25 มิถุนายน 2551 12:26 น.
ก่องกิก
ทุกครั้งที่มีประชุมกลุ้มใจนัก
โอ้ที่รักไม่ห่วงพี่นี้เลยหนา
เงียบหายไปไยคนดีลืมพี่ยา
ไม่ห่วงหาพี่บ้างเลยหรืออย่างไร
แม้แต่เบอร์ก็ไม่เผลอโชว์ส่งพี่
หรือคนดีลืมพี่แล้วใช่ไหม
รู้ไหมว่าพี่คิดถึงและห่วงใย
คนอะไรใจด๊ำดำนะคนดี
เมื่อเข้ามาอ่านกลอนที่ออนไว้
โปรดเห็นใจพี่บ้างนะโฉมศรี
อย่าใจเย็นเอ็นยานรำคราญพี่
ช่วยหน่อยสิช่วยคอมเม้นต์จงเห็นใจ
23 มิถุนายน 2551 11:05 น.
ก่องกิก
โอ้จอมขวัญคนดีของพี่เอ๋ย
ขอเฉลยเอ่ยคำย้ำห่วงหา
แม้ไม่เคยได้พบประสบตา
แต่ศรรักปักอุราพี่ได้ไง
ตั้งแต่คราวพบเธอในครั้งนั้น
หัวใจฉันเริ่มอ่อนแอและหวั่นไหว
แอบติดตามถามจิตคิดห่วงใย
แล้วทำไมรักซ่อนเร้นจึงเป็นเธอ
หาเพลงฝากจากน้องมอบไปสู่
หวังเธอรู้สิ่งที่พี่เสนอ
แม้ตัวพี่มิประเสริฐและเลิศเลอ
แต่รักเธอที่สุดสุดหัวใจ
แสนคิดถึงแก้วตาคราฝนพรำ
รักดื่มด่ำด้วยจิตพิสมัย
หวังครูกลอนคนสวยช่วยอุ่นไอ
สั่งสอนให้เขียนถ้อยร้อยลำนำ
ฝากจดหมายถึงน้องต้องซุกซ่อน
ส่งคำวอนสุดซึ้งถึงงามขำ
ขออภัยมิอาจเหน็บหรือเก็บอำ
ใจเจ้ากรรมดิ้นรนหาคนดี
แม้สุดแสนเจ็บระกำต้องจำจาก
พี่ขอฝากกลอนไว้ไม่หน่ายหนี
ด้วยใจรักจอมขวัญมั่นฤดี
ทั้งชีวีมอบแด่น้องนางเดียว
16 มิถุนายน 2551 16:56 น.
ก่องกิก
ด้วยดวงใจมีรักประจักษ์แท้
รักแน่วแน่แต่เธอเพ้อใฝ่หา
ต่างก็รักปักใจในอุรา
อย่าเกรงว่ารักนั้นไม่แน่นอน
ขอให้เธอมั่นใจในรักจริง
นะยอดหญิงทรามวัยใช่หลอกหลอน
รักเธอนะแน่ใจพี่ขอวอน
น้องอย่างอนถอนใจให้ร้างลา
ดวงใจพี่รักนี้มีแต่เจ้า
พี่คอยเฝ้าเพ้อพร่ำคร่ำครวญหา
ขอให้เธอมั่นใจในพี่ยา
รักแก้วตาหวานซึ้งตรึงดวงใจ
พี่จะยอมมอบกายให้พักพิง
ให้แอบอิงหนิงหนุงไม่ไปไหน
ทุกเช้าสายบ่ายค่ำตลอดไป
จงมั่นใจในรักพี่นิรันดร
14 มิถุนายน 2551 17:44 น.
ก่องกิก
สุดแสนเจ็บระกำต้องจำจาก
ด้วยที่รักมาเลิกร้างเสียกลางครัน
เหมือนพายุพัดมากะทันหัน
เพราะแจ่มจันท์ร้อยเล่ห์มาหลอกลวง
พี่ตรมใจเพราะเจ้าจอมกะล่อน
จำต้องถอนรักแท้แม้แสนห่วง
ดังมีดคมกีดจมฝังในทรวง
น้ำตาล่วงหลายครั้งนะนางเอย
ด้วยพ่ายแพ้จากคมของน้ำคำ
ใจช่างดำจริงแท้แม่คุณเอ๋ย
มาสร้างกรรมให้พี่ช้ำสุดจะเอ่ย
มาละเลยไม่รับรู้คู่เชยชม
จงไปดีเถิดน้องจงไปดี
จงลืมพี่เถิดน้องอย่าขื่นขม
ปล่อยให้พี่ทนเจ็บช้ำระบม
พี่ขอจมอยู่กับรักที่หลอกลวง
13 มิถุนายน 2551 09:53 น.
ก่องกิก
ที่กระท่อมคนจนบนเชิงเขา
มีเพียงเจ้าพี่เฝ้ามองบนท้องฟ้า
คิดถึงจังคนสวยธนนิดา
หรือเรียกว่าน้องมุกนิลวรรณ
หยิบกระดาษที่ลูกเหลือจากการเรียน
เอามาเขียนจดหมายตามใจฝัน
อยากถามเจ้าจริงจริงนะแจ่มจันทร์
ว่าเจ้านั้นมีใครจองน้องหรือยัง
ไม่เห็นหน้าหลายวันนั้นคิดถึง
เฝ้ารำพึงคิดถึงอยู่เพียงรำพัง
เขียนจดหมายถึงมุกเพราะพี่หวัง
ให้น้องนางนั้นอ่านผ่านหัวใจ
สื่อจดหมายสมัยนี้ใครเขาเขียน
เพราะเกษียรหมดอายุล้าสมัย
เพราะเดี๋ยวนี้เขามีเมล์ที่ออนไลน์
ทันสมัยไวกว่าน่าจะเป็น
คำลงท้ายด้วยความรักและคิดถึง
เสร็จแล้วจึงพับใส่ซองสีบานเย็น
ส่งให้น้องถึงแล้วก็คงจะเห็น
ใช่พี่เล่นหลอกล้อให้ร้าวราน
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
1693
