21 พฤศจิกายน 2552 21:19 น.
กู้ภัย
สองตายายดีใจจะได้เปิบ
ข้าวและกับพร้อมเสริฟเป็นอาหาร
ช่วยกันลงมือทำแสนสำราญ
ปิ้งปลาดุกใส่จานการคอยรอ
บ่ายแก่แล้วหิวมากอยากจะอิ่ม
จะได้ชิมเมนูเด็ดน้ำลายสอ
ข้าวอุ่นอุ่นที่ยายตักไว้รอ
คราวนี้หนอรีบล้างมือคือได้กิน
เสียงเมี๊ยวเมี๊ยวแมวตัวใหญ่มันไล่จับ
วิ่งไล่งับหนูตัวดีที่บุกถิ่น
หนูหนีได้ทุกคราเป็นอาจิน
แมวจึงอดของกินสิ้นอาวรณ์
เอ๊ะนั่นไงปลาตัวใหญ่ใครวางอยู่
เรียงเป็นคู่เคียงกันนั้นสังหรณ์
ตายายเผลอรีบคาบปลาแล้วลาจร
หลบตัวซ่อนหายลับไปกับตา
ฝ่ายตานั้นพลันเห็นเป็นโมโห
ปลาตัวโตของเราที่เฝ้าหา
ดูสิยายยากแค่ไหนจะได้มา
ความโมโหขึ้นหน้า..ฆ่าให้ตาย
กูอุตส่าห์ไปหาปลามาบริโภค
ถึงคราวโศกโศกาน่าใจหาย
ไอ้แมวโจรขโมยปลาหน้าไม่อาย
ตาไม่วายคลั่งแค้นแสนร้อนรน
มาลองดีกับกูหารู้ไม่
ซ่อนอยู่ไหนหาตัวทั่วทุกหน
ความโกรธแค้นแน่นหนักปักกมล
แมวอับจนเข้ากองฟางพลางตัวพลัน
สิ้นเมตตากรุณาเอยลาลับ
จุดไม้ขีดกับกองฟางกะทันหัน
ไม่ได้กินก็ไม่กินให้เหมือนกัน
คราวนี้แมวตัวสำคัญนั่นต้องตาย
พอไฟลุกท่วมกองฟางตาพลางขำ
แมวตัวดำปวดแสบแทบสลาย
มันร้อนกายร้อนจิตจนปลิดวาย
ต้องมาตายทั้งเป็น...เซ่นอารมณ์
แต่ในปากแมวตัวนั้นมันยังคาบ
เช่นคนหาบข้าวของต้องขื่นขม
หากใครเห็นเป็นต้องกล่าวร้าวระทม
หรือจะสมน้ำหน้าฆ่าแมวตาย
ตาหัวเราะเยาะเย้ยใครเคยทราบ
สิ่งที่คาบออกมาน่าใจหาย
คือลูกน้อยกลอยใจเคยเคียงกาย
ในกองฟางต้องมาชีวาวาย
แม่แมวไซร้ได้ปลามาเลี้ยงลูก
แต่ต้องถูกตาเผาเศร้าความหมาย
ยายนั่งร้องไห้คร่ำครวญด่วนมลาย
จบคำหมายปลาดุกปิ้งชิงของกิน
ท่านผู้อ่านโปรดได้ใช้ดุลพินิจ
เป็นแนวคิดสอนใจให้ถวิล
บทกลอนนี้อุทาหรณ์สอนดวงจินต์
ความโกรธนั้นทำลายสิ้นแม้วิญญา
16 พฤศจิกายน 2552 10:50 น.
กู้ภัย
ดับเพลิง
กำลังนอนพักกายาลาความเครียด
ผ่อนคลายเหยียดร่างกายพอหายล้า
ต้องรีบตื่นลุกขึ้นทั้งขี้ตา
โทรศัพท์โทรมามีเรื่องราว
บอกว่าไฟลุกแดงอย่างแรงจ้า
ให้รีบมาช่วยดับไฟใจหวาดกร้าว
จึงสอบถามให้รู้ถึงเรื่องราว
โดนต่อว่าอย่าถามยาวไม่ทันการ
จับความได้ไปเร็วไวไม่รอช้า
ด้วยหัวใจอันแกร่งกล้าอย่างอาจหาญ
ฝ่าไฟแดงโดนด่าว่าไอ้สันดาน
ไอ้พวกมารตีนผีรี่ไปไว
พอมาถึงตามที่มีการแจ้ง
ไฟที่ลุกแดงแดงอยู่แห่งไหน
คนมามุงเฮ้ยพวกมึงทำอะไร
มาทำไมไฟไม่มีคราวนี้ซ........
อ๋อที่แท้โดนแกล้งแจ้งไฟไหม้
แหมทำได้ถึงปานนี้พี่คนสวย
อันงานการไม่ทำหรือว่ารวย
เล่นแบบนี้ก็สวยสอบวินัย
7 พฤศจิกายน 2552 08:50 น.
กู้ภัย
ความฉลาด(ไหม)
อันตัวกูผู้นี้นั้นดียิ่ง
ถูกทุกสิ่งเก่งทุกอย่างห่างชั้นเหนือ
ความฉลาดปราดเปรื่องทั้งรถเรือ
ทั้งขึ้นเหนือล่องใต้ไร้ราคี
อันศัตรูคู่แข่งหากแย่งเด่น
ต้องถูกกูข่มเข็ญเป็นต้องหนี
รู้ไหมกูรุ่นใหญ่เทียบโยคี
เจ้าหรือมีคิดอาจเปรียบเทียบบาทา
วิชากูนั้นแก่กล้าอาคมยอด
กูจักชี้ให้เจ้ารอดไร้ปัญหา
กูจักชี้ให้เจ้าดิ้นสิ้นชีวา
ตายต่อหน้าของกูผู้รู้ดี
แต่ตัวกูจักรู้หรือไม่นั่น
กูหรือมันเก่งกล้าน่าบัดสี
คติธรรมอันคุณงามและความดี
นั่นคือที่ความงดงามนามว่าคน
มนุษย์ษาอายุไขใครเกินร้อย
บ้างก็มากบ้างก็น้อยคอยกุศล
ดีได้ดี ชั่วได้ชั่วกันทุกคน
นี่คือกรรมของคนพ้นบ่วงเวร
เราทุกคนได้เกิดมาในชาตินี้
ควรจักสร้างแต่ความดีที่โลกเห็น
ความยิ่งใหญ่เก่งกล้าที่กูเป็น
ไม่ดีเด่นกว่าบรรดา......เลย
6 พฤศจิกายน 2552 16:06 น.
กู้ภัย
รักเลือกเอาสิ่งใดให้แน่วแน่
มิยอมแพ้ภัยตัวให้มัวหมอง
ตั้งหลักครองสตินั่งตริตรอง
เห็นเม็ดทองถ่องแท้จงแน่ใจ
จึงขุดเจาะร่องดินหินแข็งแกร่ง
ทุ่มสองแรงมุ่งมั่นมิหวั่นไหว
อุปสรรคลำบากยากเพียงใด
หยั่งลึกใต้บาดาลธารไหลมา
ผสมหินทรายปูนคูณความฝัน
ทำเป็นขั้นบรรไดไต่ตามหา
แม้จะไกลแสนไกลในวนา
สูงเสียดฟ้ามิพรั่นอันตราย
ไปไกลถึงฝั่งฝันในวันนี้
คือนาทีสมหวังดั่งใจหมาย
มีความสุขบ่มในทั้งใจกาย
ในบั้นปลายรากฐานงานมั่นคง
6 พฤศจิกายน 2552 15:34 น.
กู้ภัย
บัดนี้พฤศจิกาเข้ามาชิด
ได้พบมิตรยอดกวีที่ไฝ่หา
ไทยโพเอมนามกระเดื่องเลื่องลือชา
ดังทั่วฟ้าเวียงพิงค์ยิ่งเนิ่นนาน
ขอฝากตัวกรุณาอย่าผลักใส
สู่อ้อมใจสักนิดคิดสงสาร
เป็นน้องใหม่น้อยปัญยอย่ารำคาญ
ขอกราบกรานบอกแนะและอุ้มชู
หากว่าเต็มจะรับสำหรับมิตร
ขอเป็นศิษย์แถวข้างห่างตาหู
โชคถ้ามีได้รวมว่วมศิษย์ครู
ช่วยเอ็นดูเสริมส่งคงก้าวไกล
ขอบพระคุณจากใจไว้ที่นี้
โปรดช่วยชี้แนะแบบอย่างทางแก้ไข
จะน้อมรับคำติด่าว่าอย่างไร
เสียงนั้นไฅร้ยึดถือคือเสียงพร
หน้าส่วนตัว
6888
