ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
ไม่ต้องมาเอ่ยอ้างหรอกนะถึงความหลัง ว่าเคยมีครั้งหนึ่งที่ฉันเคยโหยหา เคยรักเคยห่วงเคยคิดถึงทุกเวลา ไม่ต้องมาคร่ำครวญเสียน้ำตาฉันไม่สนใจ จริงอยู่หรอกว่าฉันเคยเป็นผู้หญิงโง่คนนั้น ก็แล้วใครกันบอกไม่ต้องการไม่ต้องมาร่ำไห้ เธอไม่รักไม่แคร์อยากไปไหนก็ไป แล้วซมซานกลับมาทำไปล่ะทีนี้ ฉันเองก็ผู้หญิงเคยอ่อนแอหวั่นไหว แต่กับเธอฉันอ่อนใจแล้วก็รักศักดิ์ศรี เมื่อเคยรักแต่เธอเองไม่เห็นค่าไม่ปราณี แต่กลับย่ำยีรักฉันอย่างโหดร้ายทารุณ แล้วจะมาร้องขออะไรกันตอนนี้ หมดสิ้นแล้วเยื่อใยดีๆที่เคยเกื้อหนุน มีอย่างเดียวที่พอหยิบยื่นให้ถือว่าเป็นบุญ เธอคือคนเคยคุ้นหน้าที่ผ่านมารู้จักเท่านั้นเอง
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
เหนื่อย...นักเหมือนวิ่งตามเธอเสมอ เหนื่อย...ล้าเมื่อเห็นเธอเคียงคู่เขา เหนื่อย...ใจเมื่อเธอไม่เห็นความสำคัญระหว่างเรา เหนื่อย...ที่ต้องเป็นแค่เงาของใครบางคน แล้ว...วันหนึ่งถึงเวลาเดินมาบอก แล้ว...เธอบอกว่าจะไปไร้เหตุผล แล้ว...ให้ลืมทุกอย่างระหว่างเราสองคน แล้ว...สุดท้ายฉันต้องทนเสียน้ำตา หัวใจ...ฉันเป็นอย่างไรรู้ไหมเล่า หัวใจ...เราที่เคยรักเคยห่วงหา หัวใจ...ฉันที่ยังโหยหาเธอทุกเวลา หัวใจ...ฉันหลั่งน้ำตายากทำใจ ฉัน...รั้งเธอไม่ได้ใจก็รู้ ฉัน...ต้องสู้กับความรู้สึกที่หวั่นไหว ฉัน...คงเสียน้ำตาแล้วไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไร ฉัน...ถึงจะลืมเธอได้จากความทรงจำ
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
แล้วสุดท้ายก็เท่านี้ความเจ็บช้ำ บอกกับใจให้จำอย่าหวั่นไหว รักเขามากพอเขาจากก็เสียใจ ทุ่มเทมากไปก็ใจเราเจ็บเรื่อยมา ต่อไปไม่มีแล้วฉันคนเก่า ไม่มีเงาเธอต่อไปไม่โหยหา ไม่มีเธอก็อยู่ได้...แม้จะจมอยู่กับน้ำตา แต่เมื่อเวลาผ่านไปเดี๋ยวก็ลืม จากคนคุ้นเคยชิดสนิทใกล้ เหลือแค่เธอคนไกลไม่คุ้นหน้า เป็นคนแปลกไม่คุ้นไม่ชินตา คนแปลกหน้าที่ฟ้าเพียงส่งมา..ให้เคยรักกัน..เท่านั้นเอง
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
ไม่ต้องสัญญาว่าจะมีกันชั่วชีวิต ไม่ต้องคิดสาบานว่าจะรักกันเสมอ ไม่ต้องบอกว่ารักกันทุกคร้งที่เราได้เจอ ไม่ต้องบอกคิดถึงกันเสมอทุกเวลา แค่สิ่งเดียวคือใจที่มีให้ฉัน ขอเพียงให้คงมั่นซึ่งความอาทรห่วงหา แค่เพียงรักคงมั่นที่เธอมีให้กันตลอดมา แค่นั้นก็มากค่าเกินกว่าสิ่งใด ไม่มีคำสัญญา สาบานของความรัก เพียงใจภักดิ์รักเท่าเดิมจะได้ไหม รักเท่าวันแรกที่ต่างมีกันเข้าไปในหัวใจ แล้วไม่ว่าวันนี้วันไหนรักของเราจะเท่าเดิม...ไม่เปลี่ยนแปลง
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
เพราะ...รู้สึกดีดีได้ใกล้ชิด เพราะ...สนิทเริ่มผูกพันความห่วงหา เพราะ...คิดถึงอาทรทุกเวลา เพราะ...มีเธอเข้ามาในหัวใจ รัก...ทำให้ชีวิตได้พบเห็น รัก...ทำให้ได้เป็นเช่นคนใหม่ รัก...ทำให้ตัวตนเปลี่ยนแปลงไป รัก...ทำให้ต้องเสียใจเสียน้ำตา เธอ...เท่านั้นที่ทำฉันเป็นเช่นนี้ เธอ...คนดีที่เคยปลอบเคยห่วงหา เธอ...คนลืมฉันเมื่อผ่านกาลเวลา เธอ...คนที่ร่ำลาจากฉันไป เหลือ...เชื่อนะว่าเราต้องแยกจาก เหลือ...ลำบากตัดใจยากผลักใส เหลือ...เพียงแต่น้ำตาจากหัวใจ เหลือ...เพียงความเดียวดายเมื่อไกลกัน เกิน...กว่าใจจะยอมรับกับเหตุผล เกิน...กว่าใจจะทนความแปรผัน เกิน...กว่าใจยอมรับว่าไม่รักกัน เกิน...กว่าฉันจะตัดใจจากเธอ