8 มกราคม 2552 11:20 น.
ก่องกิก
อยากรู้นักน้องรักทำอะไร
ความห่วงใยทำให้พี่นอนฝัน
รู้หรือเปล่าว่าเรานี้รักกัน
ทุกคืนวันเพ้อหานะดวงใจ
เป็นคนดีของใครในบ้านนี้
ยังอยู่ดีเป็นสุขสบายไหม
แม้พบกันบางวันก็จากไป
ยังห่วงใยห่วงหานะคนดี
ไม่ค่อยมาปีใหม่มีงานมาก
เพราะงานหนักเร่งทำต้องถ้วนถี่
ที่ผ่านมาพลาดเป้าเศร้าชีวี
ใจดวงนี้ยังรักมั่นนิรันดร
ขอขอบแฟนแฟนที่น่ารัก
ได้ประจักษ์สายตามาแต่ก่อน
ยังคิดถึงทุกคนก่อนจะนอน
ยังอาวรณ์บ้านกลอนนี้พี่เหมือนเดิม
4 มกราคม 2552 16:07 น.
ก่องกิก
เป็นไงบ้างคนดีที่คิดถึง
เธอเป็นหนึ่งในใจพี่เสมอ
ปีใหม่แล้วคนดีพี่อยากเจอ
ขอพบเธอได้ไหมล่ะคนดี
อยากปรึกษาปัญหารักปีห้าสอง
รักสำรองที่เก็บไว้ในใจพี่
เรื่องต่างต่างมากมายหลายคดี
เริ่มต้นปีหาแนวทางสร้างสัมพันธ์
ขอนัดพบเคลียร์รักที่ติดลบ
เรามาพบสนทนาอย่าไหวหวั่น
เอาวันที่สิบสี่กุมภาพันธ์
พอเสร็จงานฉลองกันเราสองคน
รักนะครับคนดีปีห้าสอง
อย่าหม่นหมองร้องไห้ใจสับสน
รักน้องนะคนดีอย่ากังวน
น้องคือคนแสนดีที่พี่รอ
18 ธันวาคม 2551 15:26 น.
ก่องกิก
เป็นไงบ้างคนดีที่คิดถึง
เธอเป็นหนึ่งในใจพี่นี้เสมอ
ใกล้สิ้นปีแล้วหนอขอพบเจอ
ขอพบเธอคนดีนี้สักวัน
อยากทบทวนไมตรีปีห้าหนึ่ง
เรื่องซึ้งซึ้งในใจที่ไผ่ฝัน
เรื่องต่างต่างรวมถึงเหตุที่ห่างกัน
เป็นเพราะงานหรืองอนวอนบอกที
ขอนัดพบลบปัญหาที่คาค้าง
ปิดหรือยังหากงานยุ่งไว้พรุ่งนี้
มาช่วยกันประสานงานนะคนดี
พอสิ้นปีได้ฉลองกันสองคน
รักนะครับคนสวยสุดซาบซึ้ง
รักที่หนึ่งในใจพี่มิสับสน
บริสุทธิ์ดุจน้ำใสในวังวน
น้องคือคนคนนี้ที่พี่รอ
16 ธันวาคม 2551 17:36 น.
ก่องกิก
คิดถึงเธอนะคนดีพี่คิดถึง
พี่นี้จึงเขียนกลอนซ่อนเอาไว้
ไว้ที่นี่ที่ตรงนี้นะดวงใจ
ด้วยห่วงใยยิ่งนักรักหน้ามน
พี่นี้อายน้องจังไม่กล้าเอ่ย
ไม่กล้าเผยบอกความจริงใจสับสน
เพราะตัวพี่นี้คือคนจนจน
กลัวไม่พ้นข้อหาพาอับปราง
ขออยู่อย่างเงียบเงียบนะน้องนะ
พี่นี้จะคอยแลดูอยู่ห่างห่าง
ถึงรักเจ้าแทบวายชีวาวาง
ขอน้องนางอย่ามาสนเลยคนดี
เลิกงานแล้วพี่ขอตัวกลับบ้านก่อน
ขอให้หล่อนจงชื่นบานเป็นสุขศรี
จงปลอดภัยไร้ทุกข์สุขฤดี
ส่วนพี่นี้คงคิดถึงตลอดไป
9 ธันวาคม 2551 20:58 น.
ก่องกิก
พี่พลาดพลั้งอกหักด้วยรักสาว
มาเจอเจ้าพูดจาพาให้ฝัน
แสนดีใจจริงจริงเจอแจ่มจันทร์
เพ้อรำพันถึงสาวทุกเช้าเย็น
รูปก็สวยรวยทรัพย์นับเป็นล้าน
ออกจากบ้านแต่ละทีขี่รถเบ็นซ์
สิ่งอำนวยความสะดวกหลายประเด็น
พี่จำเป็นจากเจ้าสะท้อนใจ
อันตัวข้าพเจ้าก็เท่านี้
แทบไม่มีพสุธาจะอาศัย
มาพบเจ้าพี่นี้แสนดีใจ
จำจากไปเพราะช่องว่างระหว่างกัน
ต้องอกหักซ้ำสองแล้วน้องเอ๋ย
พี่ไม่เคยคิดเลยว่าหุนหัน
แสนเสียดายจำฝืนยืนกัดฟัน
ร้องเสียงสั่นว่าลาแล้วน้องแก้วเอย