน สัญญา ว่ายังรอ
2 มกราคม 2551 09:00 น.
ก่องกิก
เริ่มทำงาน วันใหม่ กับงานใหญ่
ต้องมีใจ สู้งาน ไม่หวั่นไหว
หากมีใคร สักคน เป็นแรงใจ
งานทั้งหลาย ก็ผ่านไป ได้ด้วยดี
เปิดรับงาน ผ่านระบบ คอมพิวเตอร์
พี่ก็เจอ น้องสาว ขวัญใจพี่
มาลงกลอน ออนไว้ ในบ้านนี้
ดวงฤดี พี่ชุ่มฉ่ำ ขึ้นทันใด
พี่ทักทาย คนสวย ด้วยคอมเม้นท์
เธอคงเห็น ว่าพี่ มีน้ำใจ
ยังไม่ว่าง ตอบพี่ ไม่เป็นไร
ว่างเมื่อไหร่ อยากให้ตอบ เป็นบทกลอน
ต้องทำงาน ก่อนหนา ใช่ลาจาก
งานยุ่งยาก มากมาย หลายขั้นตอน
อีกสักพัก พี่จะมา หาบังอร
มาอ่านกลอน ที่น้องฝาก จากดวงใจ
28 ธันวาคม 2550 11:04 น.
ก่องกิก
จากแดนดิน ถิ่นรัก เคยอาศัย
มาด้วยใจ มุ่งมั่น ปรารถนา
หวังจะเป็น แค่เพียง เยี่ยงดารา
ประดับฟ้า ในวงการ ที่บ้านกลอน
มาแต่งกลอน เท่าที่ จะแต่งได้
ไม่มีใคร ให้ความรู้ เรื่องอักษร
แต่ก็ชอบ ผลงาน ทุกบทตอน
กลับมาย้อน ดูตัวเรา ไม่เข้าทาง
จากก้อนดิน ก้อนหนึ่ง ใช่ดินเหนียว
ดินก้อนเดียว เทียวปั้น เป็นดาวหาง
คงไม่ได้ ดั่งใจ ดอกน้องนาง
พี่คงคราง คร่ำครวญ รัญจวนใจ
จากแดนดิน สู่ดวงดาว คงไม่ผ่าน
คงขึ้นคาน เป็นแน่ ยากแก้ไข
ได้แค่นี้ เอาแค่นี้ ไม่เป็นไร
ขออภัย ไม่ถึงแล้ว ครับดวงดาว