17 กรกฎาคม 2554 02:31 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
ฤทัยถอนอ่อนแล้ว...............ร่างกาย
ล้าหมดแรงท้าทาย..............สั่งสู้
ยังฝันอีกหลากหลาย..........ล้วนใฝ่ ได้แล
มันอาจถึงวันรู้-.....................สึกใกล้สิ้นไฟ ฯ
ใจเคยแข็งแกร่งกล้า...........กลับหมด
สิ้นเรี่ยวแรงรินลด................เหือดแห้ง
เกินไหวเช่นช่วงสด.............สุดซ่า กว่าเปรย
ไปหมดแล้วใช่แสร้ง............เสกสร้างเรื่องราว ฯ
ยาวนานห่างร้างท่าน............กาแฟ
ดำเลิศรสด่ำแล.......................กลิ่นเคล้า
คลายหนาวชื่นดวงแด..........ดื่มด่ำ ฉ่ำเอย
คราวจิบดูข่าวเช้า..................ช่างชื้นชื่นใจ ฯ
ใคร่อยากลองลิ้มรส...............รัญจวน
จิตจดจ่อคิดครวญ..................ครุ่นครั้ง
หลงใหลอยากย้อนหวน........หารื่น รสแล
ไอกรุ่นจนไม่รั้ง.......................จิตแจ้นจรมา ฯ
หาสราญร้านเก่า......................กาแฟ
ดำแต่สีล้ำแล.............................เลิศไล้
นาสาชื่นถึงแด..........................ดลติด พิษฤๅ
ยาแน่นอนถ้าใช้......................ชื่นลิ้นตื่นเลย ฯ
เอ่ยจนอยากมากแล้ว..............ลองหา
ชื่นรสชวนรื่นอุรา....................เร่าร้อน
เกินเผยพร่ำยกมา....................มากบท พจนา
เปรยสั่งเสียงเอ่ยอ้อน..............หนึ่งแก้วนะเฮีย ฯ
15 กรกฎาคม 2554 21:34 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
กลางคืนใจจับจ้อง...................แจ่มจันทร์
เนืองนิจพิศบุหลัน....................เล่นฟ้า
ดาวพรายพร่างพร้อมพลัน....พลุกพล่าน จริงเอย
เจิดจรัสรัศมีจ้า..........................จรดไว้ ในหาว ฯ
คราวใดได้สู่ห้วง......................แห่งจินต์
คงสุขสมถวิล.............................วาดไว้
ลอยล่องท่องสุบิน....................โบยโบก
ดาวพร่างพร้อมเดือนใกล้......กล่อมข้า หายเหงา ฯ
14 กรกฎาคม 2554 23:03 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
๏ รู้รึเปล่า? เจ้างามดุจบุษบา
รู้รึเปล่า? เจ้าหอมกว่าสิ่งไหนไหน
รู้รึเปล่า? เจ้าถูกหมายมากกว่าใด
แต่รู้รึเปล่า? เจ้าไม่ใช่บุษบง ๏
๏ อย่าให้เขาเด็ดดอกออกโดยง่าย
อย่าให้เขาสูดอายตามประสงค์
หากได้หมายหมดเล่าเจ้านั้นคง
อาจถูกเขาคุยลงกลางวงสุรา ๏
๏ หากเขารักรักมั่นไม่ผันเปลี่ยน
หากเขาเพียรเพียรรอขอบุหงา
กับเจ้าของดองมั่นทำสัญญา
ย้ายบุปผาทั้งต้นขึ้นบนเรือน ๏
๏ จำไว้นะเจ้างามดุจบุษบา
จำไว้นะเจ้าหอมกว่าหาใดเหมือน
จำไว้นะเจ้าดอกคำบอกเตือน
ทุกถ้อยเอื้อนเอ่ยไปใช่หวังร้าย ๏