23 กันยายน 2553 08:16 น.
กู้ภัย
ดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ 
ความห่างไม่ใช่ปัญหา
ฉันรักเทอเสมอเหมือนไม่เคลื่อนคล้อย
บอกบ่อยๆและทุกวันมั่นเสมอ
จนวันนี้เวลานี้ยังรักเทอ
เบื่อไหมเอ่อ...เพ้อพร่ำย้ำรำพัน
สองปีกว่ามาแล้วไม่แคล้วห่าง
รักแต่นางนงค์เดียวเกี่ยวใจฝัน
รักต่อไปตราบชั่วคืนและวัน
จนกว่าฉันจะสิ้นลมล้มลงนอน......
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน หัวใจฉันยังเหมือนเดิม
(ไม่เปลี่ยนแปลง)
19 กันยายน 2553 09:10 น.
กู้ภัย
เมื่อน้ำนองหน้าช้ำน้ำตาร่วง
เจ็บในทรวงหดหู่ดูหน่ายแหนง
แสนเบื่อหน่ายนักหนาพาระแวง
เหมือนหยุดแสงอาทิตย์จิตเสื่อมโทรม
นี่คือเสียงบอกและบ่นของคนทุกข์
เป็นเสียงปลุกให้พวกเราว่าเขาล้ม
ต้องเร่งรีบไปช่วยเหลือเอื้อชะโลม
เป็นเหมือนโคมส่องสว่างกลางภัยกาล
คนกู้ภัยใจดีรี่ไปช่วย
คอยอำนวยด้วยกันฉันท์สมาน
บำบัดทุกข์บำรุงสุขมาช้านาน
เป็นตำนานอุทกภัยให้บรรเทา
ขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ ช่วงนี้ช่วงน้ำท่วม งานเยอะ ไม่มีเวลา แต่งกลอน
ความคิดหรือสมองก็ไม่ค่อยแล่น แต่งกลอนก็ไม่เอาไหน
ทนอ่านกันนิดนึงนะครับ
ทั้งตัดไม้ สูบน้ำ สารพัด เหนื่อยมากครับ
ไว้ว่างๆจะมาลงกลอนให้ดีดีกว่านี้นะครับ คิดถึงเพื่อนๆนักกวีทุกๆท่านนะครับ
หน้าส่วนตัว
1685
